ΣΙΝΕ

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Ευτυχώς υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα: Το χωριό που άνοιξε την αγκαλιά του και υποδέχτηκε τους πρόσφυγες! (PHOTOS)

Τίποτα δεν είναι όπως πριν στο χωριό Χέρσο στα βόρεια του Νομού Κιλκίς από την ημέρα που στους κατοίκους ανακοινώθηκε πως στο χωριό τους θα στηνόταν ένας...
καταυλισμός φιλοξενίας προσφύγων. Δεν βγήκαν στα κανάλια, δεν γκρίνιαξαν για την επιλογή αντίθετα έπιασαν δουλειά για την προετοιμασία της υποδοχής συγκινώντας όποιον περνάει από το χωριό τους αλλά και τους ίδιους τους πρόσφυγες που μέσα στην ταλαιπωρία που υφίστανται έχουν να πουν πολλά για την στάση των κατοίκων.

Τα πράγματα δεν είναι ιδανικά αλλά ακόμη και οι πιο καχύποπτοι για το τι θα συνέβαινε πείστηκαν μόλις είδαν στο χωριό τους να καταφθάνουν πρόσφυγες με μωρά στα χέρια. 



Στα βόρεια του Χέρσου στο πρώην στρατόπεδο Μαζαράκη φιλοξενούνται περίπου 3.000 πρόσφυγες από την Συρία, το Ιράκ και Κούρδους της Συρίας με τον στρατό να έχει αναλάβει την σίτιση, την φύλαξη και την δημιουργία των εγκαταστάσεων. Μέσα στο στρατόπεδο υπάρχει υγειονομική περίθαλψη από γιατρούς του στρατού και τον Ερυθρό Σταυρό ενώ ήδη οι κάτοικοι προετοιμάζουν μαζί με τους Εθελοντές του Κιλκίς κινητό ιατρείο με γιατρούς και νοσηλευτές για να αποσυμφορηθεί η κατάσταση στο νοσοκομείο του Κιλκίς όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν μεταφερθεί το τελευταίο διάστημα 500 παιδάκια που έχουν αρρωστήσει στην Ειδομένη.

Ο πρώτος κάτοικος που συναντήσαμε στο χωριό ήταν η κα Ροδόπη 84 χρονών προσπαθούσε να συννενοηθεί με τους πρόσφυγες που ήρθαν να αγοράσουν ψιλικά, μία στα ποντιακά, μία στα τούρκικα σε όποια γλώσσα μπορούσε, με ένα αμφίσημο βλέμμα το οποίο όμως πρόδιδε καλοσύνη.

Εθελοντές του Χέρσου σε δράση
“ Μόλις το μάθαμε μαζευτήκαμε από την πρώτη στιγμή κάτοικοι του Χέρσου μαζί με τους εθελοντές του Κιλκίς και αρχίσαμε να συλλέγουμε τρόφιμα, κουβέρτες και είδη υγιεινής. Έχουμε ανταπόκριση απ`όλη την Ελλάδα μας στέλνουν καθημερινά πράγματα από Κρήτη, από Αθήνα, Γιάννενα, Χαλκιδική” λέει η Λένα από το μίνι μάρκετ στην πλατεία του χωριού.

“Προσπαθούμε να κάνουμε ότι μπορούμε. Ζουν πλέον σχεδόν 2.000 παιδάκια στο χωριό μας δεν θα τα αφήσουμε χωρίς φαγητό, συναντήσαμε ανθρώπους που ήρθαν από Ειδομένη και ήταν τρεις μέρες νηστικοί ”

“Εγώ δεν μπορούσα να το αντέξω, καθόμουν και έκλαιγα όλη την ημέρα μετά το μοίρασμα των τροφίμων στους πρόσφυγες. Με τσάκιζε να τους βλέπω σε αυτήν την κατάσταση. Οπότε άρχισα να πακετάρω”προσθέτει η Νόπη μιλώντας για την ακούραστη εργασία που προσφέρουν οι εθελοντές του Χέρσου κάθε απόγευμα στο αναψυκτήριο του χωριού.

“Μεγαλώσαμε με ιστορίες προσφύγων. 
Τώρα είναι σαν να τα ξαναζούμε. Ξέρουμε τι πέρασαν οι συγγενείς μας , ξέρουμε τι εκμετάλλευση έχουν υποστεί οι τωρινοί πρόσφυγες. Δεν θα επιτρέψουμε αυτό να συμβεί στο δικό μας χωριό. Ακούσαμε πρόσφυγες να μας λένε πως μπορεί κάποιοι στην διαδρομή να τους πουλούσαν πράγματα στην υπερδιπλάσια αξία τους και να λένε “δεν πειράζει ίσως τα είχαν περισσότερη ανάγκη” “Αυτοί οι άνθρωποι διδάσκουν πολιτισμό ζητώντας απλά το αυτονόητο” τονίζει ακόμη η Λένα καταλήγωντας πως πρέπει όλη η Ελλάδα να προετοιμαστεί για να τους φιλοξενήσει.

“Να δείξουμε όλοι ακόμη περισσότερη αλληλεγγύη. Όσο πιο οργανωμένα γίνει αυτό τόσο δυσκολότερα θα δημιουργηθεί πρόβλημα και στις σχέσεις με τους κατοίκους. Πρέπει να μην αφήσουμε κανέναν να φτάσει σε οριακό σημείο”.

Οι εθελοντές του Χέρσου θέλουν να πάνε ακόμη ένα βήμα παραπέρα την αλληλεγγύη προετοιμάζοντας μια συναυλία στο χωριό τις επόμενες μέρες ψάχνοντας τρόπους να αλλάξει και η διάθεση των προσφύγων.

Η απόφαση της Συνόδου στις συζητήσεις των προσφύγων
Οι συνθήκες στο Χέρσο είναι προφανώς αρκετά καλύτερες από την Ειδομένη. Παρ`όλα αυτά ακόμη υπάρχουν προβλήματα, δεν έχει αποκατασταθεί η εγκατάσταση για τα ντουζ, έχει κρύο στις σκηνές και αυτό δυσκολεύει όλους που είναι κουρασμένοι απο το ταξίδι. Το μυαλό τους βρίσκεται φυσικά στα σύνορα και την διαμονή εκεί την αντιλαμβάνονται μόνο ως ένα πέρασμα και όχι κάτι μονιμότερο. Το πρώτο πράγμα που σου ρωτούν είναι αν βγήκε η απόφαση της Συνόδου Κορυφής, τι θέση πήρε η τάδε ή η δείνα χώρα.

Ο Ρουσγκαρ πρόσφυγας από την Συρία, μιλάει ελληνικά, εργαζόταν στην Ελλάδα πριν χρόνια, έφυγε όταν ξέσπασε η κρίση στην χώρα μας και γυρνώντας στην Συρία τον βρήκε ο πόλεμος. Αυτή τη φορά επιστρέφοντας στην Ελλάδα βρέθηκε στον καταυλισμό στο Χέρσο, είναι όμως ψύχραιμος και βοηθάει στο μίνι μάρκετ με την γλώσσα και τις συνεννοήσεις. “Τους αγαπάω όλους εδώ, οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι. Στον καταυλισμό αντιμετωπίζουμε προβλήματα, δεν έχει ζεστό νερό και τα μωρά είναι όλα άρρωστα. Θα ήθελα να μείνω στην Ελλάδα αλλά και εδώ η κατάσταση είναι δύσκολη”

Έρχεται εδώ ως διερμηνέας και με βοηθάει, λέει ο Λευτέρης Φωκάς, ιδιοκτήτης του μίνι μάρκετ τονίζοντας πως προς το παρόν οι κάτοικοι ζουν αρμονικά με τους πρόσφυγες αλλά χρειάζονται υποδομές για να μην υπάρχει πρόβλημα στο μέλλον.
Στην ταβέρνα του Γιώργου μια παρέα ανδρών κάθεται και πίνει τσίπουρο. Οι μισοί είναι από το Δροσάτο ένα διπλανό χωριό και άλλοι από το Χέρσο.

“Οι αντιδράσεις στην αρχή ήταν διφορούμενες αλλά και αυτοί που ήταν καχύποπτοι βλέποντας τους πρόσφυγες μόνο από την τηλεόραση άλλαξαν στάση μόλις ήρθαν στο χωριό τους” τονίζει ο Κοσμάς Κωνσταντινίδης που μας λέει πως κάθε μέρα γυναίκες από τον καταυλισμό που ήδη έχουν πιάσει παρέα με την γυναίκα του φιλοξενούνται στο σπίτι τους για ένα μπάνιο ή ό,τι άλλο χρειαστεί.

Το θέμα είναι η ανθρωπιά μας

“Αποφασίσαμε να δουλέψουμε εθελοντικά βάσει των αναγκών των ίδιων των προσφύγων, πηγαίνουμε και καταγράφουμε τι χρειάζονται καθημερινά, οι άνδρες πηγαίνουν συνήθως τα ξύλα” προσθέτει ο Δημήτρης από το Δροσάτο.
Στην πλατεία του χωριού πηγαινοέρχεται κόσμος, πρόσφυγες αλλά και ντόπιοι. Οι πρόσφυγες κάθονται στην πλατεία και όπως λένε πολλοί αντέχουν γιατί πιστεύουν πως τα σύνορα θα ανοίξουν.

Η Surhab βρίσκεται εδώ και δύο μέρες στο Χέρσο. “Έχουμε ξοδέψει όλα τα χρήματά μας πλέον είναι δύσκολο να αγοράσουμε κάτι μόνοι μας, τα παιδιά πάσχουν από ιώσεις γιατί κάθε μέρα εδώ και καιρό κοιμόμαστε στο πάτωμα. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα σύνορα αλλά δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στην Τουρκία, εκεί τα πράγματα είναι επικίνδυνα” λέει.

Φεύγοντας από το Χέρσο συναντάς τον Γαλλικό ποταμό. Εκεί παιδιά προσφύγων ψαρεύουν και άλλοι ψήνουν σε παρέα κρέατα που έχουν αγοράσει. Πολλοί περπατούν προς το χωριό κουβαλώντας ξύλα από την περιοχή και με ένα χαμόγελο σου δείχνουν ότι αντέχουν.

Το Χέρσο είναι ένα χωριό 800 μόνιμων κατοίκων. Μέσα σε πολύ μικρό διάστημα έδειξε πως μπορούν να γίνουν μικρά θαύματα αν βασιστούμε όλοι σε αυτό το μικρό ή το πολύ μεγάλο που όπως λέει και ο Κοσμάς δεν χρειάζεται δημοσιότητα για να το αναδείξεις, την μεταξύ μας ανθρωπιά.

Όσοι θέλουν να στηρίξουν τους Εθελοντές του Χέρσου μπορούν να επισκεφτούν τη σελίδα τους στο facebook όπου υπάρχουν όλες οι απαραίτητες πληροφορίες ή να απευθυνθούν στο τηλέφωνο 2341051787

stokokkino.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: