Και ο Γιάννης ήταν ένα αθώο φωτογενές αγόρι, ένας άδολος ηθοποιός πρόθυμος για όλα, στο ξεκίνημα της καριέρας του. Ακόμα και για στοματικό έρωτα και εκβιασμό.
Γιατί αυτή ακριβώς η λέξη, ο «εκβιασμός» είναι η λέξη κλειδί, στον τρόπο με τον οποίο κυκλοφόρησε στο εξωτερικό η εμπορικά μάλλον αποτυχημένη στην Ελλάδα, ταινία των Μιχάλη Ρέππα – Θανάση Παπαθανασίου «Οξυγόνο» η οποία μάλιστακέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών εκείνη τη χρονιά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, προκαλώντας έριδες ανάμεσα σε έγκριτους θεωρητικούς του κινηματογράφου, πουκυνηγιόντουσαν για να παίξουν ξύλο.
Με ένα all star cast σε κόντρα δραματικούς ρόλους. ΗΝένα Μεντή πιπώνει τον Αλέξη Γεωργούλη που είναι παντρεμένος με την κόρη της. Ο Αλέξης χαμουρεύει τον Γιάννη. Ο Γιάννης κλωτσάει ανελέητα την Τζόις Ευείδη που είναι χασικλούκαι πιπώνει κι αυτός τον Ακύλλα Καραζήση. Που είναι παντρεμένος με την Μαρία Καβογιάννη η οποία και τον σκοτώνει. Μιλάμε για τόσο δράμα, που πεθαίνεις στο γέλιο. Δεν είναι τυχαίο ότι η ξένη εταιρεία που αγόρασε την ταινία για το εξωτερικό, αφ’ ενός την αγόρασε με σκοπό να την προμοτάρει σαν γκέι (εξ’ ου και η αφίσα και το trailer που δίνει έμφαση στις περιπτύξεις του τραγανού Ιωάννη) σε φεστιβάλ ομοφυλοφιλικών ταινιών κι αφ’ ετέρου στις κριτικές που επέλεξε να γράψει στο πόστερ, πρώτη και καλύτερη είναι μια μάλλον ειρωνική με την εξής ατάκα: «ελληνική τραγωδία στο στιλ του Τζέρι Σπρίνγκερ«. Kατά τα άλλα, ειδική μνεία στομπουζουκάκι που ακούγεται στην αρχή του trailer, τύπου «Ο Ζορμπάς ήταν μερακλής».
Ρώτησα πριν τρεις μήνες τον Γιάννη στο Nitro για το θέμα κι αυτή είναι η κουβέντα μας όπως δημοσιεύτηκε:
-Ποιο είναι το κομβικό σημείο της καριέρας σου που θεωρείς ότι μπήκες στην α εθνική της αναγνωρισιμότητας;
Γ.Τ.:Παρ’ όλο που το «Οξυγόνο» σαν ταινία με βοήθησε πάρα πολύ στο να γίνω γνωστός στο χώρο, νομίζω πως το άλμα έγινε τόσο με το «Μη μου λες αντίο» του Μανουσάκη όσο και με το «Λούφα και Παραλλαγή» του Περράκη.
-Μου ανέφερες το «Οξυγόνο». Πώς αισθάνθηκες όταν η ταινία κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α, από gay εταιρεία διανομής, με τον τίτλο «Τhe Blackmail Boy» (σ.σ. Το αγόρι του Εκβιασμού) και στο εξώφυλλο εσένα με τον Ακύλα Καραζήση σε ερωτική διάθεση;
Γ.Τ.:(γελάει σαστισμένος) Αυτό πώς στο διάολο το ανακάλυψες;
-Έχω μια έφεση.
Γ.Τ: Κοίτα, το να βρει μια ελληνική ταινία διανομή στις Η.Π.Α. είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Τη συγκεκριμένη ταινία, αποφάσισε ο αμερικάνος διανομέας να της δώσει το συγκεκριμένο προφίλ και να την προμοτάρει με αυτόν τον τρόπο. Δικαίωμά του αλλά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είναι η ταινία και με το πώς τη δουλέψαμε εμείς στην Ελλάδα. Από κει και πέρα, μόνο και μόνο που κάποιος ενδιαφέρθηκε για την ταινία, σημαίνει ότι είδε κάτι καλό πάνω της. Από τη στιγμή που το «Οξυγόνο» είναι μια δουλειά που την έχω αγαπήσει όσο λίγες, δεν με ενόχλησε το τι και πως της ξένης διανομής της, εφ’ όσον εγώ ξέρω για τι ταινία πρόκειται και τη στηρίζω 100%.
ierosagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου