H ΛΕΑ του Έλληνα και τα κορόιδα!!!

Στην Ελλάδα, η ΛΕΑ, είναι μια ακόμα λωρίδα για βιαστικούς οδηγούς, που απλώς χρειάζονται μια αφορμή για να ξεδιπλώσουν τη μαγκιά τους

Οι εικόνες μποτιλιαρίσματος κατά την επιστροφή των εκδρομέων, θα μπορούσαν να...
έρθουν σε αντιδιαστολή με εικόνες από το εξωτερικό και να μας προκαλέσουν τη γνωστή, ελάχιστης διάρκειας, θλίψη της σύγκρισης.

Όχι επειδή στο εξωτερικό δεν υπάρχουν μποτιλιαρίσματα ή όταν παραδίδεται ένας δρόμος, είναι 100% έτοιμος, αλλά γιατί η αυξημένη κίνηση δεν αποτελεί άλλοθι για να ρισκάρεις τη ζωή των συνανθρώπων σου.

Σε χώρες όπως για παράδειγμα η Γερμανία ή η Ελβετία, μπορεί κανείς να δει οδηγούς να περιμένουν υπομονετικά, αλλά κανείς να μη διανοείται να αφήσει πίσω του τα κορόιδα, οδηγώντας στη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ).

Kαλό είναι να υπενθυμίσουμε ότι η οδήγηση στη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ) απαγορεύεται σε όλα τα οχήματα. Επιτρέπεται μόνον στα οχήματα επείγουσας ανάγκης, δηλαδή το ΕΚΑΒ, την Πυροσβεστική και την Τροχαία καθώς και στα ειδικά οχήματα οδικής ασφάλειας και συντήρησης των αυτοκινητοδρόμων και οδών ταχείας κυκλοφορίας. Ακόμα και η στάση στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

Στην Ελλάδα, η ΛΕΑ, είναι μια ακόμα λωρίδα για βιαστικούς οδηγούς, που απλώς χρειάζονται μια αφορμή (κίνηση, βιάζομαι, η κρίση, έχασε η ομάδα μου) για να ξεδιπλώσουν τη μαγκιά τους και την εγκληματική αδιαφορία τους για τον συνάνθρωπο.

Γιατί η οδήγηση στη ΛΕΑ, αποτελεί εγκληματική ενέργεια
Και εδώ οφείλουμε να αναρωτηθούμε, αν είναι θέμα γονιδίων, αν δηλαδή οι καλοί Γερμανοί δεν οδηγούν στην αντίστοιχη ΛΕΑ και οι κακοί Έλληνες το κάνουν.

Η απάντηση βρίσκεται στο αν το κράτος αντιμετωπίζει την οδήγηση στη ΛΕΑ και την πιθανή παρεμπόδιση κυκλοφορίας σε αυτή ενός ασθενοφόρου -αν υπάρξει ανάγκη- ως έγκλημα ή ως προνόμιο του ελληνάρα οδηγού.

Δρόμους μπορεί να αποκτήσουμε ακόμα καλύτερους και τα μποτιλιαρίσματα μπορεί να μειωθούν, αλλά οι νοοτροπίες, που ανάγονται στο “ωχαδερφέ μου”, με οποιοδήποτε άλλοθι κάθε φορά, δεν θα νικηθούν, χωρίς την άμεση εφαρμογή αυστηρών ποινών.

Το “ωχαδερφέ μου” στους δρόμους, κοστίζει ζωές.

*Του Μάνου Χωριανόπουλου