Με το Β.Δ. με ημερομηνία 19.12.1918, ιδρύθηκε ο οικισμός "Κολοκυθάκι", μέρος της κοινότητας...
Κοπρίβης. Μετονομάσθηκε σε Πευκάκιον στις 30.10.1964. Καταργήθηκε ώς οικισμός στις 16.10.1967.
Το Κολοκυθάκι χτισμένο σε υψόμετρο 700 μέτρων βρίσκεται ανάμεσα των οικισμών Πυλωρών και Κνίδης. Είναι ένα παλιό χωριό που λόγω της γεωγραφικής θέσης γνώριζε οικονομική άνθιση. Τούτο συμπεραίνεται απο τα καλής ποιότητας εδάφη, κατάλληλα για καλλιέργεια δημητριακών. Τα βοσκοτόπια, τα δάση βελανιδιάς αποτελούσαν τις ευνοϊκές προϋποθέσεις για ενασχόληση με την κτηνοτροφία.
Οι περισσότεροι κάτοικοι μετά τον εμφύλιο, εγκατέλειψαν το χωριό κι εγκαταστάθηκαν στην κοντινή Κνίδη, αλλα και στην Παραλίμνη Γιαννιτσών.
Εκκλησίες:
Η οικονομική ευμάρεια είχε ώς αποτέλεσμα τη διατήρηση, συντήρηση και λειτουργία τεσσάρων εκκλησιών:
(α) της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,
(β) του Αγ. Δημητρίου,
(γ) των Αγ. Ταξιαρχών (σήμερα κατεστραμμένος),
(δ) του Αγ. Αθανασίου.
Το χωριό στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε τσιφλίκι Τούρκων. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το χωριό κατοικήθηκε το 1924. Χαρακτηριστική είναι η χάραξη σε πέτρα του τοίχου στο δυτικό μέρος της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Ο ιερός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο οποίος σύμφωνα με τοιχογραφία που υπάρχει στην κόγχη του ιερού Βήματος ανεγέρθη το έτος 1747. Στον περίβολο του ναού διασώζεται το κοιμητήριο με σταυρούς φτιαγμένους απο τοπική πέτρα.
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ:
Το 1874 κατοικούσαν 70 άρρενες, χωρίς σχολείο, το 1904 =37 κ, το 1913 =19, το 1928 =106, το 1940=138, το 1951 ακατοίκητο (δεν απεγράφη αυτοτελώς λόγω των πολεμικών γεγονότων), το 1961= 62 και το 1971=10 κατοίκους.
ΣΧΟΛΕΙΟ:
Οι κάτοικοι του χωριού, συνολικά 25 οικογένειες, με πρότασή τους αναλαμβάνουν την ανέγερση διδακτηρίου και προμήθεια των σχολικών ειδών. Έτσι ο Επιθεωρητής Ανασελίτσης (Σιατίστης) προτείνει στις 25 .10.1926 την ίδρυση σχολείου.
Από επιθεώρηση του σχολείου στις 16.3.1931 λαμβάνουμε την πληροφορία οτι το σχολείο είναι εγκατεστημένο σε δωμάτιο μιάς προσφυγικής οικίας υπογείου, αποτελούμενης εκ δύο δωματίων. Τα υλικά είναι μία θερμάστρα, χάρτες μικροί Ευρώπης και Ελλάδος, ένα κομμάτι λαμαρίνα για μαυροπίνακα. Σχολικός κήπος και σχολική βιβλιοθήκη δέν υφίστανται. Είναι εγγεγραμμένοι 15 μαθητές και κατα την επιθεώρηση βρέθηκαν άπαντες παρόντες. Είναι το τρίτο έτος απο της ιδρύσεως του σχολείου Κολοκυθακίου.
Διδάσκαλος είναι ο Γεώργιος Τζώνου εκ Σιατίστης (απολυτήριο γυμνασίου και δίπλωμα νομικού). Οι μαθητές κάθονται στο πάτωμα ελλείψει θρανίων. Μεταχειρίζεται την καθαρεύουσα γλώσσα και του υπεδείχθη να χρησιμοποιεί τη δημοτική.
18.5.1939: Στεγάζεται εις διαμέρισμα ισόγειο, ιδιωτικής οικίας, άνευ δαπέδου. Θρανία 3, παλαιά, ανεπαρκή. Οι μισοί σχεδόν μαθητές κάθονται επι των σανιδωμάτων οκλαδόν ελλείψει θρανίων. Εις πίναξ εκ τενεκέ, 2-3 χάρτες και τίποτε άλλο. Αιτία: η έλλειψη πόρων.
Με την επιμέλεια του διδασκάλου Θεόδ. Θεοδωρίδη εφυτεύθη μιά παρακείμενη λοφώδης έκταση με 4.000 διάφορα δασικά δενδρύλλια και κατα τέλειο τεχνικό τρόπο, με μορφή πάρκου δασικού, εξόχου εμπνεύσεως. Ο λόφος αυτός με τα δέντρα θα αποτελέσει δασικό σχολικό κήπο, κτήμα σχολείου. Συντελείται εισέτι εργασίας περιφράξεως.
Εγγεγραμμένοι μαθητές 26. Διδάσκαλος ο Θ.Θεοδωρίδης εξ Ελάτου πατήρ 5 τέκνων μετατεθείς εκ του 1/ξίου Εξάρχου.
pamegrevena.gr
Κοπρίβης. Μετονομάσθηκε σε Πευκάκιον στις 30.10.1964. Καταργήθηκε ώς οικισμός στις 16.10.1967.
Το Κολοκυθάκι χτισμένο σε υψόμετρο 700 μέτρων βρίσκεται ανάμεσα των οικισμών Πυλωρών και Κνίδης. Είναι ένα παλιό χωριό που λόγω της γεωγραφικής θέσης γνώριζε οικονομική άνθιση. Τούτο συμπεραίνεται απο τα καλής ποιότητας εδάφη, κατάλληλα για καλλιέργεια δημητριακών. Τα βοσκοτόπια, τα δάση βελανιδιάς αποτελούσαν τις ευνοϊκές προϋποθέσεις για ενασχόληση με την κτηνοτροφία.
Οι περισσότεροι κάτοικοι μετά τον εμφύλιο, εγκατέλειψαν το χωριό κι εγκαταστάθηκαν στην κοντινή Κνίδη, αλλα και στην Παραλίμνη Γιαννιτσών.
Εκκλησίες:
Η οικονομική ευμάρεια είχε ώς αποτέλεσμα τη διατήρηση, συντήρηση και λειτουργία τεσσάρων εκκλησιών:
(α) της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,
(β) του Αγ. Δημητρίου,
(γ) των Αγ. Ταξιαρχών (σήμερα κατεστραμμένος),
(δ) του Αγ. Αθανασίου.
Το χωριό στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε τσιφλίκι Τούρκων. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το χωριό κατοικήθηκε το 1924. Χαρακτηριστική είναι η χάραξη σε πέτρα του τοίχου στο δυτικό μέρος της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Ο ιερός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο οποίος σύμφωνα με τοιχογραφία που υπάρχει στην κόγχη του ιερού Βήματος ανεγέρθη το έτος 1747. Στον περίβολο του ναού διασώζεται το κοιμητήριο με σταυρούς φτιαγμένους απο τοπική πέτρα.
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ:
Το 1874 κατοικούσαν 70 άρρενες, χωρίς σχολείο, το 1904 =37 κ, το 1913 =19, το 1928 =106, το 1940=138, το 1951 ακατοίκητο (δεν απεγράφη αυτοτελώς λόγω των πολεμικών γεγονότων), το 1961= 62 και το 1971=10 κατοίκους.
ΣΧΟΛΕΙΟ:
Οι κάτοικοι του χωριού, συνολικά 25 οικογένειες, με πρότασή τους αναλαμβάνουν την ανέγερση διδακτηρίου και προμήθεια των σχολικών ειδών. Έτσι ο Επιθεωρητής Ανασελίτσης (Σιατίστης) προτείνει στις 25 .10.1926 την ίδρυση σχολείου.
Από επιθεώρηση του σχολείου στις 16.3.1931 λαμβάνουμε την πληροφορία οτι το σχολείο είναι εγκατεστημένο σε δωμάτιο μιάς προσφυγικής οικίας υπογείου, αποτελούμενης εκ δύο δωματίων. Τα υλικά είναι μία θερμάστρα, χάρτες μικροί Ευρώπης και Ελλάδος, ένα κομμάτι λαμαρίνα για μαυροπίνακα. Σχολικός κήπος και σχολική βιβλιοθήκη δέν υφίστανται. Είναι εγγεγραμμένοι 15 μαθητές και κατα την επιθεώρηση βρέθηκαν άπαντες παρόντες. Είναι το τρίτο έτος απο της ιδρύσεως του σχολείου Κολοκυθακίου.
Διδάσκαλος είναι ο Γεώργιος Τζώνου εκ Σιατίστης (απολυτήριο γυμνασίου και δίπλωμα νομικού). Οι μαθητές κάθονται στο πάτωμα ελλείψει θρανίων. Μεταχειρίζεται την καθαρεύουσα γλώσσα και του υπεδείχθη να χρησιμοποιεί τη δημοτική.
18.5.1939: Στεγάζεται εις διαμέρισμα ισόγειο, ιδιωτικής οικίας, άνευ δαπέδου. Θρανία 3, παλαιά, ανεπαρκή. Οι μισοί σχεδόν μαθητές κάθονται επι των σανιδωμάτων οκλαδόν ελλείψει θρανίων. Εις πίναξ εκ τενεκέ, 2-3 χάρτες και τίποτε άλλο. Αιτία: η έλλειψη πόρων.
Με την επιμέλεια του διδασκάλου Θεόδ. Θεοδωρίδη εφυτεύθη μιά παρακείμενη λοφώδης έκταση με 4.000 διάφορα δασικά δενδρύλλια και κατα τέλειο τεχνικό τρόπο, με μορφή πάρκου δασικού, εξόχου εμπνεύσεως. Ο λόφος αυτός με τα δέντρα θα αποτελέσει δασικό σχολικό κήπο, κτήμα σχολείου. Συντελείται εισέτι εργασίας περιφράξεως.
Εγγεγραμμένοι μαθητές 26. Διδάσκαλος ο Θ.Θεοδωρίδης εξ Ελάτου πατήρ 5 τέκνων μετατεθείς εκ του 1/ξίου Εξάρχου.
pamegrevena.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου