Ουαί κι αλίμονο έτσι και κοτσάρουμε ταμπέλα και στον οργασμό. Κολπικός, κλειτοριδικός, εγκεφαλικός, ονείρωξη. Κάτι τέτοια ακούει ο δόλιος και μας κουνάει το μαντίλι, μαραζώνοντας σαν απότιστη μπιγκόνια.
Κοπιάστε, λοιπόν, να τα πούμε ένα χεράκι, μπας και το γλιτώσουμε το έρμο απ’ την τενοντίτιδα. Νέα θεωρία της σχετικότητας για τη σπουδαιότητα της διείσδυσης έρχεται για να βάλει τα γυαλιά στη Φυσική. Όσοι ορμώμενοι βάζετε μπρος το γεωτρύπανο κι ετοιμάζεστε ν’ ανοίξετε χαντάκι, βγάλτε το για λίγο απ’ την «πρίζα» και δώστε την πρέπουσα προσοχή.
Υπάρχουν κι οι ευκολοργασμικές γυναίκες. Εκείνες που δε θεωρούν καν την κολπική διείσδυση ως προϋπόθεση για να τελειώσουν πανηγυρικά. Τα προκαταρκτικά γι’ αυτές δεν είναι η ξεπέτα του ορεκτικού, αλλά ολόκληρο το κυρίως πιάτο που τις ξελιγώνει. Έτσι, στην ουσία, αναιρούν τον ίδιο τον όρο του προκαταρκτικού, αφήνοντας τον κόλπο τους έναν απλό κομπάρσο σ’ όλο το νταλαβέρι και το καλύτερο; Το απολαμβάνουν.
Για τις γυναίκες αυτές, έρωτας και διείσδυση δεν είναι συνώνυμα, παρά δυο παλιόφιλοι που περνάνε εξίσου καλά όταν τύχει και βρεθούν. Αρχίζοντας τις σεξουαλικές περιπτύξεις με μια τέτοια γυναίκα, θα τα δεις όλα.
Θα δεις να συμμετέχει στο παιχνίδι όλο της το σώμα και να γίνεται σιγά-σιγά πυροτέχνημα. Θ’ απολαύσεις το χάσιμό της σ’ όλο του το μεγαλείο και θ’ απορείς με τα μπάσα βογκητά της, με τη ζώνη του παντελονιού σου να μην έχει μετακινηθεί ούτε τρύπα, εκούσια. Ακούσια, δε, κοντεύει κι αυτό να εκραγεί.
Θα τις δεις με μάτια γυρισμένα, ν’ αφήνονται ολοσχερώς στα χάδια, τα φιλιά σου, την ανάσα σου και να χρειάζεστε, εντός λίγων λεπτών, σφουγγαρίστρα για να μαζέψετε τ’ ασυμμάζευτα. Ποιος νοιάζεται τώρα για την εκπόρθηση του κάστρου; Το κάστρο μόλις έπεσε εκ των έσω.
Λαιμός, αυτί, στήθος, κλειτορίδα, δάχτυλα κι όποιο άλλο ξεχασμένο και περιθωριακό σημείο της γυναικείας ανατομίας, φλέγονται. Οι γλώσσες, τα χέρια, τ’ απλά αντικείμενα του σπιτιού που μετατρέπονται σε διαφθορείς μιας άχρηστης αγνότητας, αντικαθιστούν επάξια την -μην πυροβολείτε- ενίοτε υπερεκτιμημένη χρήση του ανδρικού μορίου, χαρίζοντας εκστατικούς οργασμούς-ποτάμια.
Ένας οργασμός χωρίς διείσδυση είναι το δίχως άλλο από μόνος του αφροδισιακός, έστω και στη σκέψη. Σου χώνει στο μυαλό (γιατί κάπου, κάτι πρέπει να χωθεί, είπαμε, μην το ξεφτιλίσουμε) τι, άραγε, παραπάνω θ’ αντικρίσεις, όταν με το καλό φτάσεις στην πολυπόθητη εισβολή. Πού θα φτάσει αυτή η γυναίκα, συλλογιέσαι κι εξετάζεις το ενδεχόμενο για μελλοντική χρήση ηχομονωτικών γυψοσανίδων. Να βάλετε, θα σας χρειαστούν.
Φυσικά, όλα αυτά δεκτά υπό το πρίσμα μιας part-time απολαυστικής συνήθειας κι όχι μιας πλήρους απασχόλησης. Γιατί άνθρωποι είστε και κινδυνεύετε κι οι δυο από καρπιαίο σύνδρομο και λειψυδρία σιελογόνων αδένων. Όλα τα θέλουμε για να ‘μαστε χορτάτοι, επομένως τους σομιέδες να τους τρίζετε κι αυτούς, είπαμε βάλατε τη γυψοσανίδα και ξεγνοιάσατε κι απ’ τους ωτακουστές. Καλά τελειώματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου