βοή του μεγάλου Αώου που τη χωρίζει στα δύο. Άλλωστε για αυτό γράφεται και με όμικρον...
Η Βωβούσα είναι το πιο απομακρυσμένο χωριό του Ζαγορίου και μία από τις πύλες εισόδου στον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα. Κυνηγοί, ψαγμένοι ταξιδιώτες και έμπειροι φίλοι του ράφτινγκ επισκέπτονται το όμορφο βλαχοχώρι που κατοικείται από καμιά εκατοσταριά ανθρώπους.
Κτηνοτρόφοι και υλοτόμοι (φημισμένοι νεροπριονάδες άλλοτε) έχουν τη φήμη των καλύτερων χορευτών της Ηπείρου, στους οποίους όλο το Ζαγόρι βγάζει το καπέλο!
Φτάνοντας σε καλωσορίζει με ένα μεγάλο πέτρινο τοξωτό γεφύρι που στέκεται πάνω από τον ορμητικό Αώο από το 1748, συνδέοντας τους δύο μαχαλάδες εκατέρωθεν του ποταμού.
Πρόκειται για το παλαιότερο εν χρήση γεφύρι στο Ζαγόρι και είναι ένα από τα ελάχιστα όμοιά του σε όλη την Ελλάδα που αντέχουν ακόμα στην καρδιά ενός οικισμού.
Χτίστηκε το 1748 από τον Αλέξιο Μήσιο και έχει αναγνωριστεί ως νεότερο αρχαιολογικό μνημείο.
Κάτω από το γεφύρι έχει δημιουργηθεί ένα μικρό φράγμα το οποίο σχηματίζει ευρύχωρη φυσική πισίνα, κατάλληλη για μπάνιο, φυσικά μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το βλάχικο όνομα του χωριού είναι Μπαϊάσσα. Το νεότερο Βοβούσα προήλθε από την αρχαία ονομασία του Αώου, που ήταν «Βοϊούσας» (βοή=βουή), αφού ο αχός του ποταμού, που κυριολεκτικά «κόβει» στα δύο το χωριό, συντροφεύει κάθε στιγμή τη ζωή των ανθρώπων του.
Η εικόνα του χωριού που κόβει στα δύο ο Αώος είναι κάτι που αν το δείτε, θα το θυμάστε για πολύ καιρό.
Πρόκειται για ένα παραμυθένιο σκηνικό με το βουερό ποτάμι να βρίσκεται μέσα σε μια κοιλάδα στα 1000 μ. υψόμετρο, τριγυρισμένη από θεόπυκνα αδιαπέραστα δάση με οξιές, έλατα και μαυρόπευκα. Ολόγυρα απλώνονται μερικά λιβαδάκια και κάμποσες μυτερές βουνοκορφές.
Η Βωβούσα δεν είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά όσον αφορά στην αρχιτεκτονική. Όμως η εικόνα του είναι από μόνη της θεατρική. Σαν σκηνικό. Μόνο που δεν είναι θέατρο. Είναι η ζωή.
Η Βωβούσα είναι από μόνη της μια ανακάλυψη. Πλησιάζοντας το χωριό μέσα από την κατάκλειστη, βαθυπράσινη κοιλάδα του Αώου, έχεις την απόλυτη αίσθηση ότι μπαίνεις στα σώψυχα της μεγάλης ελληνικής οροσειράς της Πίνδου.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι ότι αποτελεί τον μοναδικό οικισμό στην Ελλάδα που διασχίζεται από ποτάμι.
Η ντόπια γλώσσα που ομιλείται είναι η βλάχικη.
Οι κάτοικοι της Βοβούσας ήταν ανέκαθεν υλοτόμοι, πριονάδες, αγωγιάτες και έμποροι. Αρκετοί από αυτούς ασχολούνταν και με την κτηνοτροφία.
Στις αρχές του αιώνα ζούσαν εδώ περίπου 120 οικογένειες και περισσότερα από 90 παιδιά πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο.
Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 100, ενώ οι περισσότεροι έχουν σαν κυρία δραστηριότητα την υλοτομία και την επεξεργασία ξύλου. Εφόσον ζούνε από το δάσος οι άνθρωποι δεν έχει πιάσει ποτέ φωτιά!
Όμως το κυριότερο χαρακτηριστικό της ήταν πάντα το μέτρο στη σχέση της με τη φύση, αυτό που την κράτησε ζωντανή μέχρι σήμερα και διατήρησε αναλλοίωτη την ταυτότητά της.
dinfo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου