Μια βδομάδα μετά...
γυρνάει στο χωριό και πάει να βρει τη γυναίκα του.
Άφαντη όμως αυτή… Στο σπίτι πουθενά, δρόμο πήρε, δρόμο άφησε και να την βρίσκει σε ένα στενό δίπλα.
– Μαρία, Μαρίαααααααα, μα που ήσουν;
– Ρε αϊ χάσου παλιοψευταρά!
– Μα τι σου έκανα;
– Ξέρεις τον Μήτσο τον τεμπέλη, τον γείτονα; Ε, έχει κι αυτός ένα τέτοιο ωραίο πράγμα!!!
– Μμμμμμμμ, σκέφτηκε …ίσως τον είδε γυμνό κατά λάθος. Αλλά θα τα μπαλώσω…
– Ξέρεις αγάπη μου, κάποτε εγώ είχα δυο τέτοια και έδωσα στο φίλο μου τον Μήτσο το ένα… Χαμογελά και αγκαλιάζει τη Μαρία.
Τότε γυρνάει η Μαρία θυμωμένη και του λέει…
– Καλά βρε Βλάκα, καλά βρε άχρηστε, ήταν ανάγκη να του δώσεις το καλύτερο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου