Φτάσατε κάποια στιγμή σε σημείο να μην έχετε τα προς το ζην;
Μέχρι τα 35 μου, δεν είχα να φάω. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα χωρίς φράγκο. Δεν είχα ούτε τσιγάρα. Χρήματα απέκτησα στα 40 μου και μετά. Έχω μια σχετική άνεση αυτή τη στιγμή, αλλά όχι για πολύ. Τότε, όμως, είχα όνειρα. Δεν θέλω να πω ότι σήμερα οι νέοι δεν έχουν όνειρα. Πιστεύω μάλιστα ότι θα πραγματοποιηθούν, αλλά , εκεί που φτάσαμε, θα αργήσουν λίγο. Και εγώ έγινα γνωστός και έβγαλα τον καημό μου στα 35 μου. Ας έχουν λίγο υπομονή. Ακρίβυνε πια η ζωή. Τότε ήμαστε φτωχοί, αλλά η ζωή δεν ήταν ακριβή. Έπαιρνες ένα ζαρζαβατικό και έφτιαχνες σούπα. Τώρα ούτε κήπο δεν μπορείς να φτιάξεις. Έχεις φόρο και εκεί!
Δεν είστε αυστηρός με τον ευατό σας;
Όχι. Το πιο εύκολο είναι να πεις “φταίνε οι τάδε” που δεν έκανα το βήμα εκείνη την εποχή, καθυστέρησα και έχασα έδαφος. Προσωπικά, ρίχνω τα βάρη στον ευατό μου. Οι ” κουλτουριάρηδες”, βέβαια, με αγαπούσαν και με αγαπούν. Ο Ζουγανέλςης ο Μαχαιρίτσας και πολλοί ακόμα, με λατρεύουν.
Πέρυσι διαδόθηκε η φήμη ότι πάσχετε από καρκίνο;
Είναι κακοήθεις αυτοί που τα λένε. Το Σεπτέμβριο, έκανα μια σειρά συναυλίων στην Αυστραλία. Έπαιζα στην Αδελαϊδα και ήρθε στο καμαρίνι να με γνωρίσει ένα παλικάρι. Μίλησε, λοιπόν, στο τηλέφωνο με κάποιον από την Ελλάδα και του είπε: ” Σε ποιον; Ο Μαργαρίτης είναι στο νοσοκομείο στη Νεα Υόρκη”
Έχετε δοκιμάσει ποτέ ναρκωτικά;
Έκανα… τσιγαράκι. Αυτά τα έχω περάσει. Εδώ και δέκα χρόνια, όμως, τα πέταξα όλα. Όλα είναι στο μυαλό. Το τσιγάρο και το ποτό με έπιασαν και μένα “κότσο”, όπως τόσους άλλους.
Το είχαμε μάθει και το είχαμε και το είχαμε συνηθίσει ο ένας με τον άλλον. Σου είπα όλα είναι στον εγκέφαλο. Κάποιοι νόμιζαν ότι έτσι τραγουδούσαν ωραία- όπως κι εγώ. Νομίζεις ότι είσαι καλύτερος. Μπορεί, όμως, να είσαι ο “χάλιας” της βραδιάς.
Φτάσατε στα όρια του αλκοολισμού;
Πως δεν έφτασα… Έπινα ένα μπουκάλι πότο για να βγω στη πίστα να τραγουδήσω. Σιγά σιγά, το μείωσα μόνος μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου