κάθε φορά που ένας από αυτούς αλιεύεται από κάποιον ψαρά, δίνουν και παίρνουν μεταξύ πραγματικότητας και μύθων οι συζητήσεις και τα λεγόμενα. Πριν από καιρό, ο 56χρονος Ιορδάνης Χρυσοστομίδης ψάρεψε έναν γουλιανό βάρους 220 κιλών, που είχε μήκος 2,4 μέτρα. Ομως αυτός ήταν τελικά μικρότερος από εκείνον που είχε ψαρέψει τον περασμένο Ιούλιο και είχε βάρος 250 κιλά και μήκος 2,5 μέτρα. Αρκετές φορές παλιότερα αλλά και το τελευταίο διάστημα έχει ψαρέψει πολλούς γουλιανούς, από 50 μέχρι 100 κιλά, αλλά αυτό που στροβιλίζει συνεχώς το μυαλό του είναι πώς θα πιάσει έναν από τους γουλιανούς-γίγαντες, που ζουν στον βυθό σε βάθος κοντά στα 98 μέτρα, έτσι όπως τους περιέγραψαν οι δύτες που βούτηξαν στη λίμνη μετά τον μεγάλο σεισμό του 1995.
Οι δύτες κατέβηκαν μέχρι τον βυθό για να ελέγξουν τη στατικότητα της μεγάλης γέφυρας Πολυφύτου-Σερβίων, που ενώνει τη βόρεια με την νότια όχθη και σύμφωνα με τα λεγόμενά τους αντίκρισαν γουλιανούς σχεδόν τέρατα, που το μήκος τους φτάνει τα 4-5 μέτρα και το βάρος τα 400-500 κιλά, όπως υπολόγιζαν. Πραγματικά κήτη, που είναι τόσο μεγάλα, ώστε ζουν σχεδόν κολλημένα στον βυθό, κινούμενα ελάχιστα, μόνο ανοιγοκλείνοντας τα στόματά τους για να καταπίνουν και τα τρέφονται με οτιδήποτε υπάρχει στο νερό. Την ύπαρξη γουλιανών μέχρι και 5 μέτρα σε μήκος και με βάρος πάνω από 400 κιλά επιβεβαιώνουν και επιστήμονες που έχουν κάνει μελέτες για τον πληθυσμό και τα είδη των ψαριών της λίμνης και με ειδικές συσκευές έχουν εντοπίσει και αυτοί τους τεράστιους γουλιανούς. Η λίμνη Πολυφύτου είναι τεχνητή.
Δημιουργήθηκε το 1973 και εκεί στον βυθό σκεπάστηκαν από τα νερά του Αλιάκμονα δύο ολόκληρα χωριά, η Νεράιδα με περίπου 200 σπίτια και το Πολύφυτο με άλλα 50. Από τότε μπορεί να πέρασαν μόνο 35 χρόνια αλλά ήταν αρκετά για να φτιαχτούν μύθοι ακόμη και θρύλοι. Αν διαβάσει μάλιστα κανείς και όσα γράφονται σε σελίδες στο Διαδίκτυο, κάποιοι έχουν φτιάξει ακόμη και το τέρας του…Λόχνες της λίμνης Πολυφύτου.
Παγιδευμένος
Ενας πατέρας και ο γιος του, δύτες και οι δύο, φέρεται να βούτηξαν στη λίμνη και να έφτασαν μέχρι τον βυθισμένο οικισμό της Νεράιδας. Κι εκεί στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, όπως λένε, είδαν να ζει παγιδευμένος μέσα στα χαλάσματά της ένας υπερτροφικός γουλιανός, που δεν μπορεί πλέον λόγω του όγκου του να βγει από αυτά. Οσο για τους δύτες που κατέβηκαν το 1995, χρησιμοποίησαν έναν κλωβό που τον ανέσυρε γερανός, όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Ομως ο κλωβός έγινε από τότε…σιδερένια κλουβιά, για να προστατεύουν τους δύτες που βυθίστηκαν στη λίμνη από τους…θηριώδεις γουλιανούς.ι το σώμα του περιέχει μια τοξίνη που είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο».
Ο ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΨΑΡΑΣ
Η μάχη με το «θηρίο» των 220 κιλών
Για τον Ιορδάνη Χρυσοστομίδη δεν ξέρει κανείς αν το κίνητρό του ώστε να εγκαταλείψει τελικά το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου και να ασχοληθεί με το ψάρεμα -όπως έκαναν ο πατέρας του και ο παππούς του- ήταν οι γουλιανοί. Ομως μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει την εμμονή που έχει μ αυτούς. Το να κυνηγάς μόνος πάνω σε μια βάρκα ένα τέτοιο θηριώδες ψάρι θέλει αρκετή τόλμη και ο ίδιος ομολογεί πως πέρασε χρόνος αλλά και περιπέτειες μέχρι να μάθει να τους αντιμετωπίζει. Υπήρξαν περιπτώσεις που οι μεγάλοι γουλιανοί με τη δύναμη και το βάρος τους πήραν μαζί τους στον βυθό ολόκληρο γάντζο, αποσπώντας και ένα πλαστικό τμήμα της βάρκας από ψαράδες.
Παγιδευμένος
Ενας πατέρας και ο γιος του, δύτες και οι δύο, φέρεται να βούτηξαν στη λίμνη και να έφτασαν μέχρι τον βυθισμένο οικισμό της Νεράιδας. Κι εκεί στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, όπως λένε, είδαν να ζει παγιδευμένος μέσα στα χαλάσματά της ένας υπερτροφικός γουλιανός, που δεν μπορεί πλέον λόγω του όγκου του να βγει από αυτά. Οσο για τους δύτες που κατέβηκαν το 1995, χρησιμοποίησαν έναν κλωβό που τον ανέσυρε γερανός, όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Ομως ο κλωβός έγινε από τότε…σιδερένια κλουβιά, για να προστατεύουν τους δύτες που βυθίστηκαν στη λίμνη από τους…θηριώδεις γουλιανούς.ι το σώμα του περιέχει μια τοξίνη που είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο».
Ο ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΨΑΡΑΣ
Η μάχη με το «θηρίο» των 220 κιλών
Για τον Ιορδάνη Χρυσοστομίδη δεν ξέρει κανείς αν το κίνητρό του ώστε να εγκαταλείψει τελικά το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου και να ασχοληθεί με το ψάρεμα -όπως έκαναν ο πατέρας του και ο παππούς του- ήταν οι γουλιανοί. Ομως μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει την εμμονή που έχει μ αυτούς. Το να κυνηγάς μόνος πάνω σε μια βάρκα ένα τέτοιο θηριώδες ψάρι θέλει αρκετή τόλμη και ο ίδιος ομολογεί πως πέρασε χρόνος αλλά και περιπέτειες μέχρι να μάθει να τους αντιμετωπίζει. Υπήρξαν περιπτώσεις που οι μεγάλοι γουλιανοί με τη δύναμη και το βάρος τους πήραν μαζί τους στον βυθό ολόκληρο γάντζο, αποσπώντας και ένα πλαστικό τμήμα της βάρκας από ψαράδες.
Την περασμένη εβδομάδα ο γιγάντιος γουλιανός που έπιασε κόντεψε να του αναποδογυρίσει τη βάρκα. Οταν προσπάθησε να σηκώσει τα δίκτυα, κατάλαβε γρήγορα, όπως μας είπε, ότι είχε πιάσει κάτι μεγάλο και αμέσως το μυαλό του πήγε σε γουλιανό. Ενώ ανέσυρε μόνος τα δίκτυα, το ψάρι κτυπιόταν όλο και με μεγαλύτερη δύναμη, δημιουργώντας τον κίνδυνο η βάρκα να αναποδογυρίσει. Οταν τελικά τον είδε να προβάλλει στην επιφάνεια, τον χτύπησε αμέσως με έναν μεγάλο γάντζο, τραυματίζοντάς τον και με πολύ κουράγιο και υπομονή τον έσερνε περιμένοντας να χάσει τις δυνάμεις του και τελικά να καταβληθεί και να πεθάνει από το τραύμα και την αιμορραγία. Ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια μέχρι να καταφέρει μόνος να ανεβάσει στη βάρκα το ψάρι των 220 κιλών και να το βγάλει στην όχθη. Γύρω από τους δύο οικισμούς που βρέθηκαν στον βυθό της τεχνητής λίμνης υπήρχαν και μεγάλες σπηλιές και μέσα σ’ αυτές εκτιμά ο Ι. Χρυσοστομίδης βρίσκουν καταφύγιο οι γιγάντιοι γουλιανοί.
Φίλοι του ψαράδες του πρότειναν να ρίξουν στον βυθό συρόμενα δίκτυα, όμως όπως λέει δεν θα είχαν κανένα αποτέλεσμα λόγω των κτισμάτων και των μεγάλων σπηλιών. Πάντως οι μεγάλοι γουλιανοί και οι μύθοι που κουβαλούν φέρνουν στη λίμνη Πολυφύτου πολλούς επίδοξους ψαράδες και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, ακόμη και από το εξωτερικό. Στη λίμνη Πολυφύτου έχουν καταγραφεί 17 είδη ψαριών, ανάμεσά τους κυπρίνοι που φτάνουν μέχρι και τα 25 κιλά, πέρκες κ.ά.
(Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος», ρεπορτάζ, Βασω Αννουλίδου)
(Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος», ρεπορτάζ, Βασω Αννουλίδου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου