αποκαταστάθηκε πρόσφατα από το αρχιτεκτονικό γραφείο του Γιάννη Καραχάλιου και της Ελισάβετ Πλαΐνη και της δόθηκε η ευκαιρία για έναν δεύτερο κύκλο ζωής.
Και αναλογίζομαι τι απάντηση θα μας έδιναν πριν από δέκα ή πριν από είκοσι χρόνια οι περαστικοί που τη χαζεύουν σήμερα στη βόλτα τους ή στον δρόμο για το δικό τους σπίτι, ενώ είναι φανερό ότι τους αρέσει και ίσως φαντάζονται τον εαυτό τους να κλείνει το τελευταίο φως στο καθιστικό του ορόφου.
Οχι, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα. Το τι μας αρέσει και πού στρέφουμε το βλέμμα μας κάθε φορά είναι ένα βασανιστικά σύνθετο θέμα.
Σήμερα, ο μεσοπόλεμος συγκινεί, η αρχιτεκτονική του είναι «κουλ», ενώ, προσέξτε, τα νεοκλασικά είναι «ντεμοντέ», δεν «μιλάνε» στις νεότερες ηλικίες, με τον ίδιο τρόπο τουλάχιστον που το έκαναν στους σημερινούς πενηντάρηδες πριν από 25 χρόνια.
Στην περίπτωση της μονοκατοικίας στο Παγκράτι, οι δύο αρχιτέκτονες είχαν (πέρα από όλα τα άλλα) μια πολύ καλή ιδέα: να επιλέξουν ένα απρόσμενο χρώμα που μαγνητίζει αμέσως τους περαστικούς.
«Θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι πρόκειται για μια σύγχρονη επέμβαση, που δεν αναβιώνει τον μοντερνισμό με ιστορική ευλάβεια, αλλά δανείζεται από αυτόν την τόλμη της επιλογής», μου λένε.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι νέες σιδεριές, τα κάγκελα στις σκάλες και η αυλόπορτα σχεδιάστηκαν σύμφωνα με την τυπολογία του κτιρίου, ενώ η απόφαση να διατηρηθεί ο χαρακτήρας της εσωτερικής διάταξης με τα διαδοχικά δωμάτια ήταν απολύτως συνειδητή.
Στα χρόνια της μεγάλης ελληνικής ύφεσης, οι ανακαινίσεις απέκτησαν προβάδισμα.
«Ναι, η οικονομική κρίση έκανε τις νεόδμητες κατασκευές μια μακρινή επιλογή και έστρεψε τους ιδιώτες στην αναβάθμιση παλαιών κατοικιών, γεγονός που μετατόπισε και το επίκεντρο της αρχιτεκτονικής δραστηριότητας», σημειώνουν οι αρχιτέκτονες.
Και συμπληρώνουν: «Η αυξημένη κινητικότητα ώθησε τους εμπλεκομένους στη διαδικασία της ανακαίνισης να λειτουργήσουν πιο οργανωμένα και πιο αποτελεσματικά».
Οι φωτογραφίες από το Παγκράτι τούς δικαιώνουν.
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου