Ο εφιάλτης στο δρόμο με... τα σουβλατζίδικα

Γράφει η ΝΕΛΗ ΣΤΑΘΑΚΙΔΟΥ
Οι χειρότερες εμπειρίες από οβελιστήρια (περιωπής και μη)

Πίτες, σουβλάκια, γύρος, μπιφτέκια, πατάτες, τζατζίκι και πάπρικα, όλα αυτά σίγουρα κάνουν τα σάλια σας να τρέχουν και μόνο στη...
σκέψη, πόσο μάλλον όταν τα βλέπετε και τα μυρίζετε σε ζωντανή σύνδεση.

Ειδικά εκείνες τις ώρες μετά το ξενύχτι που το στομάχι έχει κολλήσει στην πλάτη, ένα σάντουιτς με πίτα αποτελεί τη μόνη και βέβαιη γιατριά. Φυσικά, από το μυαλό των περισσότερων περνά η σκέψη ότι αυτό που τρώνε δεν είναι και το πιο αγνό φαγόσιμο επί γης, αλλά όσο πιο βρώμικο τόσο πιο νόστιμο, δε λένε;

Όμως υπήρξαν και φορές που η βρωμιά ξεπέρασε τα όρια και δημιούργησε μια εφιαλτική εμπειρία σε δύσμοιρους επισκέπτες σουβλατζίδικων, οι οποίοι μετά από από αυτό το τραύμα, μάλλον έκοψαν τις πίτες από τα διαιτολόγιο τους.

Διαβάστε για τις πιο εφιαλτικές στιγμές που χάρισαν τα βρώμικα σε απλούς καθημερινούς ανθρώπους και προετοιμαστείτε με κουράγιο και τόλμη για την επόμενη φορά που θα παραγγείλετε κάτι ανάλογο.

Μια κατσαριδούλα, η μικρή Τερέζα

Δυο φίλες, βγήκαν, ήπιαν, γνώρισαν αγόρια, βαρέθηκαν και αποφάσισαν να πάνε σπίτι. Πριν γυρίσουν όμως, έκαναν μια στάση σε ένα σουβλατζίδικο και πήραν η καθεμιά μια από δυο πίτες. Έφαγαν τη μια πριν τον ύπνο και όταν ξύπνησαν, μαζί με τον καφέ άρπαξαν και τη δεύτερη. Εκεί που η μια δαγκώνει με τεράστιο πάθος την πίτα της, να τη και η μισή μαύρη κατσαρίδα. Όπως ήταν επόμενο, ότι υπήρχε στο στομάχι της έκανε ηρωική έξοδο από εκεί που μπήκε.

Γύρος αλά γαλλικά

Ήταν ο Αλέξης στα Εξάρχεια τα χαράματα μια μέρα του Απρίλη και τον κόβει η λόρδα το χάραμα. Ως γνωστός λάτρης του σάπιου φαγητού βρίσκει ένα τυχαίο σουβλατζίδικο, μπαίνει μέσα και ζητάει να φάει μια πίτα. Έλα όμως που τα παιδιά εκεί έκλειναν, οπότε είχε μείνει λίγος άψητος γύρος, τον οποίον με μεγάλη χαρά τύλιξαν και του τον πούλησαν.

Το πορτοκαλί κεφαλοτύρι

Δυο αγαπημένοι φίλοι από την επαρχία, που τότε πήγαιναν δημοτικό, όμως έχουν ακόμα να λένε μέχρι και σήμερα για τον ιδιοκτήτη του τοπικού σουβλατζίδικου, ο οποίος έκανε τη δική του γκουρμεδιά όσον αφορούσε την πίτα και πάντα έριχνε κεφαλοτύρι στο τέλος του τυλίγματος. Έλα όμως που όταν ρωτούσε αν θέλεις το έξτρα συστατικό, έξυνε το αυτί του... Πάντως όπως λέει ο ένας από τους δυο φίλους, το τυρί είχε συχνά πορτοκαλί χρώμα και δεν ήταν τσένταρ.

Ο χαρούμενος υπάλληλος

Μπαίνει ο Δημήτρης πεινασμένος σε ένα σουβλατζίδικο στη γειτονιά και ο υπάλληλος όλο χαρά, αφού φτύσει τις παλάμες του και τις τρίψει, τον ρωτά "Τι να βάλω φίλε μου;", με ένα εξαιρετικά λαμπερό χαμόγελο. Η απάντηση του πεινασμένου νέου; "Ε... μια κόκα κόλα".

Ο υπάλληλος - δοκιμαστής

Η Δέσποινα μένει σε μια μικρή πόλη, χωρίς πολλά μαγαζιά, επομένως και χωρίς πολλά μέρη για φαγητό. Έτσι λοιπόν αμέριμνη, πηγαίνει στο κλασικό σουβλατζίδικο για να πάρει μια πίτα και ζητά από την ηλικιωμένη υπάλληλο - που η εν λόγω επιχείρηση ανήκει στην οικογένεια της - να της βάλει και χτυπητή. Ε η γιαγιά πήρε το κουτάλι, έβαλε την αλοιφή και αφού το έγλυψε, το έβαλε ξανά μέσα. 

Μπροστά στα μάτια της πελάτισσας. Αυτό.

Η μαλλιαρή σως φέτας

Έκατσε σε ένα σουβλατζίδικο η Νίκη, παρήγγειλε γύρο, πατάτες, σαλάτα και μια σως φέτας, έτσι για τη γεύση. Δεν κατάφερε να τη δοκιμάσει όμως, γιατί είχε επάνω της μια μαύρη τρίχα.

Αγάπη από nylon

Πεινούσε πολύ η συγκεκριμένη φίλη, μπαίνει στο σουβλατζίδικο, κάθεται, παραγγέλνει μια μερίδα γύρο να τη χαρεί ολόκληρη και περιμένει με τα σάλια να τρέχουν. Της έρχεται το πιάτο, που για γαρνιτούρα είχε ένα κομμάτι πλαστικού, τύπου nylon. Τι να φάει και τι να αφήσει, όπως καταλαβαίνετε.

E-Daily.gr