Λένε πως οι σκύλοι κάποια στιγμή πεθαίνουν. Κι όμως,...
αυτό είναι ψέμα.
Μεγάλο ψέμα.
Οι σκύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ. Απλά κοιμούνται.
Μπορεί να μεγαλώνουν. Μπορεί τα κόκαλα τους να πονούν και να βαραίνει το κορμί τους. Μπορεί να μην ευχαριστιούνται όπως παλιά μια βόλτα με το αφεντικό τους και να λαχανιάζουν στα λίγα μέτρα.
Μπορεί να θέλουν να κοιμούνται ολοένα και περισσότερο. Μπορεί να μην έχουν όρεξη για παιχνίδια.
Ο κόσμος τους είναι τέλειος όταν περιλαμβάνει την αγάπη του αφεντικού, μερικές νόστιμες λιχουδιές και λίγες γάτες για κυνήγι. Και σε έναν τέλειο κόσμο, δε χωρά ο θάνατος.
Μόνο λίγη ξεκούραση.
Γι’αυτό να μη λέτε ποτέ πως ένας σκύλος πέθανε. Να λέτε πως κοιμάται στην καρδιά σας. Πως βρήκε ένα σίγουρο μέρος για να ξεκουραστεί κι όταν θελήσει, θα ξυπνήσει για να σας θυμίσει όλες τις στιγμές που περάσατε μαζί. Και που δεν ήταν και λίγες.
Θα σας θυμίσει την πρώτη φορά που πήδηξε ενθουσιασμένος στο στήθος σας και σας έκοψε την ανάσα.
Θα σας θυμίσει όλες εκείνες τις φορές που σας τραβολόγησε με το λουρί του στη βόλτα.
Όλες εκείνες τις ζημιές που έκανε περιμένοντάς σας και που τις παραδέχτηκε με εκείνο το ένοχο και παράλληλα ικετευτικό βλέμμα του.
Τα χάδια, τα γαυγίσματα, τα γλυψίματα όταν δεν ήσασταν καλά.
Όχι, δεν πεθαίνει ο σκύλος σας. Μόνο κοιμάται.
Κι ας νιώθετε ένα κενό στο μέρος της καρδιάς. Κι ας θέλετε να κλαίτε συνέχεια.
Ας σας λείπει.
Βρίσκεται μέσα σας. Είναι μόνο ένα ταξίδι του μυαλού μακριά σας.
Κλάψτε αν θέλετε να ξεσπάσετε. Αλλά μην τον θεωρήσετε ποτέ νεκρό. Γιατί θα είναι ντροπή για όσα ζήσατε μαζί.
Και να θυμάστε πως μόνο ό,τι ξεχνάμε πεθαίνει.
Κι εσείς δεν πρόκειται να ξεχάσετε.
Έτσι δεν είναι;
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου