Ο Αντώνης Νικοπολίδης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Stadio by Metro, μίλησε για την δικαίωση του που ήρθε στο λιμάνι, για τον Βαγγέλη Μαρινάκη, για την φετινή κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά και για μία μελλοντική συνεργασία -από άλλο πόστο- με τον Ολυμπιακό. Ακολουθεί η συνέντευξη του Αντώνη Νικοπολίδη:
Για τη γεύση που του αφήνει η κατάκτηση του τελευταίου του πρωταθλήματος ως ποδοσφαιριστής: «Γλυκιά. Είναι πολύ όμορφο να ολοκληρώνεις την καριέρα σου κατακτώντας έναν τίτλο. Αλλωστε, ένας από τους λόγους που το καλοκαίρι παρέμεινα στην ομάδα, παρά την αρχική μου απόφαση να σταματήσω, ήταν για να αποχωρήσω ως πρωταθλητής. Ημουν σίγουρος ότι φέτος ο Ολυμπιακός θα κατακτούσε το τρόπαιο».
Για το αν αισθάνεται δικαιωμένος που αγωνίστηκε και τη φετινή σεζόν: «Οταν μου ζητήθηκε να παραμείνω και να βοηθήσω την ομάδα, ειδικά εν όψει της μεταβατικής κατάστασης που προέκυψε στην ιδιοκτησία του Ολυμπιακού, θεώρησα χρέος μου να το κάνω».
Για το κλειδί τη φετινής επιτυχίας του Ολυμπιακού: «Μία αλλαγή πάντα μπορεί να κάνει την ανατροπή, είτε του προπονητή, είτε του προέδρου. Μην ξεχνάμε ότι ήρθε στο τιμόνι ένας νέος άνθρωπος με μεγάλη δυναμική και επηρέασε τους ποδοσφαιριστές και την ομάδα γενικότερα. Της προσέθεσε ευχάριστη διάθεση».
Για την πρώτη χρονιά του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Ολυμπιακό: «Το να αναλαμβάνεις την προεδρία μίας ομάδας με τέτοια ιστορία είναι πολύ δύσκολο. Η δυναμική όμως του κ. Μαρινάκη, μπαίνοντας στον Ολυμπιακό αλλά και γενικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σε συνδυασμό με τη δυναμική της ίδιας της ομάδας, που όλα αυτά τα χρόνια έχει μάθει να πρωταγωνιστεί, ήταν καταλυτικές για την κατάκτηση του τίτλου».
Για το τι εκπροσωπεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης για τον Αντώνη Νικοπολίδη: «Η παρουσία του στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού, είτε από τη θέση του προέδρου της Σούπερ Λίγκας είτε του Ολυμπιακού είναι για μένα τρομερά σημαντική. Το γεγονός ότι βρισκόταν πάντα εκεί, σε ό,τι πρόβλημα είχαμε, δείχνει πόσο κοντά στην ομάδα ήταν, πόσο την αγαπάει, πόσα όνειρα έχει για αυτήν και πόσο θέλει να τη δει να διαπρέπει στην Ελλάδα και στην Ευρώπη».
Για την υποστήριξη του κόσμου του Ολυμπιακού: «Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι κινητήρια δύναμη. Η αγάπη τους για την ομάδα της προσδίδει μία μοναδική δυναμική και νομίζω ότι έχουν και πολύ καλή αίσθηση του ποδοσφαίρου. Αντιλαμβάνονται πότε πρέπει να εμψυχώσουν την ομάδα μέσα στο παιχνίδι».
Για το αν το ταλέντο υπερτερεί των φυσικών δυνάμεων: «Οταν μιλάμε για επαγγελματικό επίπεδο, το ταλέντο είναι απαραίτητο. Από κει και πέρα παίζει ρόλο και το πώς αντιμετωπίζεις τη δουλειά σου. Οταν αυτό που αγαπάς το υπηρετείς τόσα χρόνια με συνέπεια, τότε σε ανταμείβει. Μερικές φορές αυτή η ανταμοιβή μπορεί να αργήσει αλλά με επιμονή και δουλειά έρχεται. Εγώ ήμουν τυχερός. Στα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής και της καριέρας μου κατάφερα να ζήσω μεγάλες στιγμές, τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και στην Εθνική ομάδα και νομίζω ότι αυτά είναι η δική μου ανταμοιβή για τα προηγούμενα χρόνια δουλειάς».
Για το πότε πρέπει να σταματάει την καριέρα του ένας ποδοσφαιριστής: «Αυτό που λέω πάντα είναι ότι όταν κάποιος αρχίζει να βαριέται να πάει στην προπόνηση ή να μην έχει πλέον διάθεση να εξελιχθεί σαν παίκτης, τότε έχει έρθει η στιγμή να σταματήσει».
