ΣΙΝΕ

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Jeeping στο Βέρμιο, του Χάρη Γυμνόπουλου

Ένας από τους μεγαλύτερους προβληματισμούς μου καθ’όλη την διάρκεια των «πεζοπορικών μου περιπλανήσεων» είναι αν ο κόσμος γνωρίζει ότι γύρω του, σε αποστάσεις που...
δεν ξεπερνούν την μια ώρα βρίσκονται όλοι αυτοί οι μαγευτικοί τόποι που έχουν τόσα πολλά να μας δείξουν . Πόση χαρά, πόση ξεκούραση και πόση αγαλλίαση νιώθει ο άνθρωπος να τον πλημμυρίζει, όταν βρεθεί σ ένα καταπράσινο τοπίο με μυριόχρωμα άνθη και μεθυστικές ευωδιές που γεμίζουν τον αέρα.

Πριν μερικές μέρες είχα την τύχη να επισκεφτώ το εξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα μερικά χιλιόμετρα πάνω από το χωριό του Αγίου Δημητρίου Κοζάνης και αυτό που αντίκρισα στην είσοδο του κοινοτικού πάρκου πραγματικά δεν το φανταζόμουν με τίποτα. Δεκάδες ελάφια και ζαρκάδια να περιφέρονται ελεύθερα σ ένα ειδικά περιφραγμένο καταπράσινο χώρο εκατοντάδων στρεμμάτων πλησιάζοντας άφοβα κοντά μας αφού έχουν εξοικειωθεί πλήρως με την ανθρώπινη παρουσία στο χώρο .Το πανέμορφο πάρκο εκτός από την μοναδική παρέα των ελαφιών συμπληρώνει ο άψογα οργανωμένος χώρος αναψυχής για barbeque αλλά και για ατέλειωτο παιχνίδι. Εκεί βρήκα την ευκαιρία να σχεδιάσω τον επόμενο προορισμό μου αφού τον είχα μπροστά μου και με καλούσε να τον ανακαλύψω.

Το Βέρμιο, στο νομό Ημαθίας, είναι ένα βουνό ήπιο, με την ψηλότερη κορυφή του λίγο πάνω από τα 2.000 μέτρα. Οι πλαγιές του, κυρίως οι ανατολικές, αυτές που βλέπουν προς την Ημαθία, είναι κατάφυτες, γεμάτες κυρίως οξιές, αλλά και έλατα, δρυς και καστανιές. Την άνοιξη, τα ψηλότερα λιβάδια του Βερμίου πλημμυρίζει ένα σπάνιο είδος κρόκου, ο κίτρινος Crocus cvizicii, ενώ μέχρι το καλοκαίρι το πολύχρωμο χαλί των αγριολούλουδων περιλαμβάνει κυκλάμινα, κρίνα, αγριοτριανταφυλλιές, καμπανούλες και το ενδημικό, μοναδικό στον κόσμο Isatis vermia.

Όσον αφορά την πανίδα του Βερμίου, σήμερα ζουν στις πλαγιές του βουνού αλεπούδες, ζαρκάδια, αγριόχοιροι και άλλα μικρότερα θηλαστικά, ερπετά και έντομα, καθώς και πλήθος πουλιών.

Η ηπιότητα των πλαγιών, η πυκνή βλάστηση και η κοντινή του απόσταση από τις πόλεις της Ημαθίας έχουν αναδείξει το Βέρμιο σε σημαντικό προορισμό πεζοπορίας. Στο βουνό υπάρχουν πάνω από 70 χιλιόμετρα σηματοδοτημένων μονοπατιών. Καλύτερες εποχές για trekking στο Βέρμιο είναι ασφαλώς η άνοιξη, όταν τα αγριολούλουδα δίνουν τον τόνο στο πράσινο και το φθινόπωρο, όταν το βουνό σημαδεύεται από τις κόκκινες και κίτρινες πινελιές των φυλλοβόλων.

Αυτή τη φορά επιλέξαμε ένα κάπως «τεμπέλικο» είδος διάσχισης του βουνού αφού δεν γνωρίζαμε κανένα μονοπάτι και αυτός δεν ήταν άλλος από το Jeeping. Το ταξίδι μας ξεκινά από το χωριό του Ελλησπόντου Άγιος Δημήτριος όπου ανηφορίζουμε για την Ιερά μονή Βαζελώνος για να συναντήσουμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στα Καλύβια του Αγίου Δημητρίου ένας οικισμός σε υψόμετρο 1250 μ. που παλαιότερα χρησιμοποιούνταν από τους βοσκούς της περιοχής σαν καταφύγιο τους χειμερινούς μήνες. Πάνω μας βρίσκεται η κορυφή Σπανός στα 1750 μ υψόμετρο, μια κορυφή απέραντης ομορφιάς αλλά και θέας. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας σε αρκετά δύσβατο χωματόδρομο μέσα σε συστάδες πεύκων και ελάτων φτάνουμε στο Ξηρολίβαδο ένα ορεινό χωριό του νομού Ημαθίας.Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού, 21 χλμ. ΝΔ της Βέροιας. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.220 μέτρων σε ένα οροπέδιο του όρους Βερμίου και αποτελεί έναν από τους ορεινότερους οικισμούς της Ελλάδας. Δίπλα στον οικισμό κατά τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες σχηματίζεται μία μικρή λίμνη, που οι κάτοικοι της περιοχής την ονομάζουν Μπάρα. Τελικός μας προορισμός είναι η Παναγία Σουμελά όπου διασχίζοντας μια απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων χωματόδρομο περνώντας από το γιγάντιο αιολικό πάρκο Βερμίου φτάνουμε στον γνώριμο δρόμο της Καστανιάς και συγκεκριμένα στην ζωοδόχο πηγή. Είχα ξεχάσει πόσο ωραία αίσθηση έχουν οι μυρωδιές των ψητών στις ταβέρνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: