Ο Αγγλος ρέφερι Κένεθ Αστον, από τις πιο έμπειρες «σφυρίχτρες» της ΦΙΦΑ τη δεκαετία του 1960, είναι ο ανθρωπος που άλλαξε την ιστορία, προσθέτοντας την κίτρινη κάρτα στο παιχνίδι. Κάτι που εφαρμόστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο.. από τη διοργάνωση του Μεξικού του 1970.

Εχοντας σφυρίξει έναν από τους πιο βίαιους αγώνες στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τη «Μάχη του Σαντιάγκο» μεταξύ Χιλής-Ιταλίας (2-0) το 1962 στη Χιλή, ο Αστον είχε προβληματιστεί ιδιαίτερα. «Αναγκαζόμουν να κάνω παρατήρηση σε παίκτη κάθε λίγα λεπτά. Το ματς ήταν εξαιρετικά σκληρό και χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να απομακρυνθούν οι δύο Ιταλοί παίκτες που απέβαλα» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Τα ειρωνικά σχόλια των Ιταλών δημοσιογράφων, κατά των γυναικών της Χιλής, είχαν προκαλέσει το μένος των παικτών της εθνικής ομάδας της Χιλής, που έπαιξαν πολύ σκληρά. Οι Ιταλοί ανταπέδωσαν και ο Αστον αναγκάστηκε να αποβάλλει δύο παίκτες των «Ατζούρι» (έπρεπε να είχε κάνει το ίδιο και με τους γηπεδούχους όμως). Στο ματς αυτό είχε κληθεί να αντικαταστήσει άλλον διαιτητή που δεν άντεξε από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων Χιλής και Ιταλίας πριν το ματς.

Ηταν πραγματική μάχη, ίσως ο πιο βίαιος αγώνας στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Αστον δεν ξανασφύριξε σε Μουντιάλ από τότε, αλλά η ΦΙΦΑ τον τοποθέτησε στην επιτροπή διαιτησίας (επικεφαλής από το 1970-72).

Έτσι γεννήθηκαν οι κάρτες

Το 1966, στο Μουντιάλ της Αγγλίας, ο Αστον ήταν υπεύθυνος για πολλούς αγώνες. Σε έναν από αυτούς, τον προημιτελικό της Αγγλίας με την Αργεντινή (όπου ο εκλέκτορας των Αγγλων Σερ Αλφ Ράμσεϊ είπε την περίφημη φράση: «Αυτοί είναι ζώα, μην αλλάζετε φανέλες μαζί τους» για τους Αργεντίνους) ήταν αδύνατον να συννενοηθεί ως παρατηρητής με τον Γερμανό συνάδελφό του Ρούντολφ Κράιτλαϊν.

«Μιλούσε μόνο γερμανικά και έκανε συνέχεια παρατηρήσεις στους παίκτες, αλλά αυτοί δεν τον καταλάβαιναν. Την άλλη μέρα οι αδελφοί Τσάρλτον, ο Μπόμπι και ο Τζάκ Τσάρλτον, διάβαζαν εφημερίδες στο ξενοδοχείο της ομάδας. Εκεί είδαν ότι όπως έγραφαν οι δημοσιογράφοι είχαν δεχτεί παρατήρηση. Ρώτησε ο ένας τον άλλο και δεν το πίστευαν, με αποτέλεσμα να τηλεφωνήσουν στα γραφεία της ΦΙΦΑ στο Λονδίνο.

Ημουν μπροστά, γιατί είχα ακόμα δουλειά στο γραφείο, όταν η γραμματέας του επιβεβαίωσε από το φύλλο αγώνα ότι είχαν δεχτεί παρατήρηση. Δεν το πίστευαν.

Φεύγοντας από το γραφείο με το αμάξι μου, ήμουν λίγο αφηρημένος και μπροστά σε ένα φανάρι που ήταν πράσινο, συνέχιζα το δρόμο μου, όταν έγινε κίτρινο. Ασυναίσθητα έκοψα ταχύτητα και αμέσως ακολούθησε το κόκκινο για να ακινητοποιήσω το αμάξι.

Αυτό ήταν, στο μυαλό μου ήρθε αμέσως η ιδέα των καρτών, μια κίτρινη για προειδοποίηση που θα τη θυμάται σαφώς περισσότερο από την παρατήρηση ο παίκτης και στη συνέχεια η κόκκινη. Το πρότεινα και από το επόμενο Μουντιάλ εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο με τις κάρτες» αποκάλυψε σε παλαιότερη συνέντευξή του, ο Αγγλος ρέφερι που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών το 2001.

Διαιτητής από... απωθημένο

Γεννημένος στο Κόλτσεστερ της Αγγλίας, στις 9 Ιανουαρίου του 1915, ο Αστον αγάπησε από μικρός το ποδόσφαιρο παίζοντας με τους φίλους του. Το όνειρό του ήταν να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά οι γονείς του τον προόριζαν για καθηγητή όπως και έγινε. Δάσκαλος σε τάξεις αρχικά και στη συνέχεια καθηγητής.

Το απωθημένο του όμως ήταν το ποδόσφαιρο γι αυτό και άρχισε να κάνει τον διαιτητή, αρχικά μεταξύ των φίλων του, μετά σε παιχνίδια μεταξύ εργατών σε εργοστάσια στη βιομηχανική περιοχή του Λονδίνου και αργότερα σε κανονικά παιχνίδια.

Εκλεισε την καριέρα του, με τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1963, στο Γουέμπλεϊ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ- Λέστερ 3-1) και όπως είχε πει: «Ηταν το ιδανικό φινάλε, ανεβαίνοντας τα σκαλιά προς τη βασίλισσα για να πάρω το χρυσό μετάλλιο. Για τους Αγγλους διαιτητές αυτός ο τελικός στο κύπελλο Αγγλίας, έχει μεγαλύτερη αξία και από το να σφυρίξουμε σε Παγκόσμιο Κύπελλο» είχε πει ο Αστον, που είχε ενεργό ρόλο στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν και ήταν στρατιωτικός στον Βρετανικό στρατό φτάνοντας το βαθμό του αντισυνταγματάρχη.

Είχε το δύσκολο ρόλο μεταξύ άλλων να επιβλέπει τις θανατικές καταδίκες 21 Γιαπωνέζων που είχαν καταδικαστεί για εγκλήματα πολέμου. Είχε «σφυρίξει» επίσης αγώνα μεταξύ στρατιωτών φορώντας κράνος και μάσκα αερίων, λόγω των βομβαρδισμών!

Ομως θυμόταν περισσότερο αργότερα την μάχη του Σαντιάγκο στο αγαπημένο του ποδόσφαιρο: «Ενοιωθα εκείνη τη μέρα σαν να ήμουν επικεφαλής στρατιωτικής επιχείρησης και όχι διαιτητής» είχε πει χαρακτηριστικά για εκείνον τον ιστορικό αγώνα. 

http://sport.gr.msn.com/football/article.aspx?cp-documentid=153719481