Αν δεν είσαι γεννημένος ηγέτης…

Γράφει ο Paul Seebauer

Στο ποδόσφαιρο βλέπουμε συχνά παίκτες που έχουν ταλέντο, αλλά μένουν μια ζωή... ταλέντα. Αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός ταλέντου και ενός καλού παίκτη, είναι η ανάπτυξη των ηγετικών ικανοτήτων και η άσκησή τους σε κάθε στιγμή του αγώνα ή της προπόνησης για την επίτευξη των κοινών στόχων.

Με τον όρο «ηγεσία» δεν αναφερόμαστε, φυσικά, μόνο στα καθήκοντα του παίκτη που φορά το περιβραχιόνιο. Σε κάθε στιγμή του αγώνα ή της προπόνησης, η ομάδα σαν σύνολο αλλά και κάθε παίκτης ξεχωριστά, καλούνται να λάβουν άμεσες αποφάσεις. Ανά πάσα στιγμή, επομένως, κάποιος παίκτης θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες, να ασκήσει δηλαδή τα ηγετικά του καθήκοντα.

Οι παίκτες, όμως, στο γήπεδο είναι 11. Ποιος θα είναι ο ηγέτης σε μια δεδομένη στιγμή; Ο παίκτης που θα ασκήσει την ηγεσία θα είναι αυτός που βρίσκεται στην πιο πρόσφορη και κατάλληλη θέση για την επίτευξη της απαιτούμενης ενέργειας.

Καθήκον και διορατικότητα

Σε δεδομένη στιγμή του αγώνα, ο παίκτης Α έχει τη μπάλα. Ο παίκτης Β καλύπτει μερικά μέτρα πίσω του. Ο παίκτης Α έχει τις εξής επιλογές: διείσδυση, βαθειά μπαλιά, πάσα προς τα πίσω ή παίξιμο απ’τα πλάγια. Αυτός που θα πρέπει να αποφασίσει θα είναι ο παίκτης Β, που δεν δέχεται πίεση και έχει την καλύτερη οπτική.

Η ικανότητα συνεπάγεται υπευθυνότητα. Η ικανότητα συνοδεύεται από το καθήκον της άσκησης ηγεσίας για την επίτευξη των κοινών στόχων. Η ηγεσία δεν περιορίζεται στη διενέργεια συγκεκριμένης πράξης σε μια δεδομένη στιγμή. Περιλαμβάνει και την περεταίρω συμβολή στη βελτίωση της κοινής επίδοσης. Ένας παίκτης που ενδιαφέρεται για το καλό της ομάδας του συμβουλεύει, στηρίζει, ενδιαφέρεται για τους συμπαίκτες του, αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Στην παραπάνω κατάσταση, ο παίκτης Γ, που είναι κοντά στους παίκτες Α και Β, αφενός θα στηρίξει τους δύο παίκτες και αφετέρου, μετά τον αγώνα, εάν έχει να κάνει παρατηρήσεις που θα βοηθήσουν σε ανάλογες καταστάσεις, θα πρέπει να τις κάνει.

Η καλή επίδοση δεν είναι μόνο θέμα ατομικού ταλέντου και προσπάθειας, αλλά συνεργασίας και συντονισμού του συνόλου της ομάδας. Πολλές φορές βλέπουμε ομάδες να έχουν καλούς και ταλαντούχους παίκτες, αλλά να υστερούν στο ομαδικό πνεύμα, στη «χημεία», στο δέσιμο της ομάδας. Κλειδί στη συνολική επίδοση είναι η επικοινωνία. Ένας παίκτης με ηγετικά προσόντα συνεισφέρει στην επικοινωνία μεταξύ των συμπαικτών του.

Ηγεσία και επίτευξη στόχων

Κάθε ομάδα, είτε στο επαγγελματικό είτε στο ερασιτεχνικό, θέτει κάποιους στόχους. Για την επίτευξη του στόχου, είτε αυτός είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος, η άνοδος ή η παραμονή στην κατηγορία, είναι απαραίτητη η επίτευξη των επιμέρους στόχων που θα οδηγήσουν στον τελικό σκοπό. Και εδώ, ο παίκτης που διαθέτει ηγετικά προσόντα είναι πολύτιμος.

Ας αναλογιστούμε ότι, κριτήρια για την επίτευξη των επιμέρους στόχων είναι:

Η αλληλοκάλυψη την ώρα της κατοχής. Η διάταξη των παικτών κατά τη διείσδυση. Τα καθήκοντα των παικτών και η πειθαρχία τους στο μαρκάρισμα. Το πρέσινγκ. Η γενική πειθαρχία και η συνολική στάση των παικτών, όπως για παράδειγμα, αν φτάνουν στην προπόνηση καθυστερημένοι ή στην ώρα τους.

Σε όλα τα παραπάνω, και σε κάθε πτυχή της ομάδας, αγωνιστική και εξωαγωνιστική, οι παίκτες με ηγετική φυσιογνωμία μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να βελτιώσουν τη συνολική επίδοση.

Υπάρχουν πολλοί ικανοί και ταλαντούχοι παίκτες που αρνούνται να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να ηγηθούν σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή.

Αυτό συμβαίνει, αφενός, γιατί φοβούνται το λάθος. Αφετέρου, γιατί θεωρούν δεδομένο ότι θα ηγηθεί κάποιος άλλος. Και τέλος, θεωρούν ότι εάν κανείς άλλος δεν παρεμβαίνει, όλα πάνε καλά…

Συμπέρασμα: Η ομάδα και η απόδοσή της είναι υπόθεση όλων. Όλοι οι παίκτες μπορούν να κάνουν τη διαφορά, απλά και μόνο δείχνοντας ενδιαφέρον και θεωρώντας ότι η ομάδα είναι υπόθεσή τους.

Επιμέλεια: Δώρα Ιωακειμίδου

Πηγή