Στον εξονυχιστικό έλεγχο-στριπτίζ που έκαναν στο παιχνίδι Πιερικός-ΟΦΗ....
Η φωτογραφία που βλέπετε, είναι από τον ποδοσφαιρικό αγώνα Πιερικός – ΟΦΗ για τη δεύτερη Εθνική κατηγορία, με τους αστυνομικούς να κάνουν εξονυχιστικό έλεγχο σε φιλάθλους, κατά την είσοδο τους στο γήπεδο! Για την ακρίβεια δεν πρόκειται για έλεγχο, αλλά για στριπτίζ, μέρα μεσημέρι. και χωρίς τους ήχους μουσικής.
Ο νεαρός που βλέπετε με το καπέλο και το εσώρουχο, γδύθηκε μετά από απαίτηση των οργάνων της τάξης, αποκλείοντας το ενδεχόμενο να μεταφέρει εκρηκτικά που θα ανατίναζαν την Κατερίνη! Πρέπει να σας πω ότι το θέαμα δεν είναι καθόλου κολακευτικό και τιμητικό για την Ελλάδα του 2011, που λίγα χρόνια πριν διοργάνωσε με απόλυτη επιτυχία, Ολυμπιακούς αγώνες. Έχουν κάθε δικαίωμα οι οργανωμένοι φίλαθλοι του Πιερικού να διαμαρτύρονται με ανακοίνωση τους, γι αυτόν τον εξευτελισμό. Από την άλλη, όμως, πρέπει να πω ότι και οι εικόνες με την ανταλλαγή πυρών -τύφλα να έχει η ανάσταση και ο «ρουκετοπόλεμος» στην Χίο- στον τελικό του Κυπέλλου, επίσης δεν είναι κολακευτικές!
Σε αυτή τη χώρα, η αλήθεια είναι πως λατρεύουμε το άσπρο ή το μαύρο, μα καθόλου το γκρι! Εννοώ ότι ή δεν θα ελέγχουμε κανέναν και θα βάζει ο κάθε οπαδός ό,τι θέλει στο γήπεδο -περιμένω την ώρα που θα μπει «κάφρος» με τόμαχοκ στην κερκίδα- ή που θα γδύνουμε τους οπαδούς στον δρόμο, μέχρι τον απόλυτο εξευτελισμό!
Δυστυχώς, η επικαιρότητα μας φέρνει απέναντι σε φρικιαστικά γεγονότα, όπως τη δολοφονία του 44χρονου πατέρα τεσσάρων παιδιών στο κέντρο της πόλης για μια βιντεοκάμερα και τον ξυλοδαρμό από την αστυνομία ενός διαδηλωτή, που χαροπαλεύει, σε πορεία διαμαρτυρίας. Ο προβληματισμός είναι μεγάλος, αλλά μου φαίνεται πως αφορά περισσότερο εμάς, παρά την ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όπως θα έπρεπε.
Στη μια περίπτωση, καταγγέλλουμε την ανυπαρξία αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας, με αποτέλεσμα οι στυγερές δολοφονίες να είναι στο καθημερινό μενού. Στην άλλη περίπτωση, μιλάμε για ωμή βία των αστυνομικών, που θέτει σε κίνδυνο την ζωή πολιτών! Ομολογώ ότι έχω δει στα γήπεδα περιστατικά που ταιριάζουν και στις δύο περιπτώσεις. Χούλιγκανς να ξεσπούν και να δέρνουν αστυνομικούς, που απλά παρακολουθούν, και αστυνομικούς να χτυπούν με μανία οπαδούς. Από την άλλη ποια αστυνομία έχουμε; Την αστυνομία που δέρνει και προπηλακίζει ή την αστυνομία που απουσιάζει. Και στις δύο περιπτώσεις, η αστυνομία νιώθουμε να μην μας προστατεύει. Και όταν προκύπτουν ακραία γεγονότα, μένουμε να τα παρακολουθούμε αγανακτισμένοι. Με το αίσθημα ασφάλειας σε μια χώρα και στα γήπεδα της κατ’ επέκταση να είναι ανύπαρκτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου