Ο πιο μεγάλος Σέρβος παίκτης αποσύρεται...

Οι Έλληνες φίλαθλοι του μπάσκετ τον θυμούνται για εκείνο το αλησμόνητο τρίποντο το 1998 στο ΣΕΦ στο πέμπτο παιχνίδι των ημιτελικών με τον Ολυμπιακό. Ο απρόβλεπτος Πέτζα πάτησε για τρίποντο, ενώ το σκορ ήταν ισόπαλο. Δεν πήγε για δίποντο, δεν πήγε να κερδίσει ένα φάουλ σε κάποια επαφή, με περισσή αυτοπεποίθηση (αν και στο τελευταίο δίλεπτο είχε χάσει δύο σουτ) σηκώθηκε και το “έγραψε”. Ήταν ίσως το καλάθι που άλλαξε τον ρου της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ.
Η μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού των ‘90ς, που έχτισε ο Γιάννης Ιωαννίδης και κατέκτησε τα πάντα το 1997 με τον Ίβκοβιτς ουσιαστικά τελείωσε με εκείνο το καλάθι. Ο ΠΑΟ έχτισε την αυτοκρατορία του στο ελληνικό μπάσκετ, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ένα μεγάλο κύκλο “εσωστρέφειας” μέχρι την έλευση των Αγγελόπουλων (καθώς τα ρεπορτάζ της εποχής μιλούσαν για ένα Σωκράτη Κόκκαλη “ξενερωμένο”) και ο Πέτζα πήγε εκεί όπου ανήκε: στον «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ.
Ο Πέτζα Στογιάκοβιτς το είχε πει εδώ και αρκετά χρόνια: «Αν κάποια στιγμή η καρδιά και το μυαλό μου δεν είναι 100% αφοσιωμένα, θα αποχωρήσω από το επαγγελματικό μπάσκετ». Και η στιγμή αυτή έφτασε έπειτα από 13 χρόνια θητείας στο ΝΒΑ και έναν τίτλο πρωταθλητή με τους Ντάλας Μάβερικς. Η αστραφτερή αθλητική διαδρομή του ξεκίνησε στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, συνεχίστηκε στον ΠΑΟΚ (1994-1998)και μοιράστηκε σε τέσσερις ομάδες του ΝΒΑ (Σακραμέντο, Ιντιάνα, Νέα Ορλεάνη, Ντάλας). «Αισθάνομαι ευλογημένος που είχα τα αθλητικά προσόντα για να παίξω επαγγελματικό μπάσκετ. Ανέκαθεν αγαπούσα το παιχνίδι και έτρεφα μεγάλο σεβασμό για αυτό. Ξέρω ότι είναι η στιγμή να αποχωρήσω. Το είχα υποσχεθεί εδώ και πολύ καιρό στον εαυτό μου ότι αν κάποια ημέρα δεν ένιωθα έτοιμος κατά 100%, αυτό θα ήταν το καμπανάκι που θα μου έλεγε ότι η πορεία μου ολοκληρώθηκε. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους σπουδαίους φιλάθλους του Σακραμέντο, της Ιντιάνα, της Νέας Ορλεάνης και του Ντάλας, οι οποίοι με υποστήριξαν όλα αυτά τα χρόνια. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τους Μάβερικς που με πίστεψαν την περυσινή σεζόν και μου έδωσαν την ευκαιρία να τερματίσω την καριέρα μου στο ΝΒΑ με ένα πρωτάθλημα», δήλωσε ο Στογιάκοβιτς, ο οποίος θα θυμάται για πάντα το «δαχτυλίδι» του πρωταθλητή που κατέκτησε δίπλα στον μύθο Ντιρκ Νοβίτσκι
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την επιλογή του στο Νο. 14 του ντραφτ από τους Σακραμέντο Κιγκς το 1996, ο Στογιάκοβιτς συνέχισε να αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ και πήρε τη μεγάλη απόφαση να αγωνιστεί στο ΝΒΑ την περίοδο 1998-99, η οποία αναγκαστικά ήταν… κουτσουρεμένη εξαιτίας του «λοκάουτ». Μεταξύ των πολλών διακρίσεών του ο διεθνής (πρωταθλητής Ευρώπης το 2001 και κόσμου το 2002) με την Εθνική Σερβίας, ο «δολοφονικός» σουτέρ έχει συμμετάσχει σε τρία σερί «All Star Game» (2002, 2003, 2004), έχει κερδίσει δύο σερί διαγωνισμούς τριπόντων (2002, 2003) και αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ του ΝΒΑ την περίοδο 2003-04 με 24,2 πόντους κατά μέσον όρο.
Τα επίσημα στοιχεία λένε ότι ο Πέτζα σταματά στα 34 του. Ο μύθος λέει ότι ήρθε στην Ελλάδα με χαρτιά ληξιαρχείου που τον εμφανίζουν γεννημένο το 1977. Η «μπασκετική πιάτσα» εξακολουθεί να ορκίζεται ότι είναι γεννημένος το 1974, το πολύ το 1975. Το πικ της καριέρας του κατά τα έτη 2003-2004 αλλά και η φυσική πτώση των επιδόσεων του τα δύο τελευταία χρόνια συνηγορούν προς αυτή την άποψη.
Ελάχιστη ή και καθόλου σημασία έχει πλέον. Μια μαγική καριέρα τελείωσε ένδοξα, ο πιο μεγάλος Σέρβος που έπαιξε μπάσκετ στην Ελλάδα αποσύρεται έχοντας κατακτήσει τα πάντα. Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν το κέρδισε ποτέ, αλλά μάλλον το έχει εδώ και χρόνια ξεπεράσει.
Πέρα από τους τίτλους, το να υψώνουν τα χέρια οι «ξενέρωτοι» Αμερικανοί φίλαθλοι σίγουροι για την κατάληξη του σουτ, όταν σηκωνόταν “from down town” που έλεγαν και οι σπίκερ, είναι ένα περίτρανο δείγμα της καταξίωσης του…