Οι ποδοσφαιριστές πίσω απ' τη βιτρίνα

Ο Νίκος Συνοδινός, μέσα σε περίοδο κρίσης, "σπάει" τη ψευδεπίγραφη βιτρίνα
του ποδοσφαίρου με του "παίκτες - stars" των υψηλών συμβολαίων και των
χορηγών - κολοσσών και παρουσιάζει την άλλη πλευρά που ίσως αγνοούμε...
Η οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει την χώρα μας δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο το ποδόσφαιρο. Τα εκατομμύρια ευρώ που γράφονται ότι
(μετα)κινούνται ζαλίζουν. Πλέον όποιες κατηγορίες εργαζομένων αμείβονται πλουσιοπάροχα στοχοποιούνται.
Όχι μόνο απ' τους Κυβερνώντες, αλλά επιδιώκεται στο πλαίσιο της λογικής του διαίρει και βασίλευε, τα πυρά να εκτοξεύονται και.... απ' τους απλούς
εργαζόμενους. Η μια κοινωνική ομάδα «πρέπει» να αντιπαρατεθεί με άλλη,
γιατί αν αυτό δεν συμβεί, τότε. καήκαμε. Θα αφήσουν το δέντρο και όταν δουν
το δάσος, μια σπίθα αρκεί να προκαλέσει ακόμη και ανατροπές.
Συνεπώς κατά την προσφιλή τακτική της εξουσίας, επιβάλλεται ν'
αναδεικνύεται ότι κάποιες ομάδες ανθρώπων παίρνουν χρήμα με ουρά, ώστε να
δεχθούν τα πυρά των υπολοίπων. Και ξαφνικά έγιναν όλοι πλούσιοι στα μάτια
των φτωχών και αδυνάτων. Οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι αρχιτέκτονες, οι
πολεοδόμοι, οι εφοριακοί, οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι υδραυλικοί, οι
ηλεκτρολόγοι, οι κρεοπώλες, και φυσικά οι ποδοσφαιριστές. Πίσω απ' την
βιτρίνα ωστόσο υπάρχει κόσμος που τα βγάζει δύσκολα πέρα. Και είναι η
πλειοψηφία. Αυτή που δεν καλοπερνάει όπως εύσχημα επιδιώκεται ν'
αναδειχθεί.
Τον τελευταίο καιρό, ομάδες ανθρώπων, κυρίως παιδιών βλέπουν στα πρόσωπα
των ποδοσφαιριστών την άρχουσα τάξη. Αυτή που γεύεται δόξα και χρήμα.
Απέναντι στους πρωταγωνιστές των γηπέδων, υπάρχει η λατρεία αλλά και ο
φθόνος, η ζήλεια, το μίσος. Έτσι βγαίνει πιο εύκολα απ' την τσέπη, ο
αναπτήρας, το κέρμα, η πέτρα που κατευθύνεται στον ποδοσφαιριστή. Αυτόν που
δεν εκπροσωπεί μόνο την αντίπαλη ομάδα, αλλά και κομμάτι του πλούτου.
Πίσω απ' τις Φεράρι και τις Λαμποργκίνι, μιας χούφτας ποδοσφαιριστών,
υπάρχει και η άλλη εικόνα. Αυτών που έρχονται απ' την περιφέρεια σε μια
ομάδα της Αθήνας και δεν έχουν τα ναύλα να επιστρέψουν στα χωριά τους.
Αυτών που είναι μόνιμοι θαμώνες των φαστφουντάδικων, αυτών που την βγάζουν
σε στέκια φιλάθλων για να μην πληρώσουν τον καφέ τους. Γιατί δεν έχουν ούτε
αυτά τα δύο-τρία ευρώ.
Στις ομάδες της Β΄ και Γ΄ Εθνικής, η κατάσταση που βιώνει η πλειοψηφία των
ποδοσφαιριστών είναι από κακή, έως απελπιστική. Αλλά ακόμη και στην βιτρίνα
του επαγγελματικού μας ποδοσφαίρου, τα στοιχεία είναι αρκετά για να
καταρρίψουν τους μύθους. Και θα εστιαστώ στους Έλληνες ποδοσφαιριστές γιατί
οι ξένοι σήμερα είναι εδώ και αύριο στην πατρίδα τους, χωρίς ΔΝΤ και ΦΠΑ
στο 23%.
Μόλις τρεις είναι αυτοί που έχουν συμβόλαια ύψους από 600.000-1.000.000
ευρώ. Αντίστοιχα άλλοι τέσσερις την περίοδο 2010-2011 θα πάρουν από
400.000-600.000 ευρώ και άλλοι 15 από 250.000-400.000 ευρώ. Αν βάλουμε και
τους 19 που είναι στην κατηγορία των 150.000-250.000 ευρώ, φθάνουμε τους 41
προνομιούχους.
Αυτοί οι 41 ευκατάστατοι, δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν όλους τους
Έλληνες ποδοσφαιριστές. Ακόμη και στην Σούπερ Λίγκα, 204 Έλληνες παίκτες
έχουν συμβόλαιο μικρότερο των 50.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ 51 ακόμη
βρίσκονται στην δεύτερη βαθμίδα των 50.000-150.000 ευρώ.
Γι' αυτό και όταν σηκώνει το χέρι του να πετάξει το μπουκάλι, πρέπει να
σκεφτεί ο οργισμένος νέος ότι απέναντί του εκτός απ' τον αντίπαλο, έχει
έναν εργαζόμενο που βγάζει το ψωμί του. Γιατί ψωμί είναι, όχι παντεσπάνι.
 http://www.soccerplus.gr/