«Ήταν πιο άσχημο από ένα χαστούκι. Είχα σημάδια πάνω μου από τη βία και προσπαθούσα να τα κρύψω από τα παιδιά μου. Έλεγα διάφορες δικαιολογίες, ότι είχα χτυπήσει, για να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Προσπαθούσα να βρω μια λύση για αν μην συμβαίνει αυτό. Ούτε στους γονείς μου είπα τίποτα», λέει η ξανθιά Κύπρια.
«Με έστειλε στο νοσοκομείο από το ξύλο και χρειάστηκε να κάνω καταγγελία στην αστυνομία. Κινδύνεψε η ζωή μου. Φοβήθηκα ότι θα πεθάνω, αλλά δεν το εξέφρασα! Την πρώτη φορά που έκανα την καταγγελία την πήρα πίσω, γιατί μου ζητούσε συγγνώμη. Όταν τον συγχώρεσα και το ξανά έκανε, κατάλαβα πως η συγγνώμη του ήταν κάλπικη», συνεχίζει.
«Με χτυπούσε λόγω της αρρωστημένης του αγάπης, που είχε επακόλουθο την αρρωστημένη ζήλια. Δεν είχα δώσει ποτέ δικαίωμα. Με παρακολουθούσε! Οποιοδήποτε αρσενικό το θεωρούσε απειλή, ακόμη κι αν μίλαγα με κάποιο φίλο, με χτυπούσε! Ένιωθα φυλακισμένη, δεν είχα ούτε την ελευθερία του λόγου πολλές φορές. Δεν έπρεπε να κάτσω πάνω από τρία δευτερόλεπτα στον περιπτερά. Μέχρι και όταν χάλασε το αμάξι έπρεπε να βρούμε γυναίκα να μου το φτιάξει. Τον τρέλανε η αγάπη και ήθελε να είμαι κτήμα του!», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου