έκτισε έναν μικρό πετρόμυλο. Οι απόγονοι προκόβουν τόσο ώστε να αποκτήσουν ισχύ, επιρροή στα Γιάννενα και κάποια ακίνητα, τα οποία σήμερα εξυπηρετούν το Ιδρυμα Λούλη, που διαθέτει τα έσοδά τους σε κοινωφελή έργα και φιλανθρωπίες στην περιοχή. Στους δυόμισι αιώνες ζωής της εταιρείας συμβαίνουν δύο μεγάλες καταστροφές.
Η πρώτη το 1912, όταν η περιοχή των Ιωαννίνων γίνεται θέατρο άγριων συγκρούσεων μεταξύ του ελληνικού στρατού και των Τούρκων. Ο μύλος καίγεται, η περιουσία καταστρέφεται. Τέσσερα από τα αδέλφια Λούλη αποφασίζουν να μετεγκατασταθούν στον Βόλο - δίπλα στον Θεσσαλικό κάμπο αλλά και πάνω στη θάλασσα, πράγμα που διευκολύνει τις μεταφορές. Το 1917 αγοράζουν τον μεγάλο κυλινδρόμυλο του Βόλου. Μια δεύτερη καταστροφή το 1926, όταν και πάλι καίγεται ο μύλος, γίνεται αφορμή για νέα ανάπτυξη. Μέσα σε 1 χρόνο κτίζεται μεγαλύτερος μύλος με ελβετικά μηχανήματα, δυναμικότητας 100 τόνων ανά 24ωρο.
Στον πόλεμο του ’40 δίνουν το «παρών» τροφοδοτώντας τον ελληνικό στρατό και λίγο πριν μπουν οι Γερμανοί στον Βόλο κλείνουν το εργοστάσιο και μοιράζουν όλα τα αποθέματα αλευριού στους εργαζομένους και τους φτωχούς της πόλης. Αλλοι στη θέση τους θα έβρισκαν την ευκαιρία να θησαυρίσουν... Ξανά ως Μύλοι Λούλη επαναλειτουργούν μετά την απελευθέρωση, το 1945. Νέες επενδύσεις, νέες κτιριακές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, άνοδος της παραγωγής και των πωλήσεων, εξαγωγές. Το 1999 οι Μύλοι Λούλη εξαγοράζουν τον μεγάλο ανταγωνιστή τους, τους Μύλους Αγίου Γεωργίου, με τον τεράστιο μύλο στο Κερατσίνι, χτισμένο το 1928, και μια αντίστοιχη ιστορία 85 ετών.
Το 2010 η εταιρεία περνά στην 7η γενιά, όταν τη διοίκησή της αναλαμβάνει ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος Νίκος Λούλης, ενώ την ίδια χρονιά λειτουργεί και ο πρώτος βιολογικός μύλος των Βαλκανίων στις νέες εγκαταστάσεις της Σούρπης. Ο Μύλος στο Κερατσίνι είχε σταματήσει τη λειτουργία του το 2009, λόγω παλαιότητας. Η πρώτη απόφαση του νέου διευθύνοντος συμβούλου είναι η κατασκευή υπερσύγχρονου, αυτοματοποιημένου μύλου στη θέση του παλαιού, σύμφωνα με τις τελευταίες προδιαγραφές της τεχνολογίας και με μηδενική επιβάρυνση στο περιβάλλον. Οταν του απονέμω τα εύσημα, ο Νίκος με «κόβει» χωρίς τσιριμόνιες και ξεκαθαρίζει ότι πρόκειται για το όραμα του πατέρα του το οποίο αυτός «απλώς» υλοποίησε.
Εταιρική ευθύνη βάσει στρατηγικής
23 ετών ανέλαβε ο Νίκος Λούλης την επιχείρηση -28 σήμερα- με δύο παιδιά και ήδη σοβαρές επιτυχίες στον επιχειρηματικό τομέα. Σχολιάζω πόσα πέτυχε όντας τόσο νέος. «Είμαστε όλοι μαζί», απαντά. Δίπλα του, είναι αλήθεια, «στέκεται» και εργάζεται όλη η οικογένεια, ο πατέρας του Κώστας, η μητέρα του Ολγα, υπεύθυνη κοινωνικής ευθύνης της εταιρείας, η αδελφή του Εύη, επικεφαλής του μάρκετινγκ. Αναφέρεται στην προσφορά της μητέρας του: «Μας βοήθησε να οργανώσουμε την κοινωνική προσφορά μας βάσει στρατηγικής. Επιλέξαμε τους τομείς της διατροφής και της επιμόρφωσης, ιδιαίτερα των επαγγελματιών αρτοποιών. Αλλά και μαθητές, που παρακολουθούν σεμινάρια ή επισκέπτονται το μουσείο που υπάρχει μέσα στο εργοστάσιο στο Κερατσίνι και μαθαίνουν την ιστορία του ψωμιού. Τα σημερινά προβλήματα; «Το ασταθές οικονομικό και νομικό περιβάλλον, οι προμηθευτές μας, που εμπιστεύονται μεν εμάς, αλλά όχι τη χώρα μας».
Στόχος η σταθερότητα
Πώς θα ξεχωρίσει ο καταναλωτής το καλό αλεύρι; «Δύσκολη ερώτηση», απαντά.
«Η ποιότητά του εξαρτάται από την ποιότητα του σιταριού, που με τη σειρά της εξαρτάται από τον καιρό, το χώμα, τον καλλιεργητή». Επεμβαίνει η Εύη, που παρακολουθεί τη συζήτηση. «Εχουμε αυστηρές προδιαγραφές. Για να εισαγάγουμε ένα στάρι, ελέγχουμε τα πάντα». «Επειτα, η ποιότητα συναρτάται με τη χρήση», ξαναπαίρνει το λόγο ο Νίκος. «Αν πάρεις ένα κάμπριο και θελήσεις να βγεις off road, δεν έχεις κάνει σωστή επιλογή. Αρα το πρώτο που εξασφαλίζεις είναι ότι έχεις το κατάλληλο αλεύρι για την ανάλογη χρήση. Ενα άλλο βασικό στοιχείο είναι να έχει πάντα την ίδια συμπεριφορά. Να “τραβήξει” το ίδιο νερό, να φουσκώσει με τον ίδιο τρόπο, να ψηθεί στην ίδια ώρα. Θέλεις ένα προϊόν σταθερό. Αυτό έχει να κάνει με τον ποιοτικό έλεγχο της εταιρείας και την εμπειρία.
Η “μαγκιά” του μυλωνά (μου ζητάει συγγνώμη για την έκφραση) είναι να κάνει τη μείξη που θα δώσει το ίδιο σταθερό προϊόν. Επειτα, πρέπει η συνταγή να βγει η ίδια και χθες, και σήμερα, και αύριο. Συνεπώς, το πρώτο κριτήριο της ποιότητας είναι η σταθερότητα και το δεύτερο η καταλληλότητα». Σ’ ένα τρίτο ποιοτικό στοιχείο αναφέρεται ο Νίκος Λούλης, που δεν αφορά αυτό καθαυτό το προϊόν: την επαφή τους με τον καταναλωτή.
Επεμβαίνει η Εύη: «Μας ζήτησαν συσκευασίες πιο “αεροστεγείς” για να μη διαφεύγει αλεύρι. Το κάναμε. Οι νέες μας συσκευασίες είναι από ειδικό υλικό, που δεν επιτρέπει στο αλεύρι να διαφεύγει. Και ο Νίκος συμπληρώνει: «Στο Facebook ο μέσος χρόνος απάντησής μας στα ερωτήματα του κοινού είναι κάτω από μία ώρα. Ο κόσμος το εκτιμά».
Πού βρίσκουμε τα αλεύρια
Σε όλα τα σούπερ μάρκετ και παντοπωλεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου