Για να αναπτύξει ένας αθλητής δεξιότητα στο τρέξιμο, απαιτούνται ασκήσεις οι οποίες μιμούνται την...
κίνηση με την ενισχυμένη εφαρμογή δύναμης. Οι ασκήσεις σε...
όργανα δεν είναι επαρκείς για το σκοπό αυτό. Περισσότερη ταχύτητα μπορούν να αναπτύξουν οι αθλητές στοχευμένα με τη χρήση έλκηθρου, καθώς μετατρέπουν τη δύναμη που ανέπτυξαν από τις ασκήσεις στα όργανα γυμναστικής, σε ταχύτητα.
Επιστημονικό άρθρο του Νίκου Βλάχου
Μ.Α. Sports of Science
Athletes Performance specialist,
Functional Trainer Specialist,
Athletic Trainer,
Sport Rehab & Therapy
Στα ομαδικά αθλήματα, ακόμη και σήμερα οι προπονητές ερμηνεύουν συχνά την ταχύτητα ως την τελική (ταχύτητα) την οποία μπορεί να αναπτύξει ο αθλητής.
Στην πραγματικότητα ωστόσο πρόκειται για την ικανότητα του αθλητή να επιταχύνει, ή ως απάντηση στο ερώτημα, "πόσο γρήγορα μπορεί ένας εν στάσει αθλητής να επιταχύνει", προκειμένου να φτάσει από το σημείο Α στο σημείο Β.
Δεν προπονούμαστε για τη βελτίωση της ταχύτητας με μεθόδους που χρησιμοποιούνται στο στίβο
Είναι πολύ απλό. Θα πρέπει απλά να παρατηρήσουμε τον ενδιάμεσο χρόνο ενός δρομέα 100 μέτρων: αυτός επιτυγχάνει την τελική του ταχύτητα μόλις μετά από περίπου 60 μέτρα. Μέχρι το σημείο εκείνο επιταχύνει. Και αυτή την επιδεξιότητα θα πρέπει κανείς να την εξασκήσει.
Οι προπονητές των ομαδικών αθλημάτων θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη αξία στην ικανότητα της επιτάχυνσης, καθόσον η ευθεία διαδρομή που διανύουν οι αθλητές των ομαδικών αθλημάτων είναι κατά κανόνα μικρότερη από την αντίστοιχη που διανύουν οι αθλητές του στίβου.
Προσέξτε: Η πλειοψηφία των επιστημονικών ερευνών σχετικά με την ταχύτητα προέρχονται από το στίβο και όχι από ομαδικά αθλήματα.
Σ αυτά, οι αθλητές τρέχουν μεταξύ 30 και 70 μέτρων.
Επιπροσθέτως σταματούν τακτικά την κίνησή τους και πραγματοποιούν εκ νέου εκκίνηση.
Για το λόγο αυτό, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στο στίβο για να προπονηθούν οι αθλητές που ασχολούνται με αυτόν, δεν έχουν ουσιαστικό νόημα στα ομαδικά αθλήματα.
Οι προπονητές του στίβου εφαρμόζουν ποικίλες ασκήσεις, με τις οποίες εξασκείται ο αθλητής στην εκκίνηση και στον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιεί τον πρώτο διασκελισμό, δηλαδή την αποκόλληση των ποδιών του από το έδαφος.
Στα ομαδικά ωστόσο αθλήματα, το κέντρο βάρους του σώματος βρίσκεται ελαφρώς μπροστά από τα πόδια. Από αυτή τη στάση ο αθλητής εκτοξεύει το σώμα του από το έδαφος. Για το λόγο αυτό στα ομαδικά αθλήματα, το ζητούμενο δεν είναι τόσο η ανάπτυξη της τελικής ταχύτητας, όσο η ικανότητα του αθλητή να επιταχύνει.
Περισσότερη ταχύτητα με τη χρήση έλκηθρων
Δυστυχώς πολλές έρευνες αμφισβητούν τη θετική επίδραση που έχει στην ενίσχυση της ταχύτητας η χρήση των έλκηθρων έλξης, οι ειδικοί δε ερμήνευαν για πολύ καιρό λάθος τα αποτελέσματα.
Ισχυρίζονται ότι η προπόνηση με έλκηθρα δεν έχει καμία επίδραση στην ανώτατη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ο αθλητής. Ακόμη όμως και να θεωρηθεί ορθή η συγκεκριμένη εκτίμηση, δεν ισχύει το ίδιο αναφορικά με την επιρροή στην ικανότητα της επιτάχυνσης, διότι αυτή είναι αναμφισβήτητη.
Πολλοί προπονητές εφαρμόζουν ασκήσεις από αυτές που προβλέπονται για τους δρομείς, για να ενισχύσουν την τεχνική του δρομέα.
Αυτός ωστόσο που τρέχει σωστά, δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι και γρήγορος.
Οι ίδιοι προπονητές πραγματοποιούν και ασκήσεις δύναμης, για να ενισχύσουν τη ισχύς των αθλητών τους στο κάτω μέρος του σώματος.
Ξεχνούν ωστόσο, με τον τρόπο αυτό, την ανάπτυξη ευελιξίας στον αθλητή και καταναλώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο με ασκήσεις τεχνικής.
Το έτος 2000 το περιοδικό Applied Physiology δημοσίευσε ένα άρθρο του Peter Weyland.
Στο άρθρο "Mechanical Basis of Human Running Speed" (μτφ: η μηχανική βάση για υψηλή ταχύτητα στο τρέξιμο ) αναφέρεται ότι:
"Καλύτερη ταχύτητα στο τρέξιμο επιτυγχάνεται με αυξημένη δύναμη εκκίνησης από το έδαφος και όχι από τη συχνότητα των βημάτων".
Γιατί είναι τόσο χρήσιμο το έλκηθρο αντίστασης ταχύτητας
Οι ασκήσεις με τη χρήση έλκηθρου αντίστασης ταχύτητας ενδυναμώνουν τους μύες οι οποίοι χρησιμοποιούνται στο τρέξιμο.
Για το λόγο αυτό οι ανωτέρω ασκήσεις αποτελούν το συνδετικό κρίκο μεταξύ της προπόνησης τεχνικής και της προπόνησης δύναμης, όπως είναι τα καθίσματα και η άρση βαρών.
Ο αθλητής μετατρέπει την αναπτυχθείσα δύναμη απευθείας σε κίνηση. Αναρίθμητοι αθλητές μπορούν να πραγματοποιήσουν καθίσματα επιφορτισμένοι παράλληλα με ιδιαίτερα μεγάλο βάρος. Πόσοι ωστόσο μπορούν να τρέξουν γρήγορα;
Αν ρωτήσετε έναν προπονητή, αυτός θα σας απαριθμήσει πληθώρα ασκήσεων δύναμης οι οποίες προπονούν τη δυνατότητα να τεντώνονται οι γοφοί. Ωστόσο στο τρέξιμο, αυτό που έχει σημασία είναι η υπερέκταση του ισχίου. Όλη η παραγωγή της δύναμης προέρχεται από αυτήν. Μόνο εφόσον το πόδι τοποθετηθεί κάτω από το κέντρο βάρους του σώματος και ο αθλητής κρατήσει με δύναμη τον εαυτό του προς τα πίσω, παράγει γρήγορη κίνηση προς τα μπρος.
Τα καθίσματα προπονούν μεν τους σχετικούς μύες, ωστόσο η εκτέλεση της κίνησης δεν είναι ειδική για το τρέξιμο. Για το λόγο αυτό οι ασκήσεις καθισμάτων ενδείκνυνται περισσότερο για να ενισχύσουν την ικανότητα στα άλματα παρά στο τρέξιμο.
Για να αναπτύξει κανείς δεξιότητα στο τρέξιμο, απαιτούνται ασκήσεις οι οποίες μιμούνται την κίνηση με την ενισχυμένη εφαρμογή δύναμης. Οι ασκήσεις σε όργανα δεν είναι επαρκείς για το σκοπό αυτό. Περισσότερη ταχύτητα μπορούν να αναπτύξουν οι αθλητές στοχευμένα με τη χρήση έλκηθρου, καθώς μετατρέπουν τη δύναμη που ανέπτυξαν από τις ασκήσεις στα όργανα γυμναστικής σε ταχύτητα.
Η διαφορά μεταξύ ειδικού και συγκεκριμένου
Οι επιστήμονες του αθλητισμού κάνουν διάκριση της δύναμης σε ειδική και συγκεκριμένη. Η διαφορά ωστόσο μεταξύ των δύο όρων είναι οριακή.
Με τον όρο "ιδιαίτερη δύναμη" νοείται κινήση με αντίσταση, κατά την οποία οι αρθρώσεις εκτελούν τις ίδιες κινήσεις όπως στο άθλημα στόχο.
Στην κατηγορία αυτή κατατάσσεται και η συνεχής κίνηση με την παράλληλη έλξη του έλκηθρου αντίστασης. Αυτή η μορφή άσκησης είναι ίσως η πιο αποτελεσματική για την ανάπτυξη της ταχύτητας.
Μέσω αυτής της μορφής άσκησης, καθίσταται σαφές, αν ένας αθλητής δεν μπορεί να ασκήσει δύναμη στο έδαφος.
Με τον όρο "συγκεκριμένη δύναμη" εννοείται κίνηση με αντίσταση, η οποία μιμείται τις κινήσεις των αρθρώσεων με ακρίβεια. Αυτό περιλαμβάνει την προπόνηση με το έλκηθρο. Επαναλαμβάνω: Μορφές προπόνησης που χρησιμοποιούνται στον στίβο, ελάχιστο νόημα έχουν στα ομαδικά αθλήματα.
Περπάτημα και τρέξιμο με το έλκηθρο
Στο παρελθόν γενικά οι προπονητές συνιστούσαν να μην μειώνεται η ταχύτητα τρεξίματος του γυμναζόμενου κατά περισσότερο από 10 τοις εκατό κατά την προπόνηση με το έλκηθρο.
Επιπλέον οι αθλητές δεν έπρεπε να έλκουν μεγαλύτερο βάρος από αυτό που αντιστοιχεί στο 10% του βάρους του σώματός τους με το έλκηθρο.
Οι ανωτέρω συστάσεις δικαιολογούνταν με το σκεπτικό ότι οι πολύ μεγάλες αντιστάσεις μεταβάλλουν σε μεγάλο βαθμό την κίνηση κατά το τρέξιμο ή την ρίψη.
Στην πράξη φαίνεται ωστόσο, ότι ακόμη και τα βάρη που υπερβαίνουν το σωματικό βάρος του αθλητή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εφ 'όσον η κίνηση παραμένει η ίδια.
Φανταστείτε την κίνηση με το έλκηθρο ως μορφή άσκησης με την πρέσα ποδιών. Ο αθλητής κινεί τις αρθρώσεις όπως στο σπριντ με ταυτόχρονη υπερέκταση κάτω από αντίσταση. Όσο ο αθλητής ωθεί τη συσκευή με καθαρή τεχνική και σωστή στάση του σώματος δεν αποτελεί πρόβλημα στο να διεκπεραιώσει μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση.
Κατά το τρέξιμο με τη χρήση έλκηθρου πρέπει φυσικά να μειωθεί το βάρος. Ωστόσο ο κανόνας του 10% δεν τηρείται.
Αντ' αυτού, το βάρος του έλκηθρου, καθορίζεται ανάλογα με την κίνηση του αθλητή. Εφ 'όσον ο ίδιος μπορεί να πάρει μια τέλεια στάση επιτάχυνσης και η κίνηση του δεν αλλάζει με την παράλληλη ώθηση του βάρος μπροστά του, ο στόχος επιτυγχάνεται.
Αν κάποιος τηρούσε τον κανόνα του 10%, αυτό το είδος προπόνησης δεν θα ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί με προοδευτική αντίσταση.
Αναμφισβήτητα, ο προπονητής θα πρέπει στην επιλογή του βάρους να λάβει υπόψη του το είδος του εδάφους πάνω στο οποίο εκτελείται η άσκηση.
Στο τρέξιμο σε γρασίδι χρησιμοποιείται λόγω της μεγαλύτερης αντίστασης λιγότερο βάρος σε σχέση με το όταν η άσκηση εκτελείται σε μια λεία επιφάνεια. Όμως και η κατασκευή του έλκηθρου περιλαμβάνεται στον υπολογισμό του βάρους: Ένα επίπεδο έλκηθρο, παράγει περισσότερη τριβή από ένα διπλό, με αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιηθεί ένα επίπεδο έλκηθρο να πρέπει φυσικά να επιλεγεί ένα χαμηλότερο βάρος.
Συμπέρασμα
Αν και η προπόνηση με έλκηθρο μπορεί να μην επηρεάζει τη μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ένας δρομέας, βελτιώνει ωστόσο την ικανότητα επιτάχυνσής του.
Αυτή είναι μια επιδεξιότητα που απαιτείται στα περισσότερα αθλήματα.
Η μέγιστη τελική ταχύτητα επιτυγχάνεται ούτως ή άλλως μόνο από ελάχιστους αθλητές.
Ας απαλλαγούμε λοιπόν από παρεξηγήσεις που έχουν οδηγήσει στην υποτίμηση αυτού του οργάνου προπόνησης. Το έλκηθρο είναι μια εξαιρετικά λειτουργική και κεντρική συσκευή προπόνησης για όλα τα αθλήματα, όπου δηλαδή απαιτείται γρήγορη επιτάχυνση.
*Ο Νίκος Βλάχος έχει μεγαλώσει και σπουδάσει στην Γερμανία. Εναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης JOHANN WOLFGANG GOETHE και έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Αθλητιατρικής.
Στη συνέχεια παρακολούθησε το μεταπτυχιακό τμήμα «Magister Artium» (Μ.Α.).
Από τον Ιανουάριο 2000 έως Απρίλιο 2006 εργάστηκε στο Κέντρο Εξωνοσοκομειακής Αποκατάστασης SPOREG, στους τομείς της Ιατρικής Θεραπευτικής Άσκησης και Προπόνησης, της Πρόληψης και της Διαγνωστικής Λειτουργίας και Απόδοσης. Eργάστηκε στο Ινστιτούτο Υγείας και θεραπευτικής άσκησης για Αποκατάσταση και Πρόληψη, Reha Main Tain.
Παρακολούθησε ασθενείς με ορθοπεδικές/τραυματολογικές και καρδιολογικές ενδείξεις και Ιατρική θεραπευτική άσκηση.
Μεταξύ άλλων εργάστηκε στον τομέα της «Ιατρικής Φυσικής Κατάστασης», σε «Αναλύσεις σωματικής ικανότητας» και βιοκινητικές μετρήσεις και εκτιμήσεις.
Πολύ σημαντική στιγμή στη καριέρα του αποτέλεσε η θητεία του (2002-2007) ως ελεύθερος επιστημονικός συνεργάτης της Eintracht Frankfurt 1 στη Bundesliga.
Σήμερα διατηρεί στη Θεσσαλονίκη τo Medical Fitness Center, ένα εξειδικευμένο κέντρο πρόληψης, αντιμετώπισης και ενδυνάμωσης με επιστημονική και θεραπευτική κατεύθυνση.
Πηγή: acadimies.gr
Επιμέλεια: Δώρα Ιωακειμίδου
Γραφείο Τύπου Συνδέσμου Προπονητών Ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης
Πρόεδρος Οργανισμού Ανάπτυξης Σχολών Ποδοσφαίρου Ελλάδος (ΟΑΣΠΕ)
Δημοσιογράφος
www.acadimies.gr
Αθ. Σουλιώτη 2, ΤΚ 54641 | Θεσσαλονίκη
Tηλ. επικοινωνίας: 6977 856866 | 2310810837
κίνηση με την ενισχυμένη εφαρμογή δύναμης. Οι ασκήσεις σε...
όργανα δεν είναι επαρκείς για το σκοπό αυτό. Περισσότερη ταχύτητα μπορούν να αναπτύξουν οι αθλητές στοχευμένα με τη χρήση έλκηθρου, καθώς μετατρέπουν τη δύναμη που ανέπτυξαν από τις ασκήσεις στα όργανα γυμναστικής, σε ταχύτητα.
Επιστημονικό άρθρο του Νίκου Βλάχου
Μ.Α. Sports of Science
Athletes Performance specialist,
Functional Trainer Specialist,
Athletic Trainer,
Sport Rehab & Therapy
Στα ομαδικά αθλήματα, ακόμη και σήμερα οι προπονητές ερμηνεύουν συχνά την ταχύτητα ως την τελική (ταχύτητα) την οποία μπορεί να αναπτύξει ο αθλητής.
Στην πραγματικότητα ωστόσο πρόκειται για την ικανότητα του αθλητή να επιταχύνει, ή ως απάντηση στο ερώτημα, "πόσο γρήγορα μπορεί ένας εν στάσει αθλητής να επιταχύνει", προκειμένου να φτάσει από το σημείο Α στο σημείο Β.
Δεν προπονούμαστε για τη βελτίωση της ταχύτητας με μεθόδους που χρησιμοποιούνται στο στίβο
Είναι πολύ απλό. Θα πρέπει απλά να παρατηρήσουμε τον ενδιάμεσο χρόνο ενός δρομέα 100 μέτρων: αυτός επιτυγχάνει την τελική του ταχύτητα μόλις μετά από περίπου 60 μέτρα. Μέχρι το σημείο εκείνο επιταχύνει. Και αυτή την επιδεξιότητα θα πρέπει κανείς να την εξασκήσει.
Οι προπονητές των ομαδικών αθλημάτων θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη αξία στην ικανότητα της επιτάχυνσης, καθόσον η ευθεία διαδρομή που διανύουν οι αθλητές των ομαδικών αθλημάτων είναι κατά κανόνα μικρότερη από την αντίστοιχη που διανύουν οι αθλητές του στίβου.
Προσέξτε: Η πλειοψηφία των επιστημονικών ερευνών σχετικά με την ταχύτητα προέρχονται από το στίβο και όχι από ομαδικά αθλήματα.
Σ αυτά, οι αθλητές τρέχουν μεταξύ 30 και 70 μέτρων.
Επιπροσθέτως σταματούν τακτικά την κίνησή τους και πραγματοποιούν εκ νέου εκκίνηση.
Για το λόγο αυτό, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στο στίβο για να προπονηθούν οι αθλητές που ασχολούνται με αυτόν, δεν έχουν ουσιαστικό νόημα στα ομαδικά αθλήματα.
Οι προπονητές του στίβου εφαρμόζουν ποικίλες ασκήσεις, με τις οποίες εξασκείται ο αθλητής στην εκκίνηση και στον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιεί τον πρώτο διασκελισμό, δηλαδή την αποκόλληση των ποδιών του από το έδαφος.
Στα ομαδικά ωστόσο αθλήματα, το κέντρο βάρους του σώματος βρίσκεται ελαφρώς μπροστά από τα πόδια. Από αυτή τη στάση ο αθλητής εκτοξεύει το σώμα του από το έδαφος. Για το λόγο αυτό στα ομαδικά αθλήματα, το ζητούμενο δεν είναι τόσο η ανάπτυξη της τελικής ταχύτητας, όσο η ικανότητα του αθλητή να επιταχύνει.
Περισσότερη ταχύτητα με τη χρήση έλκηθρων
Δυστυχώς πολλές έρευνες αμφισβητούν τη θετική επίδραση που έχει στην ενίσχυση της ταχύτητας η χρήση των έλκηθρων έλξης, οι ειδικοί δε ερμήνευαν για πολύ καιρό λάθος τα αποτελέσματα.
Ισχυρίζονται ότι η προπόνηση με έλκηθρα δεν έχει καμία επίδραση στην ανώτατη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ο αθλητής. Ακόμη όμως και να θεωρηθεί ορθή η συγκεκριμένη εκτίμηση, δεν ισχύει το ίδιο αναφορικά με την επιρροή στην ικανότητα της επιτάχυνσης, διότι αυτή είναι αναμφισβήτητη.
Πολλοί προπονητές εφαρμόζουν ασκήσεις από αυτές που προβλέπονται για τους δρομείς, για να ενισχύσουν την τεχνική του δρομέα.
Αυτός ωστόσο που τρέχει σωστά, δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι και γρήγορος.
Οι ίδιοι προπονητές πραγματοποιούν και ασκήσεις δύναμης, για να ενισχύσουν τη ισχύς των αθλητών τους στο κάτω μέρος του σώματος.
Ξεχνούν ωστόσο, με τον τρόπο αυτό, την ανάπτυξη ευελιξίας στον αθλητή και καταναλώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο με ασκήσεις τεχνικής.
Το έτος 2000 το περιοδικό Applied Physiology δημοσίευσε ένα άρθρο του Peter Weyland.
Στο άρθρο "Mechanical Basis of Human Running Speed" (μτφ: η μηχανική βάση για υψηλή ταχύτητα στο τρέξιμο ) αναφέρεται ότι:
"Καλύτερη ταχύτητα στο τρέξιμο επιτυγχάνεται με αυξημένη δύναμη εκκίνησης από το έδαφος και όχι από τη συχνότητα των βημάτων".
Γιατί είναι τόσο χρήσιμο το έλκηθρο αντίστασης ταχύτητας
Οι ασκήσεις με τη χρήση έλκηθρου αντίστασης ταχύτητας ενδυναμώνουν τους μύες οι οποίοι χρησιμοποιούνται στο τρέξιμο.
Για το λόγο αυτό οι ανωτέρω ασκήσεις αποτελούν το συνδετικό κρίκο μεταξύ της προπόνησης τεχνικής και της προπόνησης δύναμης, όπως είναι τα καθίσματα και η άρση βαρών.
Ο αθλητής μετατρέπει την αναπτυχθείσα δύναμη απευθείας σε κίνηση. Αναρίθμητοι αθλητές μπορούν να πραγματοποιήσουν καθίσματα επιφορτισμένοι παράλληλα με ιδιαίτερα μεγάλο βάρος. Πόσοι ωστόσο μπορούν να τρέξουν γρήγορα;
Αν ρωτήσετε έναν προπονητή, αυτός θα σας απαριθμήσει πληθώρα ασκήσεων δύναμης οι οποίες προπονούν τη δυνατότητα να τεντώνονται οι γοφοί. Ωστόσο στο τρέξιμο, αυτό που έχει σημασία είναι η υπερέκταση του ισχίου. Όλη η παραγωγή της δύναμης προέρχεται από αυτήν. Μόνο εφόσον το πόδι τοποθετηθεί κάτω από το κέντρο βάρους του σώματος και ο αθλητής κρατήσει με δύναμη τον εαυτό του προς τα πίσω, παράγει γρήγορη κίνηση προς τα μπρος.
Τα καθίσματα προπονούν μεν τους σχετικούς μύες, ωστόσο η εκτέλεση της κίνησης δεν είναι ειδική για το τρέξιμο. Για το λόγο αυτό οι ασκήσεις καθισμάτων ενδείκνυνται περισσότερο για να ενισχύσουν την ικανότητα στα άλματα παρά στο τρέξιμο.
Για να αναπτύξει κανείς δεξιότητα στο τρέξιμο, απαιτούνται ασκήσεις οι οποίες μιμούνται την κίνηση με την ενισχυμένη εφαρμογή δύναμης. Οι ασκήσεις σε όργανα δεν είναι επαρκείς για το σκοπό αυτό. Περισσότερη ταχύτητα μπορούν να αναπτύξουν οι αθλητές στοχευμένα με τη χρήση έλκηθρου, καθώς μετατρέπουν τη δύναμη που ανέπτυξαν από τις ασκήσεις στα όργανα γυμναστικής σε ταχύτητα.
