το επόμενο ταξίδι το οποίο ευτυχώς ήταν για Ευρώπη.
Θα πηγαίναμε στην Ταϊλάνδη να φορτώσουμε ταπιόκα για την Tarragona της Ισπανίας (επ’ ευκαιρία να πω πως η Πάτρα σήμερα στην Tarragona διεκδικεί τους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες του 2019 Καλή επιτυχία σε όλη την αποστολή με επικεφαλή τον Δήμαρχο Πατρέων). Την ταπιόκα την ήθελαν οι Ισπανοί για τα γουρουνάκια που τα έκαναν Jamon.
Πήγαμε στη Sriracha που είναι στον κόλπο της Bangkok κοντά στο Koh Si Chang. Το Sriracha δεν είναι λιμάνι αλλά ένας ντόκος μακριά από τη στεριά και το φορτίο έρχεται με λουρί. Όταν στις 30 Μαρτίου 2000 φτάσαμε φουντάραμε στο αγκυροβόλιο του Koh Si Chang γιατί δεν υπήρχε αγκυροβόλιο στη Sriracha.
Δεν πρόλαβα να φουντάρω και έπεσαν δίπλα στο πλοίο μας οι βάρκες και με σχοινιά και γάντζους ανέβηκαν επάνω στο πλοίο να πιάσουν πόστο διάφοροι έμποροι πραγμάτων και λευκής σαρκός (κίτρινης σαρκός θα έλεγα). Είναι κάτι που σε αυτά τα μέρη της Ασίας δεν μπορείς να αποφύγεις ότι και να κάνεις.
Αφού τελείωσα με το αγκυροβόλιο και έστειλα τα σχετικά τέλεξ αφίξεως, έκανα μια επιθεώρηση για να δω τι γίνεται με αυτούς τους φτωχοδιάολους που ανέβηκαν στο πλοίο. Οι περισσότεροι είχαν στήσει την πραμάτεια τους.
Μέχρι εστιατόριο είχαν εγκαταστήσει στον αριστερό εξωτερικό διάδρομο της πρύμης. Ήταν ένας μαγειράκος και είχε μια φουφού και ένα ψυγείο πάγου.
Με ένα τηγάνι γουόκ είχε ήδη αρχίσει να φτιάχνει γαρίδες με διάφορα λαχανικά και μπαχάρια και πουλούσε και μπύρες και αναψυκτικά. Κάνα δυο δικοί μου Ουκρανοί ήταν έτοιμοι να φάνε γαρίδες και να πιουν τις μπύρες τους!
Τους προειδοποίησα να μην πιουν πολύ. Σημειωτέον πως εγώ δεν τους έδινα μπύρες εν πλω και αν έπιανα κανένα μεθυσμένο τον έδιωχνα, για την ασφάλεια μου και την ασφάλεια του πλοίου φυσικά.
Πρόσεξα επίσης πως είχαν έρθει γυναίκες αλλά και παιδιά! Ανέβηκα γρήγορα στη γέφυρα πήρα το μικρόφωνο και ανακοίνωσα πως αν μάθω ότι κάποιος από το πλήρωμα πάει με παιδί θα τον διώξω αμέσως.
Μετά βρήκα τη Μαμα-σάν και της είπα να βγάλει αμέσως τα παιδιά από το πλοίο αλλιώς θα φύγουν όλες οι γυναίκες.
Φώναξα και τον υποπλοίαρχο και τον πρώτο μηχανικό και τους είπα να πουν στο πλήρωμα πως υπάρχουν αρρώστιες και AIDS και να προσέχουν, και πως αν αντιληφθώ πως κάποιος πήγε με παιδί θα τον διώξω την ιδία στιγμή.
Στον υποπλοίαρχο είπα πως τον καθιστώ υπεύθυνο για την αποβίβαση των παιδιών αμέσως τώρα!
Είχε ανέβει στο πλοίο και ένας γέρος ραφτάκος με τη γυναίκα του. Τα γεροντάκια παρακαλούσαν το πλήρωμα να ράψει κανένα παντελόνι ή κοστούμι αλλά δεν πήγαινε κανείς από τους Ουκρανούς.
Τον λυπήθηκα το γέρο και του είπα να μου ράψει ένα σπορ σακάκι. Διάλεξα το ύφασμα από το δειγματολόγιο που είχε, και μου πήρε μέτρα. Την άλλη μέρα το πρωί μου έφερε το σακάκι. Ήταν το ωραιότερο ράψιμο σε σακάκι που είχα ποτέ και να σκεφτεί κανείς πως το έραψαν σε μια νύχτα και χωρίς καμία πρόβα!!!
Το φόρεσα αρκετά χρόνια μέχρι που πάχυνα και δεν μου έμπαινε πλέον. Νομίζω πως το έχω ακόμα, και μετάνιωσα που δεν είχα ράψει και άλλα σακάκια.
Μετά από τρείς μέρες πέσαμε δίπλα στον ντόκο για φόρτωση και τελειώσαμε στις 5 Απριλίου όπου και φύγαμε για Σιγκαπούρη.
Στη Σιγκαπούρη πήραμε πάλι καύσιμα, στόρια και τρόφιμα για το ταξίδι και φύγαμε για το κανάλι του Suez. Είχα βάλει και πάλι βάρδιες και είχα πάρει μέτρα για την πειρατεία και περάσαμε ευτυχώς χωρίς πρόβλημα και από το Malacca strait αλλά και από τον κόλπο του Aden. Στο Suez φτάσαμε στις 24 Απριλίου 2000 και αφήσαμε το Port Said στις 25 Απριλίου.
Περάσαμε από τη Πύλο και πήραμε τρόφιμα και ήρθε ο γιος μου ο Απόλλωνας στο πλοίο, η Νίνα όμως δεν ανέβηκε γιατί την πονούσε η μέση της!
Στην Tarragona φτάσαμε την πρωτομαγιά. Ο καιρός ήταν καλός και οι Σπανιόλοι είχαν βγάλει τα τραπεζάκια στα πεζοδρόμια. Πήγαινα σε ένα μαγαζάκι που το γνώριζα από παλιά για παγωτό. Μου άρεσε να κάθομαι στα τραπεζάκια εκεί στο πεζοδρόμιο και να χαζεύω. Το παγωτό που πάντα παραγγέλναμε εκεί ήταν ένα πιάτο που έμοιαζε με μακαρόνια με σάλτσα αλλά τα μακαρόνια ήταν παγωτό και η σάλτσα μια ωραία σος. Μαζί μου έπαιρνα για παρέα και τον πρώτο μηχανικό ένα καλό και μορφωμένο παιδί Ουκρανό. Αργότερα πηγαίναμε για φαγητό σε ένα ωραίο μαγαζάκι με θαλασσινά (!!) και αργά γυρίζαμε στο πλοίο.
Από την Tarragona φύγαμε στις 12 Μαΐου 2000 για Βραζιλία. Αφού πρώτα πήραμε καύσιμα στο Gibraltar αποπλεύσαμε για Tubarao της πολιτείας Εσπιρίτου Σάντου στη Βραζιλία. Στο Tubarao φτάσαμε στις 24 Μαΐου και είχα ζητήσει παραίτηση για να κάνω vacation στην Ελλάδα.
Τελικά έφυγα από την Vittoria η οποία είναι η μεγάλη πόλη κοντά στο Tubarao, τον Ιούνιο του 2000 αεροπορικώς για Ελλάδα μέσω Μαδρίτης.
Όταν έφτασα στην Ελλάδα αποφάσισα να αγοράσω και ένα αυτοκίνητο και αγόρασα το Ford Focus μια και ήμουν ευχαριστημένος με το Ford Sierra που είχα.
Nick Zygomalas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου