Και πάλι επίκαιρος ο Κικέρων;

Πιπεράτο συντηρητικής αυτοκριτικής του Καθηγητή Πιπερόπουλου

     Θα συζητηθεί αύριο Τρίτη στο Υπουργικό Συμβούλιο το Κυβερνητικό Σχέδιο Νόμου για τον «γάμο ομοφύλων» την ίδια μέρα...

(ίσως και ώρα;) που θα συνεδριάζει για το ίδιο θέμα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ενώ ο Αρχιεπίσκοπος κκ Ιερώνυμος ως επικεφαλής ΔΕΝ έχει καταθέσει μέχρι σήμερα ΚΑΜΙΑ άποψη… .

      Τις δράσεις και τις αντιδράσεις, τα ΝΑΙ, τα ΟΧΙ και τις αποχές των 300 Βουλευτών θα τα δούμε και θα τα αξιολογήσουμε τον Φεβρουάριο όταν αρχίσει η συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων.

     Σήμερα, όμως, καθώς ενσωματώνω στο πιπεράτο μου την επιστολή που έγραψε ο μεγάλος Ρωμαίος φιλόσοφος και Δικηγόρος Κικέρων (Cicero) υπερασπιζόμενος τον φίλο του Γλαύκο περιγράφοντας εμάς τους Έλληνες. Θα σταθώ στην σθεναρή ένσταση για την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της Πατρότητας και της Μητρότητας που δεν άρθρωσε Ένας ή Μία των 158 Μελών της Κυβέρνησης του κ Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά «miracolo, miracolo» ( θαύμα, θαύμα) ο Γ.Γ. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ Κουτσούμπας…

     Διορθώνω αυτούς που εκφράζουν ενστάσεις ότι ΔΕΝ ήταν ανθέλληνας ο Κικέρων, ο άνδρας που διατύπωσε την εκτίμηση ότι:

      «Εάν οι Θεοί μιλούν σίγουρα χρησιμοποιούν την Ελληνική γλώσσα…»

     Επαναφέρω τo κείμενο στη δημοσιότητα σήμερα γνωρίζοντας ότι είναι πολύ, ναι πάρα πολύ αιχμηρό, για εμάς τους Έλληνες, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ εκπληκτικά επίκαιρο μετά από 2,083 χρόνια!..

     Έγραψε ο Κικέρων το  έτος 59 π. Χ. σε κείμενο υπεράσπισης του κατηγορούμενου συμπατριώτη του Φλάκκου:

                                                  *********************************

     «Είναι αλήθειες ότι θα πω για την ελληνική φυλή. Δεν της αρνούμαι τη λαμπρότητα του λόγου, την επίδοση στα γράμματα και τις καλές τέχνες, ούτε το χάρισμα της ιδιοφυΐας, της ρητορείας και οτιδήποτε άλλο διεκδικήσουν δεν μπορώ παρά να τους το αναγνωρίσω.

     Όμως το έθνος αυτό δεν αντελήφθη ποτέ τη σοβαρότητα της μαρτυρίας που απαιτεί απόλυτη εντιμότητα. Από πού προέρχεται η φράση «μου δανείζεις μαρτυρία;» από Γάλλους ίσως ή από Ισπανούς; Είναι καθαρά ελληνική. Ακόμη και οι αγνοούντες την ελληνική γνωρίζουν καλά την έννοια της φράσης αυτής.

     Παρακολουθήστε με πόση αυθάδεια συζητούν και με πόσης έλλειψη σοβαρότητας διαλέγονται και θα αντιληφθείτε ότι υπό ουδενός ενδοιασμού διακατέχονται.

     Σε καμία περίπτωση δεν απαντούν ευθέως στο ερώτημα που τίθεται. Αντίθετα πλατειάζουν δολιχοδρομούντες. Ουδέποτε ενδιαφέρονται να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους αποφεύγοντας τους κινδύνους της απόδειξης.

     Πώς να λάβει κανείς σοβαρά υπόψη ανθρώπους για τους οποίους ο όρκος είναι παιχνίδι, η μαρτυρία εμπαιγμός, η υπόληψη κενή σκιά;

     Ανθρώπους για τους οποίους ο έπαινος, η υποχρέωση, τα συγχαρητήρια ακόμη και η οικονομική κατάσταση οφείλονται σε αναιδή ψευδολογία;

     Είναι γνωστόν, άλλωστε, ότι οι ελληνικές πολιτείες διοικούνται κατά τρόπο τυχάρπαστο από ανεύθυνες συνελεύσεις.

     Ας μην αναφερθούμε στα της σημερινής Ελλάδας που από καιρού καταστράφηκε από τα διάφορα πολιτικά Κόμματα.

     Η παλαιά, ένδοξη Ελλάδα με το κλέος και την ευδαιμονία της  καταστράφηκε  πάντοτε από το ίδιο κακό αίτιο. Δηλαδή την αχαλίνωτη δράση και την ανευθυνότητα των συνελεύσεών της.

     Τους θώκους της εξουσίας καταλάμβαναν σχεδόν πάντοτε άνδρες αδαείς και άσχετοι προς όλα τα θέματα. Αυτοί περιέπλεκαν την πολιτεία σε μάταιους πολέμους και περιπέτειες.

     Τα αξιώματα δίνονταν στους ταραχοποιούς και διώκονταν όσοι είχαν προσφέρει καλές υπηρεσίες.

     Τέτοια δε συνέβαιναν ακόμη και στην Αθήνα τον καιρό εκείνο που θαυμαζότανε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο!..

     Να θυμάστε λοιπόν όποτε πρόκειται για ελληνικά ψηφίσματα ότι αυτά δεν είναι παρά το παραλήρημα ενός αλλοπρόσαλλου όχλου, φωνή ανθρώπων ουτιδανών, κραυγή άκριτη και αστάθμητη λαού ανόητου και ψεύτη και η φρενίτιδα της συνέλευσης του πλέον επιπόλαιου όλων των εθνών!…»