Ο γνωστός νομικός και πρώην πρόεδρος της Νίκης Βόλου υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να ζητούν κάποιοι την έκπτωση μελών του Δ.Σ. της ΕΠΟ μόνο και μόνο επειδή διώκονται ποινικά, την ίδια ώρα που δεν ασχολείται κανείς με άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ακόμη, αναφέρεται στις υπόγειες επιδιώξεις εκείνων που επικαλούνται την αλλαγή σκηνικού στην Ομοσπονδία, αλλά και στο Grexit, το οποίο «δεν έχει απομακρυνθεί τελείως».
Αναλυτικά, η συνέντευξη του Ανδρέα Πάτση:
Τελικά, ο κίνδυνος του Grexit έχει απομακρυνθεί, δεδομένου του νέου γύρου συζητήσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών;
«Το Grexit νομίζω ότι δεν έχει απομακρυνθεί τελείως. Θέλω να πιστεύω ότι στο τέλος θα επιτευχθεί η αναγκαία συμφωνία, ώστε να υπάρξει αποφυγή του Grexit, το οποίο θα ήταν μία ακόμα ροπαλιά στο βαρύ και ήδη βεβαρημένο κλίμα που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ζημιά θα είναι μεγάλη, ιδιαίτερα για τις ομάδες που συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις».
Για την περιβόητη κουβέντα αναφορικά με το κατά πόσο τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΠΟ που διώκονται ποινικά θα πρέπει να εξακολουθήσουν να ασκούν τα καθήκοντά τους ή όχι, ποια είναι η θέση σας;
«Η νομοθεσία σε τέτοια ζητήματα είναι ξεκάθαρη. Το παρόν πλαίσιο αναφορικά με την τύχη όσων διώκονται ποινικά είναι απολύτως ξεκάθαρο. Κατ’ αρχάς, υπάρχει το τεκμήριο της αθωώτητας. Από εκεί και πέρα, εάν σας κάνω μια μήνυση μετά τη συνέντευξή μας κάλλιστα θα μπορούσατε να διωχθείτε. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει έρισμα για τη δίωξή σας ή ότι με τη δίωξή σας προεξοφλείται η παραπομπή σας ή η καταδίκη σας. Και φυσικά είναι τελείως διαφορετικό πράγμα το θέμα της παραπομπής. Η παραπομπή γίνεται με βάση την προανάκριση και την εισαγγελική παραγγελία. Πλέον μιλάμε για διαφορετικό στάδιο. Όσον αφορά το ποιος θα εκπίπτει, αυτό προκύπτει από το παρόν νομικό πλαίσιο, που προβλέπει έκπτωση από το αξίωμα σε περίπτωση αμετάκλητης παραπομπής σε δίκη για κακούργημα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει αμφισβήτηση πάνω σε αυτό.
Το θέμα της ΕΠΟ πάντως έχει πάρει άλλες διαστάσεις, καθώς δεν νομίζω ότι σήμερα ασχολούμαστε στην Ελλάδα με το εάν έχει ασκηθεί δίωξη σε κάποιον και γιατί. Εδώ δεν έχει γίνει μια συγκεκριμένη στόχευση σε συγκεκριμένα πρόσωπα για συγκεκριμένους λόγους. Έτσι, δεν νομίζω ότι το ζήτημα αυτό είναι αμιγώς νομικό, καθώς σχετίζεται με διάφορες σκοπιμότητες γύρω από αυτό. Σε κάθε περίπτωση, εάν δεν καταδικαστείς με τελεσίδικη απόφαση, δεν μπορείς να θεωρηθείς ένοχος. Η άσκηση ποινικής δίωξης ή ακόμα και η παραπομπή σε δίκη δεν αποτελεί κάποιου είδους προαπόφαση σε σχέση με την ενοχή και δεν γίνεται μόνο με την άσκηση ποινικής δίωξης να εκπέσει κάποιος από το αξίωμά του».
Θεωρείτε, δηλαδή, ότι παίζεται ένα περίεργο power game με φόντο και τις διαδικασίες περί… εξυγίανσης;
«Αυτή η ένταση που έχει δημιουργηθεί γύρω από την ΕΠΟ είναι μια μάχη μεταξύ σωματείων, που εξυπηρετεί διαφορετικές σκοπιμότητες, έχουν διαφορετική οπτική γωνία και δεν νομίζω να τούς απασχολεί τόσο πολύ το νομικό ζήτημα. Εδώ έχουμε δει σε ομάδες ανθρώπους να είναι καταδικασμένοι και να ασκούν τα καθήκοντα προέδρου. Έχουμε δει προπονητές και ποδοσφαιριστές που κατηγορούνται για χειραγώγηση αγώνων. Πώς γίνεται κάποιος που έχει καταδικαστεί για χειραγώγηση σήμερα, να προπονεί μια ομάδα; Ή γενικότερα να έχει ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Γιατί έχουμε πρόβλημα μόνο με το θέμα της ΕΠΟ; Δεν μιλάμε όλοι τη γλώσσα της ειλικρίνειας, καθώς δεν μπορούμε να τη μιλήσουμε.
Υπάρχουν αυτή τη στιγμή παράγοντες που έχουν παραπεμφθεί με βάση το koriopolis 1 και με βαρύτατες κακουργηματικές πράξεις και έχει ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία και βρίσκονται σε ομάδες σήμερα. Μας ενδιαφέρει η αποκατάσταση της τάξης ή θέλουμε μια αλλαγή διότι θεωρούμε ότι η σημερινή κατάσταση δεν μας βολεύει και θέλουμε να πάμε σε μια άλλη, που τη θεωρούμε πιο ευνοϊκή προς τα συμφέροντά μας; Βλέπω ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση από παράγοντες που συμμετέχουν στα ποδοσφαιρικά δρώμενα για να υπάρξει μια επόμενη μέρα και αυτό γιατί υπάρχει μια σωματειακή ιδιοτέλεια, γι’ αυτό και δεν πρόκειται να υπάρξει επόμενη μέρα.
Εάν ήμουν εγώ σε αυτή τη θέση θα έκανα τα εξής: όποιος έχει καταδικαστεί, δεν μπορεί να περάσει ξανά έξω από γήπεδο. Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε καταδικασθέντες να βρίσκονται κοντά σε ομάδες και εκεί δεν μιλάει κανένας, δεν ενδιαφέρεται κανείς. Είναι προφανές ότι οι διοικούντες την ΕΠΟ δεν έχουν πράξει τα καλύτερα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Προφανώς έχουν υποπέσει σε σωρεία λαθών στη διαδρομή τους. Αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικό καφάλαιο από το κεφάλαιο το γιατί θεσμικά διώκονται και έχουν τοποθετηθεί στο κέντρο και στο στόχαστρο του ενδιαφέροντος. Για ποιο λόγο αφού υπάρχουν διαδικασίες πρέπει να προτρέξουμε των διαδικασιών. Ας πούμε, γιατί πρέπει να αλλάξει αύριο ο πρόεδρος της ΕΠΟ και δεν μπορεί να αλλάξει στις διαδικασίες που προβλέπονται; Η αποκαθήλωση ενός οργάνου γίνεται μέσω γενικής συνέλευσης, υπάρχουν διαδικασίες όπως η έκτακτη γενική συνέλευση, υπάρχουν οι ασφαλιστικές δικλείδες και άλλα.
Άρα, γιατί ζητάμε, για παράδειγμα, από τον Υπουργό να επέμβει στο να αλλάξει μια διοίκηση που εγώ σας λέω ότι είναι κακή και δεν πάμε στις καταστατικές διαδικασίες; Πώς καταπατούμε και τη δημοκρατία και τις διαδικασίες και όλο αυτό που προβλέπεται ως θεσμικό πλαίσιο; Όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι ή κακοί και μόνο εγώ είμαι ο καλός σε όλη την ιστορία, που ζητούν την εξυγίανση του ποδοσφαίρου; Γι’ αυτό και λέω ότι όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος. Δεν μπορούμε να λέμε ότι η τάδε περίπτωση είναι ύποπτη ενώ η άλλη δεν είναι. Θυμάμαι κατά καιρούς δεκάδες υποθέσεις να έρχονται ως ύποπτοι χειραγώγησης αγώνων με άλλες ομάδες και δεν ασχολήθηκε ποτέ κανείς. Αν ανατρέξετε στο 2012, το 2013 και το 2014 υπάρχουν 15-20 τέτοιες περιπτώσεις που έρχονταν ως ύποπτες χειραγώγησης. Θυμάστε την τύχη αυτών των υποθέσεων; Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένας τεράστιος ντόρος για να στρέφονται τα πυρά γύρω από μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, δηλαδή όπου μας συμφέρει για να δημιουργούνται ετερόκλητες συμμαχίες.
Δεν υπάρχει ειλικρίνεια σε αυτό που λέμε “εξυγίανση” και αυτό το ξέρει όλη η Ελλάδα. Όλοι μεταξύ μας εάν κουβεντιάσουμε θα δούμε ανθρώπους που είναι καταδικασμένοι, ομάδες που κατηγορούνται για χειραγώγηση κ.λπ. Δεν ξέρω ποιες κατηγορίες αντιμετωπίζουν τα μέλη της ΕΠΟ, ούτε έχω ούτε θέλω να εκφέρω άποψη. Ωστόσο, μπορώ να διαπιστώσω ένα πρόβλημα και αυτό είναι ότι απονέμεται πάρα πολύ αργά η δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα αυτά τα πράγματα να σέρνονται επί μακρόν. Θα έπρεπε να υπάρχουν νομικές διαδικασίες σε αυτή την περίπτωση, επειδή το ποδόσφαιρο είναι μια βιομηχανία χρήματος και εμπλέκονται χιλιάδες άνθρωποι».
Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο που οι παράγοντες, αλλά και τα σωματεία αντιμετωπίζουν τις αποφάσεις των δικαστών;
«Δεν μπορώ να απαξιώσω ούτε να αποδομήσω έναν πρώην δικαστή σε σχέση με έναν τακτικό δικαστή. Η επάρκεια και η γνώση ενός τακτικού και ενός πρώην δικαστή είναι στο ίδιο επίπεδο. Το ήθος και η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου νομίζω ότι δεν εξαρτάται από την ιδιότητα του εάν είσαι πρώην ή νυν δικαστής. Συνεπώς, αυτό το πράγμα νομίζω ότι είναι έξω από τη σφαίρα της οποιασδήποτε δικής μου λογικής. Τον αντιμετωπίζω ως ισότιμο δικαστή, με τη γνώση και την εμπειρία και την άποψη την οποία έχει. Από εκεί και πέρα, αναφορικά με το θέμα των αποφάσεων, στην Ελλάδα λέμε ότι έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, μόνο αν μας βολεύουν οι αποφάσεις τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση θεωρούμε τους δικαστές ύποπτους και υπόλογους και πιθανώς να θέλουμε να τους δούμε κατηγορούμενους.
Έχω έμμεσα εμπλακεί σε μια υπόθεση, αν θυμάστε στην περίπτωση του αγώνα Εθνικός Γαζώρου – Τύρναβος. Αν ευδοκιμούσε η έφεση του Τυρνάβου θα ανέβαινε η ομάδα μου, η Νίκη Βόλου, στη Β΄ Εθνική απευθείας, χωρίς να παίξει μπαράζ. Έπρεπε και όφειλα να ασκήσω πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του Τυρνάβου έχοντας έννομο συμφέρον και με την ιδιότητα του προέδρου της Νίκης Βόλου. Ήρθαν οι δικαστές, οι οποίοι εξέδωσαν μια απόφαση. Θέλετε την άποψή μου; Η απόφασή τους ήταν απόλυτα τεκμηριωμένη, είχε νομική βάση, ήταν σύμφωνη με τους κανόνες και τους κανονισμούς και ορθώς –ανεξαρτήτως των δικών μου συναισθημάτων και της δικής μου βούλησης- δικαίωσε το Γάζωρο. Οι δικαστές όφειλαν να ενεργήσουν βάσει του νόμου. Ήταν μια απολύτως σωστή δικονομική απόφαση. Γι’ αυτό κι εγώ, αποδεχόμενος ως δικηγόρος και ως άνθρωπος την κρίση των δικαστών ως τεκμηριωμένη, δεν προχώρησα σε καμία καταγγελία ή περαιτέρω ενέργεια.
Έμαθα, όμως, πολύ αργότερα, ότι αυτοί οι άνθρωποι που εφάρμοσαν τον νόμο και δεν ακολούθησαν ούτε σωματεία, ούτε προέδρους, ούτε ομάδες, ούτε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, βρέθηκαν να έχουν εμπλακεί σε δικαστικές περιπέτειες μόνο και μόνο γιατί εξέφρασαν δίκαιη και ορθή δικανική κρίση. Δεν θα ήταν κατηγορούμενοι και δεν θα διαπομπεύονταν σήμερα αν είχαν εκφράσει μια άλλη άποψη, που δεν θα ήταν δικανικά σωστή απλώς θα ευχαριστούσε τους άλλους. Οι δικαστές ξέρουν πάρα πολύ καλά τη δουλειά τους, τους σέβομαι και τους εκτιμώ στο σύνολό τους και αλίμονο εάν τα σωματεία λένε ότι η αν απόφαση με ικανοποιεί ο δικαστής είναι καλός και αν δεν με ικανοποιεί τότε δρα με ιδιοτέλεια. Επαναλαμβάνω πως “πυροβολούνται” άνθρωποι για μια απολύτως σωστή και τεκμηριωμένη απόφαση. Θα υπήρχε διαφορά σε αυτό εάν ήταν τακτικοί δικαστές; Αμφισβητείται η ορθότητα της κρίσης και η αξιοπρέπειά τους επειδή δεν είναι τακτικοί δικαστές. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Έχουμε έλλειψη παιδείας και θα πρέπει να σταματήσουμε να βάζουμε το εγώ μας πάνω από το εμείς. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να διορθωθεί αυτή η αντίληψη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου