ΣΙΝΕ

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

4ο Δημοτικό: ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου


  

Σας καλούμε στη γιορτή μας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014 και ώρα 10:00 π.μ. στην αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Σχολείου μας.

Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί...

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά.

ΖΗΤΩ ΤΟ 1821 !!!

Πρόγραμμα Γιορτής
1) Ομιλία από την κ. Γκουγκούδη Μαρία
2) Απολυτίκιο Ευαγγελισμού από την χορωδία
3) «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» (Ποίημα από τους μαθητές: Ευθυμιάδη Ιωάννη και Αβραμίδη Ιωάννη του Ε1)
4) «Ελληνισμός Ευαγγελισμός» (Ποίημα: από τις μαθήτριες: Καραγιάννη Ευαγγελία και Καλαμπούκα Ροδάνθη, ΣΤ1)
5) «Να’ τανε το ΄21» τραγούδι σε μουσική: Σ. Κουγιουμτζή και στίχους: Τσώτου (τραγουδά η χορωδία)
6) «Λευτεριά» (Ποίημα: από την Γιαγκόζογλου Γεωργία και τον Ελευθεριάδη Άγγελο, μαθητές του Ε1)
7) «Θούριος του Ρήγα Βελεστινλή» (Ποίημα: απαγγέλει ο μαθητής Βέντζιος Κωνσταντίνος του Ε2)
8) «Της Λένως Μπότσαρη» (Ποίημα: απαγγέλει η μαθήτρια Λέτσιου Γεωργία του Ε2)
9) «Τσάμικος» τραγούδι σε μουσική: Μ. Χατζιδάκη και ποίηση: Ν. Γκάτσου. Τραγουδά η χορωδία
10) «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» (Ποίημα από τις μαθήτριες Αδάμου Αρετή και Καρανάσιου Κων/να του ΣΤ1)
11) «Μητέρα Μεγαλόψυχη» τραγούδι από τη χορωδία
12) «Σκετς για την 25η Μαρτίου» (Θεατρικό, ΣΤ2)
13) «Ντελή Παπά λεβέντη» (Παραδοσιακό τραγούδι από τη χορωδία)
14) «Μικρή Πατρίδα» (τραγούδι σε μουσική: Γ. Ανδρέου και στίχους: Π. Καρασούλο ), τραγουδά ο μαθητής Παντελής Ασλανίδης και συνοδεύουν οι μαθητές/τριες:
Νεκτάριος Μουτούνης, Διόνυσος Παπαδόπουλος, Δέσποινα Ράπτη, Βασιλική Τζιουβάρα, ΄Εφη Χατζηγεωργιάδου, Γιώργος Τσάτας και Μάριος Τσέλα.
15) Εθνικός Ύμνος

Ευχαριστούμε θερμά τους μικρούς καλλιτέχνες του σχολείου μας που συνοδεύουν με τα μουσικά τους όργανα τα τραγούδια:

Αλκίνοο Μαυρομιχάλη στο τσέλο, Δέσποινα Ράπτη στο βιολί, Όλγα Στεφανίδου, Βασιλική Τζιουβάρα και Δανάη Τριμίντζιου στο πιάνο.

Σημαντική επίσης είναι η συμμετοχή των εκπαιδευτικών Στουγιάννη Βασιλείου στο κλαρίνο και Κωνσταντινίδη Γεωργίου στο μπουζούκι και την κιθάρα.


ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ; ΚΑΝΕ LIKE... ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ

Γίνετε φίλοι μας, στη σελίδα μας στο facebook: http://www.facebook.com/vatolakkiotis
Στείλτε μας τις απόψεις σας, τα άρθρα σας, τις καταγγελίες σας και οτιδήποτε θέλετε στο email: kostasdigos@yahoo.gr

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Το
οθωνικό διάταγμα, με το οποίο ορίστηκε αυθαίρετα η έναρξη της Ελληνικής
Επανάστασης του Εικοσιένα στις 25 Μαρτίου, αργότερα, μετά από χρόνια,
το συμπλήρωσαν τόσο η κληρική παράδοση, όσο και η λόγια παράδοση των
προκρίτων και ολοκλήρωσαν έτσι την πλαστογράφηση του Εικοσιένα.

Αυτό
είναι ένα ιστορικό ψέμα, γιατί είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι η
Επανάσταση άρχισε πριν τις 25 Μαρτίου και ότι ο Π. Π. Γερμανός δε σήκωσε
τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου,
γιατί την ημέρα αυτή δε βρισκόταν στην Αγία Λαύρα, αλλά στα Νεζερά
(Αίγιο) της Αχαΐας, όπως ο ΙΔΙΟΣ γράφει στα απομνημονεύματά του.

Το
πλάσιμο του θρύλου αυτού έχει την αφορμή του στο εορτασμό της Εθνικής
Γιορτής στις 25 Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε από το οθωνικό διάταγμα
στις 15.3.1838. Κατά τους ιστορικούς της εποχής εκείνης έχει την
αφετηρία του στη μετάβαση των δύο Επισκόπων Παλιών Πατρών Γερμανού και
Κερνίτσης Προκόπιου μαζί με τους προεστούς της Αχαΐας, από τα Καλάβρυτα
στη Μονή της Αγίας Λαύρας στις 10.3.1821, που έγινε αποκλειστικά και
μόνο για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, να κρυφτούν για να μη συλληφθούν από τους
Τούρκους.

Ο Π. Πατρών Γερμανός μάλιστα, στη σύσκεψη του Aιγίου,
ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ με την επαναστατική στρατηγική των Φιλικών. Όταν στις 21
Μαρτίου δίνονταν οι μάχες στους δρόμους της Πάτρας με αρχηγό τον
τσαγκάρη Παναγιωτάκη Kαρατζά, ο Γερμανός λούφαζε με τους προεστούς στη
μονή Ομπλού. Εκεί δολοφόνησαν τον Καρατζά, λίγους μήνες μετά στις 4
Σεπτέμβρη, οι Kουμανιωταίοι, άνθρωποι δικοί του (Βλ. N. Bαρδιάμπαση, Π.
Kαρατζάς: ο τσαγκάρης που ξεκίνησε την Eπανάσταση του 1821,
«Eλευθεροτυπία», 3-7-1993).

Όμως, ύστερα από 19 χρόνια, πρόκριτοι
και αρχιερείς διαστρέβλωσαν τους πραγματικούς λόγους της μετάβασης
αυτής και παραποίησαν την αλήθειά τους. Απέδωσαν την άφιξη του Γερμανού
και των άλλων, στις 10.3.1821, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, στην
κήρυξη της Επανάστασης και έπλασαν το μύθο της ύψωσης της σημαίας της
Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας από τον Π.Π. Γερμανό στις 25
Μαρτίου. Κίνητρο του μύθου αυτού ήταν να περιβληθούν αυτές οι κοινωνικές
ομάδες, οι προεστοί και το ανώτερο ιερατείο, με την τιμή ότι αυτές
είχαν αρχίσει τον Αγώνα και είχαν πρωτοστατήσει σ’ αυτόν, και να
μοιραστούν έτσι τη δόξα από τους πραγματικούς αγωνιστές και δημιουργούς
του Εικοσιένα και της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ενώ αυτές οι ομάδες ήταν
απούσες από την Επανάσταση και αντέδρασαν έντονα και επικίνδυνα στην
προετοιμασία της Επανάστασης και την κήρυξή της. Έτσι ολοκλήρωσαν την
πλαστογράφηση της Επανάστασης του Εικοσιένα, καλύπτοντάς την, για
πολιτική και κοινωνική σκοπιμότητα, με θρησκευτικό μανδύα.

Ο
μύθος του ελληνοχριστιανισμού και του «Θεού της Ελλάδος» απαιτούσε για
την Επανάσταση, μια ιερή ημερομηνία όπως αυτή του Ευαγγελισμού, ένα
μοναστήρι και έναν επίσκοπο και τα στρίμωξε όλα αυτά σε ένα παραμύθι που
μπάζει από παντού. Είναι γνωστό, πως σε προγενέστερες ημερομηνίες είχαν
ξεσηκωθεί τα Καλάβρυτα, η Βοστίτσα, η Καρύταινα, η Καλαμάτα, το Γύθειο,
τα Σάλωνα και ο Πραστός.
O ίδιος ο Π. Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει
στα απομνημονεύματά του, που έγραψε στα τελευταία του και
πρωτοκυκλοφόρησαν το 1837, λέξη για την υποτιθέμενη συγκλονιστικότερη
στιγμή της ζωής του.

Η προφανούς σκοπιμότητας επινόηση της
ημερομηνίας αυτής, που τίποτα δεν δικαιολογεί την συμπερίληψή της στις
δέλτους της Ιστορίας, προήλθε το 1835 από τον Κωλέττη και υλοποιήθηκε το
1838 (Β. Σφυρόερα, “Η επέτειος της Εθνεγερσίας“, “Καθημερινή-Επτά
Ημέρες”, 1-3-2001).

Ο Σπ. Τρικούπης είχε το θάρρος να παραδεχθεί:
“Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη μονή της Αγ.
Λαύρας ανυψώθη κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως…” (
“Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, τ. Α΄, σ.312, εκδ. Β΄).

Ο Ι. Φιλήμων αποκαλεί τον μύθο της Λαύρας “ψεύδος παχυλόν” (”Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας”, τ.Γ΄, σ.22-1834).
Ο
καθηγητής Απ. Β. Δασκαλάκης ομολογεί: “…ουδέν επαναστατικόν γεγονός
εσημειώθη εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Κατά την 25ην Μαρτίου ουδείς
ευρίσκετο εν Λαύρα…” “Πως εκηρύχθη η Επανάστασις εις την Πελοπόννησον”.