Να επισκεφθούμε πιο πριν το σχολείο ώστε να δει τους χώρους, τον εκπαιδευτικό αν είναι...
εφικτό και να του εξηγήσουμε για τις δραστηριότητες του σχολείου. Μπορούμε επίσης, να καλέσουμε στο σπίτι μας κάποιο παιδί που ξέρουμε ότι θα είναι μαζί στο σχολείο. Αυτά δίνουν τη δυνατότητα στο παιδί να έχει μια εικόνα της νέας κατάστασης περιορίζοντας έτσι την πιθανή ανησυχία του για το σχολείο.
Να πληροφορήσουμε το παιδί για το ωράριο λειτουργίας του σχολείου κάτι που σημαίνει ότι χρειάζεται να είμαστε συνεπείς στην ώρα εισόδου και αποχώρησης καθώς και να το διαβεβαιώσουμε ότι θα επιστρέψουμε να το πάρουμε. Μια ανησυχία των παιδιών γνωστή και ως άγχος αποχωρισμού είναι ότι όταν φύγει ο γονέας δεν θα έρθει πίσω.
Να ενισχύουμε την αυτονομία του πριν πάει στο σχολείο για παράδειγμα, να τρώει μόνο του στο τραπέζι ή να ετοιμάζει την τσάντα του εφόσον του έχουμε δείξει εμείς τον τρόπο.
Να ακούμε δείχνοντας ενδιαφέρον όσα έχει να μας πει από το σχολείο ενισχύοντας/επιβραβεύοντας την θετική του συμπεριφορά. Μπορούμε επίσης, να του προτείνουμε να δείξει στα παιδιά κάτι που του αρέσει να κάνει.
Αν δούμε κάποια πίεση από την πλευρά του μπορούμε να του δώσουμε εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης, όπως η ζωγραφική, τα παραμύθια, τα εικαστικά που μπορούν, εκτός της συζήτησης, να εκτονώσουν κάποια συναισθήματα.
Να είμαστε καλή ομάδα με τον εκπαιδευτικό μέσω ανταλλαγής πληροφοριών -όπου χρειάζεται- [όπως, ερχομός νέου μέλους] για την καλύτερη προσαρμογή του παιδιού.
Τι να αποφύγουμε
Να εξιδανικεύσουμε το σχολείο λέγοντας ότι όλα είναι ωραία και τα παιδιά πολύ καλά. Στην αρχή το σχολείο μπορεί για το παιδί να έχει αρνητική φόρτιση καθώς αποχωρίζεται τους γονείς του, αργότερα αποκτά θετική εικόνα για αυτό.
Να κάνουμε το σχολείο καθημερινό θέμα συζήτησης – αποφεύγουμε ερωτήσεις του τύπου «όταν πας σχολείο μου λείπεις, εσένα σου λείπω;», «ήσουν το μόνο παιδάκι που έκλαιγε;».
Να μένουμε στο σχολείο όσο μπορούμε περισσότερο για να μην κλαίει, να ρίχνουμε κλεφτές ματιές από το παράθυρο για να βλέπουμε τι κάνει ή να φεύγουμε χωρίς να το χαιρετήσουμε: δίνουν στο παιδί την εικόνα ότι κάτι συμβαίνει και το κρύβουμε ενισχύοντας την ανησυχία και την ανασφάλεια του.
Σημαντικό είναι να σκεφτούμε εμείς οι γονείς πόσο ανησυχούμε για αυτό το νέο ξεκίνημα του παιδιού μας καθώς αυτό αντανακλάται στη συμπεριφορά μας προς το παιδί. Ίσως κάποιες φορές ασυνείδητα μεταφέρουμε τις δικές μας ανησυχίες, φόβους και αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος στο παιδί μας. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε θα βοηθήσουμε και τον εαυτό μας και το παιδί μας στη σχολική του προσαρμογή.
frosomitsiou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου