Σε μόνιμο θέμα επικαιρότητας έχει αναδειχθεί τους τελευταίους μήνες το προσφυγικό ζήτημα που καλείται να διαχειριστεί η χώρα μας.
Οι εικόνες που αναμεταδίδονται από ελληνικά και ξένα ΜΜΕ όλους αυτούς τους μήνες έχουν ευαισθητοποιήσει τους περισσότερους. Τα πλάνα που μεταδίδουν τα ελληνικά κανάλια από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στην Ειδομένη και άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς ή κέντρα φιλοξενίας έχουν κάνει πολλούς να λυγίσουν.
Τι επίδραση μπορούν να έχουν οι εικόνες αυτές σε μία παιδική ψυχή; Η 15χρονη Ελένη από την Κέρκυρα έδωσε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, όταν μέσα σε μία στιγμή κι ενώ παρακολουθούσε ειδήσεις με τη θεία της, έγραψε ένα ποίημα για αυτούς τους ανθρώπους οι στίχοι του οποίου φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Κεντρικό πρόσωπο του ποιήματος είναι ένα μικρό παιδί που πνίγηκε, καθώς το ταξίδι για μία καλύτερη ζωή σταμάτησε για αυτό μέσα στα παγωμένα νερά της θάλασσας.
«Μανούλα μου σε ακούω να κλαις. Μην κλαις σταμάτα. Εδώ που βρίσκομαι είμαι καλά. Δεν πέφτουν βόμβες ούτε φοβάμαι μη μας πάρουν λεφτά», λέει το παιδί αυτό στη μητέρα του, προσπαθώντας να την παρηγορήσει και να της δώσει δύναμη να συνεχίσει. «Μανούλα μου σε ακούω να κλαις και σήκω επάνω. Αντίκρισε τούτο τον κόσμο μέσα στα μάτια και διεκδίκησε ό,τι μας στέρησαν. Μη δειλιάσεις. Αυτός ο κόσμος είναι ήσυχος. Έχω δικαιώματα και άποψη Σταμάτα, μανούλα μου, μην κλαις πάνω από το άψυχο σώμα μου. Εδώ μπορώ να γελάω, να τρέφομαι σωστά. Φεύγω πάω αλλού», αναφέρουν άλλοι στίχοι.
Οι μαθητές του Γυμνασίου Αμφιπαγιτών Κέρκυρας, που πριν λίγους μήνες έγιναν γνωστοί για τη δημιουργία του application Never Lost, το οποίο βραβεύτηκε σε παγκόσμιο διαγωνισμό, μαζί με τους καθηγητές τους ενορχήστρωσαν το ποίημα κι έφτιαξαν ένα βίντεο στο YouTube με το τραγούδι αυτό.
Όπως λέει στο protothema.gr ο κ. Σωτήρης Φωτίου, καθηγητής Πληροφορικής στο Γυμνάσιο Αμφιπαγιτών όλα ξεκίνησαν όταν «η καθηγήτρια του σχολείου μας κυρία Ρέγγη έβλεπε με την ανιψιά της στην τηλεόραση ρεπορτάζ για τους πρόσφυγες. Η ανιψιά της, Ελένη, που είναι 15 ετών, της είπε πως θέλει να γράψει κάτι και μέσα σε μισή ώρα έγραψε ένα ποίημα μιας σελίδας. Η καθηγήτρια του σχολείου μάς το έφερε στη μουσικό μας και μαζί με τα παιδιά του σχολείου κάθισαν και προσπάθησαν να το ενορχηστρώσουν».
«Μέσα σε μια μέρα είχαν αυτό το αποτέλεσμα.
Οι εικόνες που αναμεταδίδονται από ελληνικά και ξένα ΜΜΕ όλους αυτούς τους μήνες έχουν ευαισθητοποιήσει τους περισσότερους. Τα πλάνα που μεταδίδουν τα ελληνικά κανάλια από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στην Ειδομένη και άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς ή κέντρα φιλοξενίας έχουν κάνει πολλούς να λυγίσουν.
Τι επίδραση μπορούν να έχουν οι εικόνες αυτές σε μία παιδική ψυχή; Η 15χρονη Ελένη από την Κέρκυρα έδωσε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, όταν μέσα σε μία στιγμή κι ενώ παρακολουθούσε ειδήσεις με τη θεία της, έγραψε ένα ποίημα για αυτούς τους ανθρώπους οι στίχοι του οποίου φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Κεντρικό πρόσωπο του ποιήματος είναι ένα μικρό παιδί που πνίγηκε, καθώς το ταξίδι για μία καλύτερη ζωή σταμάτησε για αυτό μέσα στα παγωμένα νερά της θάλασσας.
«Μανούλα μου σε ακούω να κλαις. Μην κλαις σταμάτα. Εδώ που βρίσκομαι είμαι καλά. Δεν πέφτουν βόμβες ούτε φοβάμαι μη μας πάρουν λεφτά», λέει το παιδί αυτό στη μητέρα του, προσπαθώντας να την παρηγορήσει και να της δώσει δύναμη να συνεχίσει. «Μανούλα μου σε ακούω να κλαις και σήκω επάνω. Αντίκρισε τούτο τον κόσμο μέσα στα μάτια και διεκδίκησε ό,τι μας στέρησαν. Μη δειλιάσεις. Αυτός ο κόσμος είναι ήσυχος. Έχω δικαιώματα και άποψη Σταμάτα, μανούλα μου, μην κλαις πάνω από το άψυχο σώμα μου. Εδώ μπορώ να γελάω, να τρέφομαι σωστά. Φεύγω πάω αλλού», αναφέρουν άλλοι στίχοι.
Οι μαθητές του Γυμνασίου Αμφιπαγιτών Κέρκυρας, που πριν λίγους μήνες έγιναν γνωστοί για τη δημιουργία του application Never Lost, το οποίο βραβεύτηκε σε παγκόσμιο διαγωνισμό, μαζί με τους καθηγητές τους ενορχήστρωσαν το ποίημα κι έφτιαξαν ένα βίντεο στο YouTube με το τραγούδι αυτό.
Όπως λέει στο protothema.gr ο κ. Σωτήρης Φωτίου, καθηγητής Πληροφορικής στο Γυμνάσιο Αμφιπαγιτών όλα ξεκίνησαν όταν «η καθηγήτρια του σχολείου μας κυρία Ρέγγη έβλεπε με την ανιψιά της στην τηλεόραση ρεπορτάζ για τους πρόσφυγες. Η ανιψιά της, Ελένη, που είναι 15 ετών, της είπε πως θέλει να γράψει κάτι και μέσα σε μισή ώρα έγραψε ένα ποίημα μιας σελίδας. Η καθηγήτρια του σχολείου μάς το έφερε στη μουσικό μας και μαζί με τα παιδιά του σχολείου κάθισαν και προσπάθησαν να το ενορχηστρώσουν».
«Μέσα σε μια μέρα είχαν αυτό το αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου