Αγαπητέ φίλε!
Πήγα προχθές στην εκδήλωση για τον λαογράφο των Γρεβενών Κώστα Καραπατάκη που έγινε στην αίθουσα του Δήμου Γρεβενών.
Ήταν πράγματι μια εκδήλωση για τον αείμνηστο Κώστα Καραπατάκη η οποία όμως κινήθηκε στα πλαίσια αυτών που την οργάνωσαν, δηλαδή της Δημόσιας Βιβλιοθήκης και του Δήμου Γρεβενών.
Αποδόθηκε όμως στην ολότητά της η πραγματικότητα Καραπατάκης ή κρατήθηκε στο επίπεδο ενός λαογράφου που η χώρα μας έχει αρκετούς διότι η Ακαδημία Αθηνών φρόντισε γι’ αυτό;
Κατά τη γνώμη μου όχι και θα εξηγήσω παρακάτω.
Όμως ας φύγω και να πάω κάμποσα χρόνια πριν. Το 1998 πήγα εθελοντής μπριγαδίστας στην Κούβα για να βοηθήσω στη συλλογή του ζαχαροκάλαμου, δείχνοντας έτσι τη διεθνιστική αλληλεγγύη μου στον Κουβανέζικο λαό. Όλη την ημέρα μαζεύαμε ζαχαροκάλαμο και τα απογεύματα γίνονταν ξεναγήσεις στην πόλη. Σε μια από τις ξεναγήσεις αυτές βρέθηκα στο ναό ενός χωριού και εκεί έγινε το «θαύμα»… Μεταξύ των πολλών αγίων σε εικονίσματα, είδα και μια εικόνα με τον θρυλικό ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ σε μορφή αγίου. Δεν σου κρύβω, αγαπητέ φίλε, ότι ξαφνιάστηκα. Η λαϊκή φαντασία αγιοποίησε τον κορυφαίο επαναστάτη… Αυτή είναι μια αγνή μορφή αγιοποίησης της λαϊκής φαντασίας που μπορεί να κάνουν όμως και οι ηγεσίες των θρησκειών σε φωτισμένους ανθρώπους τους.
Υπάρχει όμως και η άλλη μορφή. Το σύστημα για να αφοπλίσει ηγετικές φυσιογνωμίες επαναστατών από την ουσία τους (επαναστάτης), τους «αγιοποιεί». Συνειδητά ή όχι έγινε μια τέτοια προσπάθεια προχθές σε αυτήν την εκδήλωση με τον Κώστα Καραπατάκη. Έγινε προσπάθεια να αποστεωθεί από το σύνολό του και να παρουσιαστεί ΜΟΝΟ σαν λαογράφος. Προσωπικά στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έγραψα στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» της Ημαθίας για το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων ολοσέλιδα δημοσιεύματα για το έργο αυτό του Καραπατάκη. Αλλά φτάνει αυτό για να τιμήσεις μια προσωπικότητα της εμβέλειας του Καραπατάκη; Αβίαστα λέω όχι! Γιατί ο Κώστας Καραπατάκης δεν ήταν ένας άχρωμος λαογράφος. Οι εργασίες του για τη λαογραφία (ερασιτεχνισμός = εραστής της τέχνης) δεν αποκτήθηκαν μόνο σε διάφορα χωριά που πήγαινε ή υπηρετούσε ως δάσκαλος. Όποιος τον μελετάει θα δει ότι και μέσα στα κάτεργα που ήταν κλεισμένος εργαζόταν, έπαιρνε στοιχεία από συγκρατούμενούς του δεσμώτες αγωνιστές που η αστική τάξη είχε κρατούμενους σε φυλακές και εξορίες.
Με ενόχλησε αφάνταστα ότι στην εκδήλωση προς τιμήν του δεν αναφέρθηκε ούτε μια φορά ότι ο Κώστας Καραπατάκης ήταν αλύγιστος κομμουνιστής. Αναφέρθηκε δειλά και ψιθυριστά ότι συμμετείχε στην εθνική αντίσταση και κάτι μικροτέτοια. Δεν αναφέρθηκε ούτε μια στιγμή ότι το κράτος της αστικής τάξης που έκλεψε την εξουσία μέσα από τα χέρια του λαού, ενός λαού που ξεφτίλισε τις σιδερόφραχτες μεραρχίες του Χίτλερ, του φασισμού γενικότερα, τον απέλυσε από δάσκαλο, όπως και πάρα πολλούς δασκάλους που πάλεψαν μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).
Δεν αναφέρθηκε καν ότι ο τιμημένος σύντροφός μας ήταν στέλεχος του Κ.Κ.Ε. και με αυτή την ιδιότητά του στα μέσα του 1943 του ανατέθηκε η οργάνωση του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου στο Σύδεντρο Γρεβενών για να βγάλει τριάντα νέους δασκάλους να διδάξουν στα σχολεία των χωριών των Γρεβενών.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Κώστας Καραπατάκης επισκέφτηκε τα Γρεβενά όπου και παρέμεινε ολόκληρο το καλοκαίρι. Τότε στις αμέτρητες ώρες συνομιλιών μας στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών (μαζί με τον Γ. Παπαγιάννη) και σε άλλα χωριά που επισκεφτήκαμε, ένιωθες ότι ο Κώστας Καραπατάκης ήταν ένας δάσκαλος λαϊκός αγωνιστής που η φλόγα της ψυχής του έκαιγε για τα δίκαια του λαού. Ο τεράστιος αυτός Αγωνιστής αν αποφλοιωθεί από την κομμουνιστική ιδεολογία του τότες θα γίνει ένας απλός δάσκαλος λαογράφος. Όσο όμως τον βλέπεις στην ολότητά του, τότε καταλαβαίνεις ότι αυτός ο τιτάνιος γραφέας της ζωής του λαού του θα ‘χει μια πολύ σπουδαία θέση στις σελίδες της ιστορίας του μέλλοντος, ενός μέλλοντος που ο Κώστας Καραπατάκης έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και που αναμφίβολα είναι μπροστά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου