Μου ζητάει να πληρώνω τουλάχιστον τα μισά…
Ζηλεύω αφόρητα τον φίλο μου. Φοβάμαι και που πάει για καφέ με τους φίλους του
Είμαι 24 ετών και βγαίνω με έναν άντρα, που είναι 36. Αυτή η σχέση ήταν μεγάλο βήμα για μένα, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν μου αρέσουν ούτε τα ραντεβού, ούτε οι νέες γνωριμίες, ούτε οι σχέσεις και προτιμώ να μένω μόνη μου ή να βγαίνω με καμία φίλη μου.
Βγαίνουμε εδώ και 2 μήνες. Στην αρχή ήταν κανονικός gentleman και τα πλήρωνε όλα αυτός: Φαγητό, ποτά, εκδρομές. Μια μέρα, που δεν είχε πολλά χρήματα πάνω του, μου ζήτησε να τσοντάρω 20 ευρώ, γιατί δεν του έφταναν. Δεν μου άρεσε η κίνησή του, αλλά το έκανα. Από κει και πέρα το έχει βρει σκοινί κορδόνι και το κάνει κάθε φορά: Μου ζητάει να πληρώνω τουλάχιστον τα μισά.
Σε μία σχέση περιμένω ότι είναι ο άντρας αυτός, που θα πληρώνει για όλα. Δεν είναι δουλειά της γυναίκας, όταν συνοδεύεται να πληρώνει εκείνη. Τώρα από πού κι ως πού να χωρίζουμε τους λογαριασμούς στη μέση και να πληρώνω και εγώ, δεν το καταλαβαίνω. 1 μήνα τώρα με έχει ξεπατώσει στο δώσε.
Μου εξέφρασε ότι θέλει να εξοικονομήσει χρήματα, γιατί θέλει να αγοράσει καινούργιο σπίτι. Καλά κάνει, εγώ μαζί του. Αλλά αυτό είναι δικό του θέμα. Ναι μεν θέλει σπίτι, θέλει και γκόμενα. Δεν γίνονται όλα μαζί. Αν δεν τα βγάζει πέρα, να με χωρίσει και να αποταμιεύσει τα ωραία του λεφτουδάκια. Διστάζω πλέον να βγαίνω μαζί του, γιατί κι εγώ δεν είμαι καμιά πλούσια να πληρώνω συνέχεια.
Πιστεύω ότι είναι πολύ καλό παιδί και γνήσιο αρσενικό και εκτιμώ την ειλικρίνεια του για την κατάστασή του. Καλύτερα όμως, να επικεντρωθεί στις προτεραιότητές του. Πιστεύω ότι αν του περίσσευαν χρήματα, θα ξόδευε και για μένα.
Τώρα τι να κάνω; Να τον χωρίσω και να μείνουμε φίλοι μου φαίνεται το καλύτερο.
πηγη
Ζηλεύω αφόρητα τον φίλο μου. Φοβάμαι και που πάει για καφέ με τους φίλους του
Είμαι 24 ετών και βγαίνω με έναν άντρα, που είναι 36. Αυτή η σχέση ήταν μεγάλο βήμα για μένα, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν μου αρέσουν ούτε τα ραντεβού, ούτε οι νέες γνωριμίες, ούτε οι σχέσεις και προτιμώ να μένω μόνη μου ή να βγαίνω με καμία φίλη μου.
Βγαίνουμε εδώ και 2 μήνες. Στην αρχή ήταν κανονικός gentleman και τα πλήρωνε όλα αυτός: Φαγητό, ποτά, εκδρομές. Μια μέρα, που δεν είχε πολλά χρήματα πάνω του, μου ζήτησε να τσοντάρω 20 ευρώ, γιατί δεν του έφταναν. Δεν μου άρεσε η κίνησή του, αλλά το έκανα. Από κει και πέρα το έχει βρει σκοινί κορδόνι και το κάνει κάθε φορά: Μου ζητάει να πληρώνω τουλάχιστον τα μισά.
Σε μία σχέση περιμένω ότι είναι ο άντρας αυτός, που θα πληρώνει για όλα. Δεν είναι δουλειά της γυναίκας, όταν συνοδεύεται να πληρώνει εκείνη. Τώρα από πού κι ως πού να χωρίζουμε τους λογαριασμούς στη μέση και να πληρώνω και εγώ, δεν το καταλαβαίνω. 1 μήνα τώρα με έχει ξεπατώσει στο δώσε.
Μου εξέφρασε ότι θέλει να εξοικονομήσει χρήματα, γιατί θέλει να αγοράσει καινούργιο σπίτι. Καλά κάνει, εγώ μαζί του. Αλλά αυτό είναι δικό του θέμα. Ναι μεν θέλει σπίτι, θέλει και γκόμενα. Δεν γίνονται όλα μαζί. Αν δεν τα βγάζει πέρα, να με χωρίσει και να αποταμιεύσει τα ωραία του λεφτουδάκια. Διστάζω πλέον να βγαίνω μαζί του, γιατί κι εγώ δεν είμαι καμιά πλούσια να πληρώνω συνέχεια.
Πιστεύω ότι είναι πολύ καλό παιδί και γνήσιο αρσενικό και εκτιμώ την ειλικρίνεια του για την κατάστασή του. Καλύτερα όμως, να επικεντρωθεί στις προτεραιότητές του. Πιστεύω ότι αν του περίσσευαν χρήματα, θα ξόδευε και για μένα.
Τώρα τι να κάνω; Να τον χωρίσω και να μείνουμε φίλοι μου φαίνεται το καλύτερο.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου