Αλλά να τι δεν ξέρουν για εκείνη.
Μια μητέρα που πάσχει από...
σκλήρυνση κατά πλάκας στην Αυστραλία έγραψε μια επιστολή με ένα δυνατό μήνυμα στο Facebook προς το πρόσωπο που άφησε ένα σημείωμα στο παρμπρίζ της, κατηγορώντας την για κατάχρηση αναπηρικής θέσης στάθμευσης.
Η Justine Van Den Borne μόλις είχε γίνει 35 ετών, όταν οι γιατροί της διέγνωσαν σκλήρυνση κατά πλάκας, μια εκφυλιστική ασθένεια που υποβαθμίζει αργά την επίστρωση των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης ενός ατόμου.
Ενώ πολλοί άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι καθηλωμένοι σε αναπηρική καρέκλα, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Και η Justine είναι αποφασισμένη να παραμείνει δραστήρια και να περπατάει για όσο καιρό αντέξει.
Τη Δευτέρα, η Justine περνούσε μια πολύ καλή μέρα, βγαίνοντας βόλτα έξω για ψώνια με την κόρη της, η οποία προσπαθεί να απολαμβάνει κάθε στιγμή που έχει με τη μητέρα της.
Αλλά όλη αυτή η ευτυχία γκρεμίστηκε, όταν οι δυο τους επέστρεψαν πίσω στο αυτοκίνητο και βρήκαν ένα ανησυχητικό σημείωμα στο παρμπρίζ της Justine.
“Μήπως ξεχάσατε την αναπηρική καρέκλα σας;” έγραφε το ψυχρό ανώνυμο σημείωμα.
Ενώ κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί την υγεία ενός άλλου ατόμου, η Justine επηρεάστηκε ιδιαίτερα από το σημείωμα, δεδομένου ότι σπάνια απολαμβάνει τέτοιες χαλαρωτικές μέρες πια.
Σε αυτή την ανοικτή επιστολή στο Facebook, η Justine απάντησε στην προφανή έλλειψη σεβασμού του ανώνυμου συγγραφέα για άτομα με ειδικές ανάγκες:
Όχι μόνο σκλήρυνση κατά πλάκας αλλά η χειρότερη μορφή που ποτέ δεν γιατρεύεται και σιγά-σιγά με κάνει ανάπηρη. Τα παιδιά μου ασχολούνται με πράγματα που δεν θα έπρεπε κανένας έφηβος να ασχολείται και το μέλλον όλων μας αλλάζει για πάντα.
Την ημέρα που με είδες είχα μια καλή μέρα, περπατούσα με την κόρη μου χωρίς καμιά βοήθεια περνώντας μια ωραία μέρα. Σε ευχαριστώ που το κατέστρεψες αυτό. Με έκανες να νιώσω όπως όταν με κοιτάνε οι άνθρωποι, όταν δε μπορώ να περπατήσω κανονικά.
Έχω σιχαθεί ανθρώπους σαν και εσένα που με καταχράζονται στις καλές μου μέρες για χρήση μιας διευκόλυνσης που έχω κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιώ. Η αναπηρία δεν σημαίνει πάντα ότι ένα άτομο πρέπει να είναι καθηλωμένο σε αναπηρική καρέκλα αλλά ευτυχώς για σένα μία μέρα θα είμαι.
Αυτή τη στιγμή στόχος μου είναι να περπατήσω στο γάμο των καλύτερων μου φίλων τον προσεχή Σεπτέμβριο και να μη με σπρώχνουν. Θα είμαι 42. Πριν καταστρέψεις την μέρα κάποιου άλλου να θυμάσαι ότι δεν ξέρεις τα πάντα και ακριβώς επειδή δεν το βλέπεις δεν σημαίνει ότι ένα άτομο δεν καταβάλλει προσπάθειες να βάλει το ένα πόδι μπροστά από το άλλο.”
Ενώ είναι αδύνατο να γνωρίζουμε αν το άτομο που άφησε το σημείωμα είχε την ευκαιρία να διαβάσει την βαθιά συναισθηματική επιστολή της Justine, η δημοσίευσή της στο Facebook έχει ήδη μοιραστεί πάνω από 54.000 φορές.
stroumfaki.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου