Κάποτε εξαντλούνται και οι φαντασιώσεις

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

Πριν από κάποια χρόνια το περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ ανακοίνωσε μια εκδήλωση-ομιλία μου με θέμα Πόντιοι και Εβραίοι: έγινα στόχος απρεπών επιθέσεων από πρόσωπα που έχουν εργολαβοποιήσει την ιστορία των Ελλήνων με καταβολές από...

την περιοχή του Πόντου – ο Βλάσης Αγτζίδης έφθασε στο σημείο να ασκήσει κριτική από την Αθήνα μια ημέρα πριν την εκδήλωση, παρενέβη μάλιστα και στον εκδότη του περιοδικού Γιώργο Γιαννόπουλου για να διαμαρτυρηθεί για εκείνα που θα έλεγα την επόμενη ημέρα, που δεν τα γνώριζε, απλώς υπέθεσε ότι θα έλεγα αυτά που ο ίδιος θεώρησε ότι πρέπει να πω για να μπορεί να επιβεβαιώσει τις ανοησίες του!

Το γεγονός ότι δεν απαντώ σε πολλές από τις απρέπειες δε σημαίνει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερo από το ότι δεν έχω διάθεση να μπω σε κάποιον τύπο διαλόγου με τους ιδεοληπτικούς ή τους επαγγελματίες του θεσμικού παρακράτους των λαογραφικών συλλόγων ή τους διάφορους δημοσιολόγους με την εύκολη και άνετη πρόσβαση στο καθεστωτικό σύστημα πληροφόρησης και τα μέσα του και χαρακτηριστικούς αναζητητές χορηγιών για προφανείς λόγους: αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω τον νεοποντισμό ως ένα από τα ιδεολογικά και πολιτικά φαινόμενα που εμφανίσθηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και ώθησαν την ελληνική κοινωνία προς τη συντήρηση και τον εθνικισμό – σήμερα οι πρωτεργάτες του αδυνατούν να δουν τη συνάφεια της δικής τους δράσης με την επικίνδυνη άνοδο του νεονατσισμού.

Η σχετικοποίηση: Από τον χώρο του νεοποντισμού και τις διάφορες παραφυάδες του προήλθαν οι πιο ενδεικτικές μορφές σχετικοποιήσεως του Ολοκαυτώματος: η πρόχειρη και εύκολη ρήση του Πολυχρόνη Ενεπεκίδη για το υποτιθέμενο «Άουσβιτς εν ροή» είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, αλλά η νεοποντιστική ρητορεία παρέχει άφθονα παραδείγματα υποβάθμισης και σχετικοποίησης του Ολοκαυτώματος.

Ο επινοητής της υποτιθέμενης γενοκτονίας των Ποντίων Μιχάλης Χαραλαμπίδης και μέντορας πολλών από τους «θεωρητικούς» - ο Γκαίτε θα μιλούσε για «θεωριστές» - των Νεοποντίων, εξακολουθεί να φαντασιώνεται την ηθική και πολιτική εξίσωση του κεμαλισμού με τον νατσισμό και προβαίνει σε αλλεπάλληλες σχετικοποιήσεις της μοναδικότητας του Ολοκαυτώματος. [ Βλ. το αλλοπρόσαλλο από κάθε άποψη άρθρο στο Διαδίκτυο, Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Ο φιλοκεμαλισμός και ο φιλοναζισμός είναι ξένοι με την ελληνικότητα]

Η αντικεμαλική ιδεολογική τύφλωση δεν οδηγεί τον Μ. Χαραλαμπίδη μόνο στην απαράδεκτη από επιστημονική και ηθική σκοπιά ταύτιση νατσισμού και κεμαλισμού, αλλά και στην συνειδητή υποβάθμιση του νεονατσιστικού εκτρώματος που ξεπήδησε στη χώρα μας, το οποίο παραθεωρεί ως κατασκεύασμα: η νεοχιτλερική ελληνική καρικατούρα «είναι προϊόν, δημιούργημα του αποτυχημένου δεξιοαριστερού «πολιτικού» λεγόμενου κόσμου. Του βαθέως συστήματος. Δεν θα υπήρχε η Χρυσή Αυγή αν δεν υπήρχαν αυτοί. Την χρησιμοποιούν μετά την πλήρη ηθική, πολιτική απονομιμοποίησής τους» - εδώ η γραφικότητα αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη και να μας προδιαθέτει για τα χειρότερα.

Υποθέτω ότι ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης δεν υποψιάζεται το ενδεχόμενο της δικής του συμβολής στην συντηρητικοποίηση και τον εκφασισμό του δημόσιου βίου και της πολιτικής ζωής στον τόπο μας, αλλά οφείλω να σταθώ σε ένα εξαιρετικά λεπτό σημείο για εμάς τους Θεσσαλονικείς: όλες αυτές οι συσχετίσεις που επιχειρεί ανάμεσα στον νατσισμό και τον κεμαλισμό είναι προσβλητικές για τα θύματα του Ολοκαυτώματος – είναι το Ολοκαύτωμα εκείνο που κατέστησε ορατά και τα υπόλοιπα εγκλήματα του παρελθόντος, για αυτό κάθε σχετικοποίησή του προσβάλλει και τη μνήμη των αδικοχαμένων Ποντίων.

Η απρέπεια αυτή δεν μπορεί να συνεχίζεται επ΄ άπειρον και να διαιωνίζεται εξαιτίας της μικρόνοιας κάποιων και των ιδεοληψιών τους: δεν υπάρχει αιτιακή σχέση ανάμεσα στις διώξεις στον οθωμανικό Πόντο και την υπόλοιπη Μικρά Ασία και το Ολοκαύτωμα – η πολιτική και ηθική ταύτιση κεμαλισμού και νατσισμού δεν είναι τίποτε άλλο από επιστημονική ανοησία με εθνικιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο και ηθική κακοβουλία μιας ανεξήγητης εμπάθειας και εμμονής που σιτίζεται από την αφελή άποψη περί αναψηλαφήσεως του πάλαι ποτέ… ανατολικού ζητήματος.

Κάποτε τελειώνουν όλες οι φαντασιώσεις: προσκρούουν στην πραγματικότητα και αν οι φορείς τους δεν αναδιπλωθούν γίνονται περίγελος – το Διαδίκτυο παρέχει όλες τις δυνατότητες ενός δημόσιου εξευτελισμού.

Δεν κινδυνεύει αυτός/η που τον/την βρίζουν, αλλά αυτός/ή που εκτίθεται ανεπανόρθωτα: όχι στο Άουσβιτς δεν συνωστιζόταν, επικρατούσε η τάξη της πρωτόγνωρης και ασύλληπτης για τον κοινό νου, ακόμη και σήμερα, μεθοδικής θανάτωσης – όχι δεν επιτρέπεται από κάθε άποψη να εξισωθούν ο κεμαλισμός με τον νατσισμό υπό την ρουμπρίκα «ιδεολογίες του θανάτου».

Αντισημιτισμός: Αν δεν ενοχλεί τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και τους υπόλοιπους θιασώτες αυτών των απόψεων να δηλώσω ότι θεωρώ και αυτές τις ανεπίτρεπτες ταυτίσεις μορφές λανθάνοντος αντισημιτισμού: αλλά στο χώρο των νεοποντιστών υπάρχουν και οι καθαρόαιμοι αντισημίτες – και έχουν και αυτοί τα πολιτικά και ιδεολογικά τους βάσανα.

Σημείωση: Η διεύθυνση του Όμηρου Ταχμαζίδη στο twitter είναι:

Omiros Tachmazidis@homloizides

ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ; ΚΑΝΕ LIKE... ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ

Γίνετε φίλοι μας, στη σελίδα μας στο facebook: http://www.facebook.com/vatolakkiotis
Στείλτε μας τις απόψεις σας, τα άρθρα σας, τις καταγγελίες σας και οτιδήποτε θέλετε στο email: kostasdigos@yahoo.gr