Κάτι τέτοιες ώρες δε χωρούν πολλά λόγια...
Τόσο γιατί δεν το επιτρέπουν οι στιγμές όσο και γιατί έχουν ειπωθεί τα πάντα στα ΜΜΕ!
Μα κυρίως, τα λέει όλα ο βουβός πόνος της μάνας... που έχασε τον άγγελό της!
Και μπορεί βέβαια η πίστη μας να δίνει την ελπιδοφόρα και παρηγορητική ερμηνεία του θανάτου, αλλά τι να πεις αυτές τις ώρες σε αυτή τη μάνα;;;
Σε ότι αφορά τα εγκόσμια λοιπόν, τα οποία μπορούμε μόνο να προσεγγίσουμε...
Τι ήταν αυτό που έκανε χιλιάδες κόσμου να δώσουν το παρών σήμερα στη νεκρώσιμη ακολουθεία του Παντελή;
Τι ήταν αυτό που έκανε όλα τα ΜΜΕ να ασχολούνται επί 3 μέρες με τον Παντελή;
Απαντώντας αυτά τα ερωτήματα θα βρούμε και την αλήθεια της ζωής... Μια αλήθεια που έχουμε ξεχάσει. Που έχουμε σκεπάσει με την επιφανειακή ζωή και τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Και αυτή η αλήθεια, δεν είναι τίποτε άλλο από την ανθρωπιά!
Αυτή η ανθρωπιά που εξέπεμπε ο Παντελής.
Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας πριν και μετά τις στιγμές δόξας!
Αυτή η ανθρωπιά και η ταπεινότητα έκαναν τη διαφορά...
Και ίσως το γεγονός αυτό παίξει καταλυτικό ρόλο στην επαναφορά σημαντικού ποσοστού συμπολιτών μας στην ζώσα πραγματικότητα!
Ναι, ίσως αυτό το τραγικό γεγονός, να μας αφυπνήσει!
Αυτά τα απλά λόγια... ''βοήθα τον πλησίον σου'' και ''ταπεινώσου για να υψωθείς'' ας μπουν μέσα μας για τα καλά.
Και είθε αυτή να είναι και η μεγάλη παρηγοριά της πονεμένης μητέρας, του πατέρα και των αδελφών, για το υπόλοιπου του επίγειου βίου τους.