Για το πόσο δύσκολο είναι να αποφασίσει ένας παίκτης να σταματήσει: «Πολύ δύσκολο, πραγματικά. Στη δική μου περίπτωση ευτυχώς όχι τόσο γιατί, πέρα από το γεγονός ότι -θα το πω λαϊκά- έχω μηδενίσει το κοντέρ, δεν πάει άλλο, φεύγω από αυτόν το χώρο γεμάτος. Εχω κατακτήσει τίτλο ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και έχω ζήσει μεγάλες στιγμές στην καριέρα μου στο Τσάμπιονς Λιγκ και τίτλους. Νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα να γυρίσω σελίδα».
Για το αν το Euro 2004 είναι ο μεγαλύτερος σταθμός στην καριέρα του: «Είναι αναμφίβολα ένας πολύ μεγάλος σταθμός. Ηταν δύσκολο να γίνει και εξίσου δύσκολο να ξανασυμβεί. Θεωρώ επίσης πολύ σημαντική στιγμή στην καριέρα μου την μετακίνησή μου από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Είμαι πολύ υπερήφανος για την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου που, αν και προερχόμενος από τον αιώνιο αντίπαλο, κατάφερα να κερδίσω μέσα από τη δουλειά μου στο γήπεδο και τη στάση μου όλα αυτά τα χρόνια. Μεγάλα παράσημα, τα οποία αγωνίστηκα πολλά χρόνια για να κερδίσω».
Για το μέλλον του: «Δεν είναι κάτι που μπορώ να προβλέψω. Αυτό που θέλω και θα επιδιώξω είναι να μείνω κοντά στο ποδόσφαιρο. Το πώς είναι μία άλλη κουβέντα και κάτι με το οποίο θα ασχοληθώ με ηρεμία μετά τη Λάρισα».
Για το αν θα συνεχίσει στον Ολυμπιακό από άλλο πόστο: «Είναι κάτι που θα το ήθελα. Ποιος δεν θα ήθελε άλλωστε να συνεχίσει στον Ολυμπιακό; Επαναλαμβάνω όμως ότι το σημαντικό είναι να μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς γιατί μόνο έτσι θα το κάνεις με όρεξη και διάθεση και κατά συνέπεια με μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και πιστεύω ότι μπορεί να ξανασυνεργαστούμε».
Για το ποια είναι η ομάδα της καρδιάς του: «Ο Παναθηναϊκός ήταν για μένα μεγάλο σχολείο. Πήγα πολύ μικρός, μόλις στα 18. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα, έμαθα τι θα πει επαγγελματισμός και εξοικειώθηκα με τις δυσκολίες μίας μεγάλης ομάδας. Στον Ολυμπιακό όμως έζησα όλα αυτά που ήθελα και μου έλειπαν ως ποδοσφαιριστής. Δηλαδή τους τίτλους, την ειλικρινή αγάπη του κόσμου, την αγάπη των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάστηκα αλλά και τον αμοιβαίο σεβασμό. Νομίζω ότι αυτά τα έζησα μόνο στον Ολυμπιακό. Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Σωκράτη Κόκκαλη για τη μεγάλη ευκαιρία που μου έδωσε και με έφερε εδώ όπου έζησα τόσο όμορφα και σημαντικά πράγματα».
Για τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας τερματοφύλακας για να διακριθεί: «Είναι πολλά. Τα προσόντα είναι βασικά αλλά μόνα τους δεν φτάνουν. Ενας τερματοφύλακας χρειάζεται να γνωρίζει από ποδόσφαιρο, να είναι έξυπνος και να μπορεί να εμπνέει εμπιστοσύνη και ηρεμία στους συμπαίκτες του, τους οποίους πρέπει και να καθοδηγεί. Χρειάζεται επίσης μεγάλη αυτοπεποίθηση και ισορροπία γιατί η γραμμή μεταξύ αποθέωσης και κακής κριτικής είναι πολύ λεπτή».
Για το αν θα ήθελε να δει τους γιους του να κάνουν καριέρα στο ποδόσφαιρο: «Τους παροτρύνω να ασχοληθούν με τον αθλητισμό γενικά. Θέλω να κάνουν αυτό που τους ευχαριστεί, να ξεσπάνε εκεί, να μαθαίνουν να χάνουν, να σέβονται το άθλημα, τους αθλητές και τις αξίες και από κει και πέρα, εάν έχουν το ταλέντο, τη δύναμη και την θέληση να γίνουν επαγγελματίες, ας το κάνουν».
Για το τι άλλο θα ήθελε να έχει κάνει στην καριέρα του: «Θα ήθελα να είχα αγωνιστεί σε ομάδα του εξωτερικού, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι έχω μετανιώσει για τις επιλογές μου. Ο Ολυμπιακός, ήταν μία τόσο μεγάλη πρόκληση για μένα που δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι. Ηθελα να αποδείξω την αξία μου και να πείσω τον κόσμο του Ολυμπιακού».
Για το ποιον Ελληνα τερματοφύλακα ξεχωρίζει: «Τον Μιχάλη Σηφάκη. Μπορεί να κάνει πολλά με την Εθνική και από τον ίδιο εξαρτάται το μέχρι πού θα φτάσει».
Για το πώς αποφάσισε να γίνει τερματοφύλακας: «Ξεκίνησα παίζοντας μέσα. Πάντα αυτό μου άρεσε, όμως λίγο η ελαστικότητα, η αλτικότητα και το ύψος που είχα με έχρισαν τερματοφύλακα. Στο μικρό χωριό από το οποίο προέρχομαι δεν υπήρχαν θέσεις. Τα παιδιά ήταν λίγα κι έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω τέρμα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε αλλά σίγουρα η ευτυχία για ένα παιδί είναι να σκοράρει. Ολα πάντως έγιναν γρήγορα και μέσα σε δύο χρόνια, στα 16, πήγα στην Αναγέννηση».
Για τον ρόλο του αρχηγού στον Ολυμπιακό: «Σίγουρα αυτή τη δουλειά πρέπει να την κάνει Ελληνας για πολλούς και διαφόρους λόγους. Μπορεί να αντιλαμβάνεται καλύτερα τι συμβαίνει γύρω του αλλά και γενικότερα στο ποδόσφαιρο. Ο ξένος συνήθως μένει στη χώρα μας λίγο και άρα δεν έχει πλήρη εικόνα. Σίγουρα κι εκείνος αισθάνεται την πίεση που υπάρχει στην ομάδα αλλά ο Ελληνας έχει πιο σφαιρική άποψη και δυστυχώς, μεγαλύτερη φόρτιση και πίεση».
Για τη φετινή παρουσία του Πάρντο: «Δεν με αντικατέστησε ο Ούρκο. Αυτός ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας μας φέτος. Κατά τη γνώμη μου έκανε μία καλή χρονιά και του αξίζουν συγχαρητήρια για την καλή και σταθερή του απόδοση».
Για ποια ομάδα τον δυσκόλεψε περισσότερο και ποιος επιθετικός τον άγχωνε: «Ρεάλ, Μάντσεστερ, Αρσεναλ… Κυρίως η επίθεση ομάδων που αντιμετωπίσαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Νομίζω ότι πολύ πιο επικίνδυνες από οποιονδήποτε επιθετικό είναι οι ομάδες στις οποίες η συνεργασία στην μπροστινή γραμμή ήταν πολύ καλή γιατί πέραν από τους καλούς ποδοσφαιριστές επιδείκνυαν ομαδικότητα. Αυτός ο συνδυασμός είναι ο χειρότερος».
Για ποιο γκολ δεν τον άφησε να κοιμηθεί το βράδυ: «Η ήττα της Εθνικής ομάδας από την Τουρκία με 1-4 στο Καραϊσκάκη».
Για ποιο πράγμα είναι περήφανος στη ζωή του: «Η οικογένειά μου. Κατάφερα να δημιουργήσω μία οικογένεια την οποία θεωρώ κληρονομιά. Προσπαθώ να δίνω το σωστό παράδειγμα και να τους μαθαίνω να κάνουν πάντα το καλό. Οι δικοί μου ήταν αγαπημένοι, μονιασμένοι, κατάφεραν να μην μας λείπει τίποτα ειδικά σε δύσκολες εποχές και με τη σκληρή δουλειά του πατέρα μου, που δούλευε 15-16 ώρες καθημερινά, δεν στερηθήκαμε τίποτα. Αυτά είναι παραδείγματα τα οποία θέλω να περάσω και στα παιδιά μου».
Για ποιο παιχνίδι θα έβαζε σε replay για να απολαύσει ξανά και ξανά: «Νομίζω ότι θα έβαζα τον ένα μήνα του Ευρωπαϊκού στην Πορτογαλία, γιατί ήταν κάτι το ξεχωριστό όχι μόνο για μένα αλλά και για όλον τον κόσμο που ήταν εκεί και για όλη την Ελλάδα. Οι Ελληνες, όταν είμαστε ενωμένοι, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Ετσι πήραμε το Ευρωπαϊκό, διοργανώσαμε εκπληκτικούς Ολυμπιακούς Αγώνες κι έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και τις δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζουμε σήμερα».
Για το αν κρατάει αναμνηστικά από την καριέρα του: «Ναι, πολλά. Το πιο ιδιαίτερο πράγμα που έχω είναι η φανέλα, το σορτς, τα παπούτσια και τα γάντια με τα οποία αγωνίστηκα στον τελικό του Ευρωπαϊκού».
mediasoup
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου