Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον...
Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
– Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία; λέει η δασκάλα.
Ποιος είπε… «δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο»;
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούργιο:
– Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια, απαντά.
– Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό»; ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
– Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
– Ντροπή σας. Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία :
– Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι
– Ποιος το είπε αυτό;;; ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
– Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά, και ο Λι Ιακόκα το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
– Ποιος το είπε αυτό;;; ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
– Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991.
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
– Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω.
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
– Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Δυο-τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
– Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι.
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
– Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002.
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
– Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο.
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
– Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, το 2011, στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του.
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούργιο:
– Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια, απαντά.
– Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό»; ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
– Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
– Ντροπή σας. Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία :
– Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι
– Ποιος το είπε αυτό;;; ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
– Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά, και ο Λι Ιακόκα το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
– Ποιος το είπε αυτό;;; ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
– Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991.
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
– Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω.
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
– Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Δυο-τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
– Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι.
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
– Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002.
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
– Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο.
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
– Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, το 2011, στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου