Οι άνθρωποι της ζωής μας…
Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ζουν και υπάρχουν ανάμεσά μας.
Γεμίζουν την καθημερινότητά μας. Είναι πολλοί και ο καθένας παίρνει κάτι διαφορετικό από εμάς.
Μας αφήνει κάτι διαφορετικό επίσης.
Κάποιοι δαπανούν τον χρόνο μας , αφιερώνουμε σε αυτούς την ημέρα μας. Κάποιοι άλλοι δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του μυαλού μας.
Κινούνται, ζουν και αναπνέουν δίπλα μας ή λίγο πιο μακριά. Παίρνουν παραπάνω από ότι μπορούμε συνήθως να δώσουμε. Εκεί που νομίζουμε πως δεν υπάρχουν άλλα αποθέματα, τραβάμε τον εαυτό μας ένα βήμα παραπέρα κάθε φορά. Γιατί η αγάπη που εισπράττουμε ομορφαίνει και την πιο άσχημη ημέρα μας , μας γεμίζει χαρά και μας δίνει ώθηση και ενέργεια για την επόμενη.
Υπάρχουν όμως και οι λεγόμενοι «τοξικοί άνθρωποι».
Αυτοί που επίσης μας αγαπούν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο …αλλά ποτέ δεν δίνουν σε εμάς. Έχουν μάθει μόνο να παίρνουν!
Είναι εκείνοι που ζουν συνήθως στο μυαλό μας. Εκείνοι που ενώ «δεν θα έπρεπε», καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο χώρο του, απαιτώντας από εμάς να είμαστε πάντα εκεί!
Είναι εκείνοι που μόνιμα παραπονιούνται για τη ζωή που τους αδίκησε, για τις δυσκολίες που περνούν, που απαιτούν να τους προσέξεις, να τους νοιαστείς, να τους αγαπήσεις!
Μας αγαπούν, ναι!
Απλά ποτέ δεν θα το δείξουν, ποτέ δεν θα δώσουν. Τους κυκλώνει πάντα ένα μυστήριο σχετικά με τις προθέσεις τους.
Είναι εκείνοι που θα βάλουν το πρώτο καρφί στον σταυρό μας αν τυχόν τους απορρίψουμε ή τους αμφισβητήσουμε. Θέλουν όλα αυτά που έχουμε να δώσουμε, μα ποτέ δεν μας χαρίζουν έστω και ένα κομμάτι του εαυτού τους.
Οι άνθρωποι αυτοί έρχονται συνήθως σε μια δύσκολη περίοδο, εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια μας και εδραιώνονται στη ζωή μας!
Οι άνθρωποι αυτοί δεν θα νοιαστούν πραγματικά. Μα αν τους εγκαταλείψουμε, θα στραφούν εναντίον μας από εγωισμό και μόνο. Μόνο γιατί τους «εκθρονίσαμε» από το μυαλό μας. Δεν θα ψάξουν ποτέ την αιτία για τη δική μας πράξη, αλά θα σταθούν σε αυτήν, ακυρώνοντας ότι είχαμε κάνει για αυτούς μέχρι τότε!
Το μυστικό βρίσκεται στο πως εμείς θα χειριστούμε τους αγαπημένους μας.
Η οικογένεια, τα παιδιά μας, μπορεί κατά καιρούς να διέπονται από υπέρμετρο εγωισμό, να απαιτούν την παρουσία μας κάθε λεπτό της ημέρας, αλλά εμείς επιλέξαμε να τους αφιερωθούμε.
Το ίδιο ισχύει και για τους φίλους μας. Εμείς επιλέγουμε να τους αφιερώσουμε χρόνο από την μέρα μας, γιατί η ικανοποίηση που παίρνουμε από την επαφή μαζί τους είναι ανεκτίμητη!
Στους τοξικούς ανθρώπους της ζωής μας δεν έχουμε επιλέξει να αφιερωθούμε. Το έχουν κάνει εκείνοι για εμάς.
Όλοι οι άνθρωποί μας, οι άνθρωποι που μας αγαπούν, προσθέτουν κάτι μοναδικό στη ζωή μας. Ακόμα και οι «τοξικοί»!
Δεν πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε ανάλογα με το τι μας δίνουν, αλλά με το τι εμείς προσλαμβάνουμε. Αρκεί η αγάπη τους να μην θεωρηθεί καταχρηστική, και στο τέλος κάθε μέρας νιώθουμε άδειοι, κενοί, από την επαφή μαζί τους.
Αρκεί να κατανοήσουμε ότι για τους ανθρώπους της ζωής μας είμαστε εκεί για τα δύσκολα. Δεν θα είχαμε λόγο ύπαρξης αν δεν μπορούσαμε να προσφέρουμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε!!
Στα εύκολα όλοι μπορούν !
Μαρία Βουζουνεράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου