Σκέφτηκε Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει... Αλλά...Παραμυθιαστηκε... Πάτησε δυνατά το γκάζι και φώναξε Προκάλεσε με αν μπορείς στο Χάρο... Και αυτός τον άκουσε... Πριν του παίξει το παιχνίδι, του σιγοψιθύρισε Σε παραδέχομαι... Φαίνεται, ήταν Της Καρδιάς του το Γραμμένο...
Εισπνοή... Μα Εκπνοή δεν ήρθε ποτέ... Λιώμα σε γκρεμό...
Πάμε Στοίχημα θα ξανάρθεις του φωναξαμε όλοι... Όσοι δεν τον ήξεραν, αναφώνησαν Ποιος είναι αυτός... Κάποιοι τρίτοι, ισχυρίστηκαν πως τον είδαν σε κάποιον Οίκο Ανοχής... Αλλά...όλοι Για τον ίδιο Άνθρωπο μιλάμε...
Η Αθηνά... Τα πράσινα μάτια της θα τα φωτίζουν Ψεύτικα Φεγγάρια πια... Και Τα Σχοινιά του, άδεια...
Δεύτερη Φορά δεν έχει για τον Παντελή... Όλοι εμείς, που τον θεωρούσαμε Δεδομένο, θα τον βλέπουμε να Πίνει από κει ψηλά για μας...πάνω σε ένα ουράνιο τόξο...Ουράνιο τόξο που του λείπανε δύο χρώματα...
Καλό Παράδεισο Παντελή.... Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν... Τέσσερα, είτε δεκατέσσερα...
..Τυχαία γνωριστήκαμε, τυχαία φιληθήκαμε
Τυχαία ερωτευτήκαμε, τυχαία εμείς πεθαίνουμε, μωρό μου!..
Πίστεψε και αυτό σε παρακαλώ
Ποτέ δεν σκέφτομαι τα βράδια μας
Ποτέ τις νύχτες δεν μεθάω.
Πίστεψε και αυτό λιώμα σε γκρεμό
Δεν σε χρειάζομαι, τα μάτια σου δεν βλέπω, στο κενό πηδάω...