Η διαφορά μεταξύ ειδικού και συγκεκριμένου
Οι επιστήμονες του αθλητισμού κάνουν διάκριση της δύναμης σε ειδική και συγκεκριμένη. Η διαφορά ωστόσο μεταξύ των δύο όρων είναι οριακή.
Με τον όρο "ιδιαίτερη δύναμη" νοείται κινήση με αντίσταση, κατά την οποία οι αρθρώσεις εκτελούν τις ίδιες κινήσεις όπως στο άθλημα στόχο.
Στην κατηγορία αυτή κατατάσσεται και η συνεχής κίνηση με την παράλληλη έλξη του έλκηθρου αντίστασης. Αυτή η μορφή άσκησης είναι ίσως η πιο αποτελεσματική για την ανάπτυξη της ταχύτητας.
Μέσω αυτής της μορφής άσκησης, καθίσταται σαφές, αν ένας αθλητής δεν μπορεί να ασκήσει δύναμη στο έδαφος.
Με τον όρο "συγκεκριμένη δύναμη" εννοείται κίνηση με αντίσταση, η οποία μιμείται τις κινήσεις των αρθρώσεων με ακρίβεια. Αυτό περιλαμβάνει την προπόνηση με το έλκηθρο. Επαναλαμβάνω: Μορφές προπόνησης που χρησιμοποιούνται στον στίβο, ελάχιστο νόημα έχουν στα ομαδικά αθλήματα.
Περπάτημα και τρέξιμο με το έλκηθρο
Στο παρελθόν γενικά οι προπονητές συνιστούσαν να μην μειώνεται η ταχύτητα τρεξίματος του γυμναζόμενου κατά περισσότερο από 10 τοις εκατό κατά την προπόνηση με το έλκηθρο.
Επιπλέον οι αθλητές δεν έπρεπε να έλκουν μεγαλύτερο βάρος από αυτό που αντιστοιχεί στο 10% του βάρους του σώματός τους με το έλκηθρο.
Οι ανωτέρω συστάσεις δικαιολογούνταν με το σκεπτικό ότι οι πολύ μεγάλες αντιστάσεις μεταβάλλουν σε μεγάλο βαθμό την κίνηση κατά το τρέξιμο ή την ρίψη.
Στην πράξη φαίνεται ωστόσο, ότι ακόμη και τα βάρη που υπερβαίνουν το σωματικό βάρος του αθλητή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εφ 'όσον η κίνηση παραμένει η ίδια.
Φανταστείτε την κίνηση με το έλκηθρο ως μορφή άσκησης με την πρέσα ποδιών. Ο αθλητής κινεί τις αρθρώσεις όπως στο σπριντ με ταυτόχρονη υπερέκταση κάτω από αντίσταση. Όσο ο αθλητής ωθεί τη συσκευή με καθαρή τεχνική και σωστή στάση του σώματος δεν αποτελεί πρόβλημα στο να διεκπεραιώσει μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση.
Κατά το τρέξιμο με τη χρήση έλκηθρου πρέπει φυσικά να μειωθεί το βάρος. Ωστόσο ο κανόνας του 10% δεν τηρείται.
Αντ' αυτού, το βάρος του έλκηθρου, καθορίζεται ανάλογα με την κίνηση του αθλητή. Εφ 'όσον ο ίδιος μπορεί να πάρει μια τέλεια στάση επιτάχυνσης και η κίνηση του δεν αλλάζει με την παράλληλη ώθηση του βάρος μπροστά του, ο στόχος επιτυγχάνεται.
Αν κάποιος τηρούσε τον κανόνα του 10%, αυτό το είδος προπόνησης δεν θα ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί με προοδευτική αντίσταση.
Αναμφισβήτητα, ο προπονητής θα πρέπει στην επιλογή του βάρους να λάβει υπόψη του το είδος του εδάφους πάνω στο οποίο εκτελείται η άσκηση.
Στο τρέξιμο σε γρασίδι χρησιμοποιείται λόγω της μεγαλύτερης αντίστασης λιγότερο βάρος σε σχέση με το όταν η άσκηση εκτελείται σε μια λεία επιφάνεια. Όμως και η κατασκευή του έλκηθρου περιλαμβάνεται στον υπολογισμό του βάρους: Ένα επίπεδο έλκηθρο, παράγει περισσότερη τριβή από ένα διπλό, με αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιηθεί ένα επίπεδο έλκηθρο να πρέπει φυσικά να επιλεγεί ένα χαμηλότερο βάρος.
Συμπέρασμα
Αν και η προπόνηση με έλκηθρο μπορεί να μην επηρεάζει τη μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ένας δρομέας, βελτιώνει ωστόσο την ικανότητα επιτάχυνσής του.
Αυτή είναι μια επιδεξιότητα που απαιτείται στα περισσότερα αθλήματα.
Η μέγιστη τελική ταχύτητα επιτυγχάνεται ούτως ή άλλως μόνο από ελάχιστους αθλητές.
Ας απαλλαγούμε λοιπόν από παρεξηγήσεις που έχουν οδηγήσει στην υποτίμηση αυτού του οργάνου προπόνησης. Το έλκηθρο είναι μια εξαιρετικά λειτουργική και κεντρική συσκευή προπόνησης για όλα τα αθλήματα, όπου δηλαδή απαιτείται γρήγορη επιτάχυνση.
*Ο Νίκος Βλάχος έχει μεγαλώσει και σπουδάσει στην Γερμανία. Εναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης JOHANN WOLFGANG GOETHE και έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Αθλητιατρικής.
Στη συνέχεια παρακολούθησε το μεταπτυχιακό τμήμα «Magister Artium» (Μ.Α.).
Από τον Ιανουάριο 2000 έως Απρίλιο 2006 εργάστηκε στο Κέντρο Εξωνοσοκομειακής Αποκατάστασης SPOREG, στους τομείς της Ιατρικής Θεραπευτικής Άσκησης και Προπόνησης, της Πρόληψης και της Διαγνωστικής Λειτουργίας και Απόδοσης. Eργάστηκε στο Ινστιτούτο Υγείας και θεραπευτικής άσκησης για Αποκατάσταση και Πρόληψη, Reha Main Tain.
Παρακολούθησε ασθενείς με ορθοπεδικές/τραυματολογικές και καρδιολογικές ενδείξεις και Ιατρική θεραπευτική άσκηση.
Μεταξύ άλλων εργάστηκε στον τομέα της «Ιατρικής Φυσικής Κατάστασης», σε «Αναλύσεις σωματικής ικανότητας» και βιοκινητικές μετρήσεις και εκτιμήσεις.
Πολύ σημαντική στιγμή στη καριέρα του αποτέλεσε η θητεία του (2002-2007) ως ελεύθερος επιστημονικός συνεργάτης της Eintracht Frankfurt 1 στη Bundesliga.
Σήμερα διατηρεί στη Θεσσαλονίκη τo Medical Fitness Center, ένα εξειδικευμένο κέντρο πρόληψης, αντιμετώπισης και ενδυνάμωσης με επιστημονική και θεραπευτική κατεύθυνση.
Πηγή: acadimies.gr
Επιμέλεια: Δώρα Ιωακειμίδου
Γραφείο Τύπου Συνδέσμου Προπονητών Ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης
Πρόεδρος Οργανισμού Ανάπτυξης Σχολών Ποδοσφαίρου Ελλάδος (ΟΑΣΠΕ)
Δημοσιογράφος
www.acadimies.gr
Αθ. Σουλιώτη 2, ΤΚ 54641 | Θεσσαλονίκη
Tηλ. επικοινωνίας: 6977 856866 | 2310810837
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου