Οι ευκολίες της τεχνολογίας στην καθημερινότητα του ανθρώπου περιόρισαν τη χρήση του ξυλοκάρβουνου, όμως συνεχίζει να παραμένει σημαντική πρώτη ύλη στις ψησταριές και τα καζάνια των σιδηρουργών.
Στον κόμβο της Εγνατίας οδού στην νότια είσοδο των Γρεβενών λειτουργεί ένα από τα μοναδικά παραδοσιακά καμίνια της δυτικής Μακεδονίας. Ανήκει στον 50χρονο Ιωάννη Παπαλάμπρο που συνεχίζει την παράδοση του καρβουνιάρη που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Τον συναντήσαμε την ώρα που οι εργάτες του έκαναν τις τελευταίες ετοιμασίες πριν βάλουν φωτιά στο καμίνι.
Τα πρόσωπα τους μαυρισμένα με την καρβουνόσκονη να είναι κολλημένη σε κάθε γυμνό μέρος του σώματος. «Όσο περνούν τα χρόνια λιγοστεύουν οι καλοί τεχνίτες για τα καμίνια μας και οι δυσκολίες του επαγγέλματος όπως τις βλέπετε απωθούν τα νέα παιδιά να ασχοληθούν έστω και εποχιακά με την συνέχιση της παράδοσης», αναφέρει στο ΑΠΕ ΜΠΕ.
Το καλό ξυλοκάρβουνο παράγεται από ξύλο δρυός και η προετοιμασία του καμινιού χρειάζεται χρόνο και δεξιοτεχνία. Στην αρχή τοποθετούν τρία μεγάλα για το στήριγμα του καμινιού και γύρω τους αρχίζουν να κτίζουν τοποθετώντας μικρούς κορμούς μήκους ενός μέτρου και διάμετρο είκοσι εκατοστών. Το καμίνι στο τέλος θα πάρει την μορφή ενός μικρού λοφίσκου. Η διάμετρος του κάθε καμινιού μπορεί να φτάσει τα 15 μέτρα και το ύψος του σε κάποιες περιπτώσεις εάν ο καρβουνιάρης είναι καλός δεξιοτέχνης να φτάσει και τα τέσσερα μέτρα. «Μόλις τελειώσει το κτίσιμο του καμινιού το σκεπάζουμε προσεκτικά με άχυρο που προμηθευόμαστε από τα θερισμένα χωράφια της περιοχής και πάνω από το άχυρο τοποθετούμε χώμα ώστε το καμιόνι να μην αναπνέει και να μην εισέρχεται αέρας».
Σπ. Κουταβάς
praktoreio-macedonia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου