Σε μία τρύπα στο χώμα, με μέγεθος δύο μέτρα επί μισό, πέρασε είκοσι δύο χρόνια από τη ζωή του- σχεδόν τα μισά, δηλαδή!- ένας Ιρακινός, τον οποίο το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν είχε καταδικάσει σε θάνατο.
Με ένα παλιό ρούχο, μερικά μαγειρικά εργαλεία, ένα ραδιόφωνο κι ένα Κοράνι, ο απελπισμένος Jawad al-Shammari κρύφτηκε στο χώρο αυτό μετά την καταδίκη του σε θάνατο το 1979, επειδή κατηγορήθηκε ως μέλος αντικαθεστωτικού κόμματος.
Για ένα χρόνο άλλαζε τόπο διαμονής και μετά έσκαψε με τη μητέρα του μία τρύπα στο χώμα κοντά στο σπίτι τους.
Κανείς από τους δύο δεν φανταζόταν πως η τρύπα αυτή θα γινόταν το «σπίτι» του για περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Με ένα παλιό ρούχο, μερικά μαγειρικά εργαλεία, ένα ραδιόφωνο κι ένα Κοράνι, ο απελπισμένος Jawad al-Shammari κρύφτηκε στο χώρο αυτό μετά την καταδίκη του σε θάνατο το 1979, επειδή κατηγορήθηκε ως μέλος αντικαθεστωτικού κόμματος.
Για ένα χρόνο άλλαζε τόπο διαμονής και μετά έσκαψε με τη μητέρα του μία τρύπα στο χώμα κοντά στο σπίτι τους.
Κανείς από τους δύο δεν φανταζόταν πως η τρύπα αυτή θα γινόταν το «σπίτι» του για περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Όταν ο αδελφός του καταδικάστηκε σε θάνατο από το καθεστώς και εκτελέστηκε, δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, ενώ όταν η μητέρα του αρρώστησε και δεν μπορούσε πια να του πηγαίνει φαγητό, φοβήθηκε πως το καταφύγιό του θα γινόταν ο τάφος του…
Οι συνθήκες ζωής του ήταν τόσο κακές που η κατάσταση της υγείας του γρήγορα επιδεινώθηκε και λίγα χρόνια μετά όλα του τα δόντια έπεσαν.
Ήταν το 2003 που κατάφερε ο al-Shammari να εγκαταλείψει το αυτοσχέδιο κελί του.
«Η μητέρα μου είχε τοποθετήσει έναν πλαστικό σωλήνα στο έδαφος και από εκεί είχα καθαρό αέρα. Αυτό μου επέτρεψε να επιζήσω τόσα χρόνια», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο.
«Ποτέ δεν περίμενα να αφήσω πίσω μου αυτό το μέρος και να ζήσω μία φυσιολογική ζωή. Μερικές φορές ένιωθα σαν νεκρός, όλα έμοιαζαν τόσο μαύρα. Το μόνο που με παρηγορούσε ήταν να προσεύχομαι, να διαβάζω το Κοράνι και να ακούω τις ειδήσεις», είπε.
Αλλά η βασική συντροφιά του τα περισσότερα χρόνια ήταν τα… νέα του BBC.
Κάποιες φορές έβγαινε από το υπόγειο καταφύγιό του στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας και περιπλανιόταν στην περιοχή. Σε μία τέτοια «έξοδο» συνάντησε τυχαία τον 4χρονο ανιψιό του. Με το μακρύ απεριποίητο γένι του και τα βρώμικα ρούχα του ο μικρός τον πέρασε για φάντασμα και λιποθύμησε από το φόβο του!
Στα 50 του πλέον, ο al-Shammari δίνει μία άλλη μάχη, να βρει δουλειά και να επιστρέψει στη φυσιολογική ζωή.
Παρότι η ιρακινή κυβέρνηση αποζημιώνει πολιτικούς κρατούμενους του καθεστώτος και τους παρέχει βοήθεια για να βρουν δουλειά, ο al-Shammari δεν ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις για τις παροχές αυτές καθώς επισήμως δεν έχει φυλακιστεί.
«Η κυβέρνηση δεν με θεωρεί πολιτικό κρατούμενο, δεν υπάρχουν αποδείξεις πως φυλακίστηκα. Μόνο η μητέρα μου ήξερε την ιστορία μου αλλά εκείνη δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα», λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου