Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε η Άννα Κορακάκη στον τελικό των 10μ. αεροβόλο πιστόλι στο Ολυμπιακό τουρνουά σκοποβολής του Ρίο.
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια κατέκτησε το πρώτο ελληνικό μετάλλιο στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο και το πρώτο στη σκοποβολή μετά το 1920, όταν η εθνική ομάδα ανδρών είχε πάρει ασημένιο στην Αμβέρσα, στο αυτόματο πιστόλι 30μ.
Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε η Κινέζα Ζανγκ Μενγκχούε, ενώ το ασημένιο πήρε η Ρωσίδα Βιταλίνα Μπατσαράσκινα.
«Νοιώθω φανταστικά»
Ως δικαίωση των κόπων της, αλλά και του πατέρα της, εισέπραξε η Αννα Κορακάκη, το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων, στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της πλούσιας καριέρας της.
«Νοιώθω φανταστικά. Είναι δικαίωση των κόπων μου», δήλωσε λίγο μετά την απονομή η 20χρονη πρωταθλήτρια και πρόσθεσε: «Αυτό το μετάλλιο ήρθε μετά από πολλές δυσκολίες που πέρασα τα τελευταία χρόνια. Είναι μια δικαίωση και για εμένα και για τον πατέρα μου, επειδή έχουμε προσπαθήσει πολύ σκληρά για να φτάσουμε μέχρι εδώ. Ήταν πολύ δύσκολο. Ο πατέρας μου είναι και προπονητής μου και ήταν πολύ σημαντικό που σε αυτό τον αγώνα τον είχα μαζί μου. Σε τέτοιο επίπεδο είναι σημαντικό το ότι είσαι στο βάθρο. Δεν έχει τόση σημασία το χρώμα του μεταλλίου. Τώρα πια θα είμαι πιο απελευθερωμένη ψυχολογικά για τους επόμενους αγώνες».
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια κατέκτησε το πρώτο ελληνικό μετάλλιο στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο και το πρώτο στη σκοποβολή μετά το 1920, όταν η εθνική ομάδα ανδρών είχε πάρει ασημένιο στην Αμβέρσα, στο αυτόματο πιστόλι 30μ.
Το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε η Κινέζα Ζανγκ Μενγκχούε, ενώ το ασημένιο πήρε η Ρωσίδα Βιταλίνα Μπατσαράσκινα.
«Νοιώθω φανταστικά»
Ως δικαίωση των κόπων της, αλλά και του πατέρα της, εισέπραξε η Αννα Κορακάκη, το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων, στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της πλούσιας καριέρας της.
«Νοιώθω φανταστικά. Είναι δικαίωση των κόπων μου», δήλωσε λίγο μετά την απονομή η 20χρονη πρωταθλήτρια και πρόσθεσε: «Αυτό το μετάλλιο ήρθε μετά από πολλές δυσκολίες που πέρασα τα τελευταία χρόνια. Είναι μια δικαίωση και για εμένα και για τον πατέρα μου, επειδή έχουμε προσπαθήσει πολύ σκληρά για να φτάσουμε μέχρι εδώ. Ήταν πολύ δύσκολο. Ο πατέρας μου είναι και προπονητής μου και ήταν πολύ σημαντικό που σε αυτό τον αγώνα τον είχα μαζί μου. Σε τέτοιο επίπεδο είναι σημαντικό το ότι είσαι στο βάθρο. Δεν έχει τόση σημασία το χρώμα του μεταλλίου. Τώρα πια θα είμαι πιο απελευθερωμένη ψυχολογικά για τους επόμενους αγώνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου