Στα 72 …. και βάλε…

Γράφει ο Τάσος Σεβαστιάδης

Μία πληροφορία που καταγράφηκε στα προχθεσινά (10 Μάη) site του διαδικτύου θα μας απασχολήσει στο σημερινό μας γραφτό. Λέγαν, λοιπόν οι πληροφορίες ότι η «μαμά» Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε λόγω του ότι...

ανέβηκε το προσδόκιμο ζωής των εργαζομένων στις γυναίκες στα 90 και στους άντρες στα 85, ότι πρέπει να ανέβει και το όριο της συνταξιοδότησης λόγω γήρατος στα 72 χρόνια. Δηλαδή θα πρέπει να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα, όχι αμέσως αλλά σταδιακά. Ίσως αυτό το σταδιακά να ναι το χρύσωμα του χαπιού…

Ναι, αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση που θα τρώγαμε με «χρυσά κουτάλια» και κάναμε τους λαούς από τις άλλες ηπείρους να ζαλίζονται με το δικό μας ευρωπαϊκό όνειρο κατά τα πρότυπα του αμερικάνικου ονείρου.

Και τι γνωρίσαμε; Αντί τα ψέματα τα μεγάλα που υπόσχονταν στους λαούς της Ευρώπης, βλέπουμε στην πράξη να μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους που γιγαντώνουν τους τζίρους και τα κέρδη των τραπεζών και των μονοπωλιακών ομίλων.

Οι υποσχέσεις μετατρέπονται σε εφιάλτη που χτυπάει όλες τις πόρτες του λαϊκού σπιτιού. Δεν χρειάζεται να πω τίποτα, γιατί όλοι ζούμε την κατάσταση με την ακρίβεια, την ανεργία, τη φτώχεια, ενώ και αυτοί που έχουν δουλειά ζουν τον εφιάλτη της αβεβαιότητας. Τρέμει η ψυχή όλων μας για το μέλλον των παιδιών μας. Ενώ όσα φεύγουν για καλύτερη τύχη στις «φάμπρικες» και της Γερμανίας, συναντούν τα ίδια προβλήματα, την ίδια κατάσταση, την ίδια φτώχεια, όχι όπως εδώ ακριβώς, αλλά και στις άλλες χώρες της Ευρώπης η φτώχεια «σπάει» και εκεί κόκκαλα!

Η δύναμη του συστήματος κρύβεται στη δυνατότητά του να ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης και παρουσιάζει με την προπαγάνδα του ωραιοποιημένη τη ζωή μας. Ενώ την περίοδο που με την πάλη των εργαζομένων υπήρχε η δουλειά, η υγεία, η παιδεία, οι άδειες και όλα τα καλά που είχαν οι εργαζόμενοι, αλλά όμως ήταν βλαβερά για την πλουτοκρατία, γιατί τα μπαούλα τους είχαν λιγότερο παρά, διότι δεν μπορούσαν να υπερεκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη, να παράγουν αμύθητη υπεραξία όπως κάνουν σήμερα.

Λέγαμε λοιπόν ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν παρουσιάζουν ωραιοποιημένη τη ζωή μας απλώς, αλλά φρόντισαν πρώτα και κύρια να κατασυκοφαντήσουν τις κατακτήσεις τους, τα δικαιώματά τους, την ίδια τους τη ζωή (τεμπέληδες κλπ) και το λένε σε ποιους… σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο, που χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά… Και το λένε αυτοί που την μόνη δουλειά που κάνουν είναι να κλέβουν τον ιδρώτα της εργατιάς, της ίδιας τους τη ζωής. Οι κηφήνες…

Όμως κάθε κατήφορος έχει και τον ανήφορό του. Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα, έζησαν και γνωρίζουν το καλύτερο. Πάλι θα αρχίσουν να γυρνάν τον τροχό της ιστορίας, γιατί δεν μπορεί το ανθρώπινο είδος να ζει στη σκλαβιά. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται είναι να συντονίσουν την οργάνωση των αγώνων τους και της ζωής τους. Και τότε τα ποντίκια θα φεύγουν από το καράβι με την ουρά στα σκέλη τους.