Ο ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ, Κώστας Κιάσσος (με λαμπρή καριέρα χρόνων σε Ελλάδα και εξωτερικό), κάνει έκκληση ζωής και ανθρωπιάς, μέσα από το Μetrosport.gr και τον Νίκο Κολίτση, διδάσκει...
ποδοσφαιρικό πολιτισμό, καινοτομεί, καταρρίπτει στερεότυπα και συνιστά πρότυπο ζωής και εκτός ποδοσφαίρου.
Ποιο είναι τ’ όνειρο που δεν έχεις πραγματοποιήσει;
Δεν υπάρχει κάποιο όνειρο ή απωθημένο που δεν έχω εκπληρώσει. Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα έπαιζα ποδόσφαιρο μέχρι αυτή την ηλικία. Δεν ξέρεις ποτέ όμως πώς τα φέρνει η ζωή. Η ομάδα μου δίνει μεγάλη δύναμη και συνεχίζω. Θέλω να έχω υγεία πάνω απ’ όλα. Θέλω μετά να πετυχαίνω στόχους πρώτα ομαδικά, γιατί χωρίς στόχους, ζωή αθλητή δεν υπάρχει.
Πώς μπορεί το σώμα ν’ ακολουθεί την ψυχή, με το πέρασμα των χρόνων, σε υψηλό επίπεδο και σε τέτοια χρονική διάρκεια;
Χρειάζονται πολλές θυσίες και πολύ σκληρή δουλειά. Αν γυρίσω το χρόνο πίσω και δω τα παιδιά της δικής μου γενιάς, υπάρχουν πολλοί που θα μπορούσαν να παίζουν ποδόσφαιρο μέχρι σήμερα. Ό,τι έκανα πολύ μικρός πάντως, το κάνω τώρα και με το παραπάνω, γιατί βιολογικά, όσο μεγαλώνεις, για να κρατηθείς, χρειάζεται να κάνεις περισσότερα πράγματα και περισσότερες θυσίες. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να έχω τελειώσει πολύ πιο νωρίς το ποδόσφαιρο. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και σε καμία περίπτωση δεν περίμενα να είμαι εδώ σήμερα.
Φιλοδοξίες, στόχοι και ζωή μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής καριέρας.
Τελειώνοντας το ποδόσφαιρο, σκέφτεσαι όλα όσα έχεις περάσει. Είναι τόσο μεγάλη η ένταση, η αδρεναλίνη και η καθημερινότητα, που δε βρίσκεις κάτι να σε καλύπτει ολοκληρωτικά. Γι’ αυτό προσπαθώ και να είμαι πνευματικά ήρεμος, για να έχω καθαρή σκέψη για το τι θα κάνω μετά. Έχω δρομολογήσει πάντως αυτό που θέλω να κάνω και είναι κάτι που ασχολούμαι αρκετά χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, αφορά στην εκγύμναση και την ενασχόληση με αθλητές σε ατομικό επίπεδο.
Οι δράσεις σου σε επίπεδο προσφοράς, εθελοντισμού, αλληλεγγύης και υποστήριξης ανθρώπων, μέσω αντίστοιχων δομών, είναι ένα «κρυμμένο μυστικό», που οφείλουμε, δημοσιογραφικά τουλάχιστον, να εξάρουμε και να αναδείξουμε, ως στοιχείο παραδειγματισμού.
Εκτός του ποδοσφαίρου υπάρχει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι που ξεχνάμε και είναι το ανθρώπινο. Ο οπαδισμός, η βία και ο φανατισμός γενικά, μας παρασύρουν και μας κάνουν ν’ αφήνουμε στην άκρη το συνάνθρωπο με τα προβλήματά του. Υπάρχουν μικρά παιδιά στην Αφρική, για παράδειγμα, που δεν έχουν ούτε ένα μικρό μπουκαλάκι νερό. Εμένα κάποια γεγονότα στο παρελθόν στο ευρύτερο περιβάλλον μου, μ’ έφεραν κοντά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Είμαι μέλος του συλλόγου «Ευ ζω με τον καρκίνο» (σύλλογος υποστήριξης ασθενών με νεοπλασματική νόσο, www.efzo.gr), που κάνει πολύ σημαντικό έργο σε πολλά επίπεδα.
Όταν μπαίνεις σ’ ένα νοσοκομείο και βλέπεις ανθρώπους εγκλωβισμένους στο κρεβάτι -λέω εγκλωβισμένους, γιατί κυριολεκτικά δεν έχουν τη δύναμη να σηκωθούν απ’ το κρεβάτι- και το πρώτο πράγμα που σου λένε είναι «θέλω να έχω υγεία, τίποτε άλλο», τότε μόνο συνειδητοποιείς τη σημασία της ζωής. Χρειάζεται φυσικά να έχεις γερό στομάχι. Γι’ αυτό κάνω έκκληση και μέσα από το Metrosport.gr, o κάθε άνθρωπος να στερηθεί, για παράδειγμα, μία ώρα από τον καφέ του ή μία ώρα από τη βόλτα του και να προσφέρει χρόνο, διάθεση και αγάπη, σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, γιατί είναι ένας διαφορετικός κόσμος.
Είμαι ο μοναδικός στο σύλλογο που δεν το έχω περάσει εγώ ή η οικογένειά μου. Οι περισσότεροι το έχουν περάσει οι ίδιοι ή πολύ κοντινοί τους άνθρωποι και μετά έχουν ενταχθεί στο σύλλογο, γι’ αυτό και μου έλεγαν πάντα: «Αν δεν το έχεις περάσει, δεν μπορείς να το καταλάβεις και να προσφέρεις».
Υπάρχουν διαφορές στο εξωτερικό αναφορικά με την κουλτούρα προσφοράς και αλληλεγγύης ή δημιουργεί σχετική μυθοποίηση η απόσταση που μας χωρίζει;
Υπάρχουν πολλά κομμάτια στον αθλητισμό, που είναι ανάγκη να διαχωρίσουμε. Οι πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες και οι αθλητές και όχι οι παράγοντες, οι διαιτητές, οι οπαδοί, οι εφημερίδες και οι αθλητικές εκπομπές. Αυτό έχει βοηθήσει και υπάρχει υγεία σ’ όλο αυτό που χτίζεται στην Αγγλία, στη Γερμανία και στην Ισπανία, για παράδειγμα. Η νοοτροπία είναι πολύ διαφορετική και είναι πολύ δύσκολο να την αλλάξουμε στην Ελλάδα.
Eύχομαι να συνεχίσεις στην ίδια κατεύθυνση και να διαγράψεις ακόμα μεγαλύτερη «τροχιά πρωταθλητή» και εκτός αγωνιστικού χώρου και από αυτή που ήδη έχεις κάνει, σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Παρακαλώ μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας, στα κείμενα της ιστοσελίδας και στις ραδιοφωνικές εκπομπές του σταθμού, να υπενθυμίζετε την ανάγκη προσφοράς όλων. Είναι το πιο σημαντικό βήμα για μία κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου