Ήταν στο Σούπερ Μάρκετ όταν μια Άγνωστη την έκραξε για τον Τρόπο που Φερόταν στο Παιδί της. Η Απάντησή της; Η Καλύτερη!

Πολλοί άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να κοιτάνε άλλους όταν είναι σε δημόσιους χώρους. Παρόλο που δεν είναι πάντα ευγενικό, σχεδόν όλοι παραδέχονται ότι...
έχουν κοιτάξει μία άλλη οικογένεια και έχουν αναρωτηθεί γιατί κάνουν αυτό που κάνουν.

Η Kelly Dirkes, μία μητέρα πολλών παιδιών είχε πάει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ όταν μία γυναίκα την παρατήρησε να κρατάει το παιδί της, αντί να το έχει καθισμένο στο καροτσάκι.

Αμέσως η γυναίκα έσπευσε να της πει πως ο τρόπος που κρατάει το παιδί της μπορεί να επηρεάσει την ανεξαρτησία και την ανάπτυξή του. Με άλλα λόγια θα το καλομάθει εάν το κουβαλάει συνέχεια έτσι.

Η Dirkes απλά χαμογέλασε και συνέχισε. Η γυναίκα που έκανε την παρατήρηση δεν θα μπορούσε να ξέρει πόσο άδικο είχε. Εξάλλου, είναι εύκολο να κρίνεις τους άλλους, ειδικά όταν δεν τους ξέρεις.

Παρακάτω θα δείτε ένα γράμμα που κοινοποίησε η Dirkes στο Facebook, που απευθύνεται στην πελάτισσα που της έκανε παρατήρηση. Αυτό που έχει να πει θα σας εκπλήξουν.

Αγαπητή κυρία –

Το έχω ακούσει και άλλη φορά. Πως έτσι θα κακομάθει το μωρό μου. Πίστευες πως έτσι δεν θα μάθει να είναι ανεξάρτητο. Σου χαμογέλασα, φίλησα το κεφάλι της και συνέχισα τα ψώνια μου.

Μακάρι να ήξερες αυτά που ξέρω.

Μακάρι να ήξερες πως πέρασε τους πρώτους 10 μήνες της ζωής της εντελώς μόνη της σε μια αποστειρωμένη μεταλλική κούνια, με κανέναν να την ηρεμήσει πέρα από τα δάχτυλά της που ρουφούσε.

Μακάρι να είχες δει το πρόσωπό της τη στιγμή που ο τύπος από το ορφανοτροφείο μου την έδωσε να την κρατήσω για πρώτη φορά.

Κανείς δεν την είχε ξανακρατήσει πριν και δεν είχε ιδέα τι έπρεπε να κάνει.

Μακάρι να ήξερες πως καθόταν στην κούνια της και δεν έκλαιγε – γιατί μέχρι τώρα κανείς δεν ερχόταν. Μακάρι να ήξερες πως το άγχος ήταν κάτι καθημερινότητα γι” αυτήν.

Μακάρι να ήξερες πως το μωρό που είδες είναι ήδη «ανεξάρτητο» – και τώρα θα ξοδέψουμε λεπτά, ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια για να προσπαθήσουμε να γιατρέψουμε τα τραύματά της και την ανασφάλεια που έχει.

Μακάρι να ήξερες αυτά που ξέρω.

Μακάρι να ήξερες πως το μωρό τώρα κλαψουρίζει όταν την αφήνουν κάτω αντί για όταν τη σηκώνουν.

Μακάρι να ήξερε πως το μωρό «τραγουδάει» με όλη της τη δύναμη κάθε πρωί, γιατί ξέρει πως η φωνή της θα φέρει κάποιον για να την αλλάξει.

Μακάρι να ήξερες πως το να κακομάθω το παιδί μου θα είναι η πιο σημαντική δουλειά που θα πρέπει να κάνω στη ζωή μου. Θα την κρατήσω για λίγο ακόμα – όσο με θέλει να την κρατάω – γιατί μαθαίνει πως τώρα είναι ασφαλής. Πως ανήκει κάπου. Πως την αγαπάνε.

Μακάρι να ήξερες…

http://news24world.com/