ΑΪΤΗ

Γράφει ο Τάσος Σεβαστιάδης

Βλέπω τις ειδήσεις των 9.0μ.μ. στην ΕΤ1. Ακούω τον παρουσιαστή των ειδήσεων να λέει κάτι για την Αϊτή, την όμορφη αλλά και τόσο απαξιωμένη αυτή χώρα του Δυτικού Ατλαντικού. Έρχονται στο μυαλό μου οι...
σεισμοί που την συντάραξαν πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Και έπειτα η χολέρα… Θυμάμαι τους ανθρώπους να ποδοπατιούνται για όση από τη βοήθεια σε τροφές έστειλε η «πολιτισμένη» ανθρωπότητα και μόλις φύγαν οι κάμερες μείναν οι φτωχάνθρωποι εκεί με (όλο) τον πόνο τους.

Ανοίγω με το τηλεκοντρόλ την ένταση της τηλεόρασης να ακούσω τα νέα μαντάτα για την Αϊτή. Λέει για μια πολυεθνική εταιρία που πήγε να βοηθήσει (;) τη χώρα της Αϊτής, αλλά εκτός της βοήθειας (;) διακρίνονταν και για άλλα πράγματα. Τα γραφεία της εταιρίας (τα δείχνει η τηλεόραση) τα είχαν μετατρέψει σε «Σόδομα» οι κύριοι της εταιρίας. Γίναν βιαστές μικρών κοριτσιών και τώρα ξεσηκώθηκε ένας κουρνιαχτός ενάντια σ’  αυτήν την εταιρία… 

Η Αϊτή ήταν πάντα στην καρδιά μου και όταν μαθαίνω  άσχημα νέα της, με στεναχωρούν. Νομίζω ότι όλοι οι συμπατριώτες μου Έλληνες θα νιώθουν την ίδια συμπάθεια με μένα, όταν μάθουν γιατί συμπάσχω με τα βάσανα αυτού του λαού.

Όταν το  1821, προς τα τέλη του χρόνου, η Ελληνική Επιτροπή Παρισιού που αποτελούνταν από τους Κλωνάρη, Βογορίδη, Πίκολο, Πολυχρονιάδη και πρόεδρό της είχε τον Αδαμάντιο Κοραή έστειλε μια έκκληση προς τον μιγά πρόεδρο της Αϊτής Μπόγερ, τότε εκείνος έδωσε τούτη εδώ την πραγματικά συγκινητική στην απλότητά της απόκριση:

«Πριν δεχτούμε την επιστολή σας στις 20 Αυγούστου του 1821, έφτασε ήδη εδώ η είδηση της επανάστασής σας και των συμπολιτών σας κατά του δεσποτισμού που κράτησε τρεις ΑΙΩΝΕΣ. Με μεγάλο ενθουσιασμό μάθαμε ότι η ΕΛΛΑΣ άδραξε τα όπλα να αποκτήσει την ελευθερία της και να λάβει θέση μεταξύ των εθνών την οποία πριν κατείχε.

Μια τόσο ωραία και τόσο νόμιμη υπόθεση και προπάντων οι πρώτες επιτυχίες δεν αφήνουν αδιάφορους του Αϊτινούς οι οποίοι όπως και οι Έλληνες για πολύ καιρό σκύβαν το κεφάλι στον επονείδιστο Ισπανικό ζυγό.    

Παρακαλούμε τον ουρανό να υπερασπιστεί τους απογόνους του Λεωνίδα. Σκεφτήκαμε να βοηθήσουμε, αλλά όχι με στρατεύματα και πολεμοφόδια, γιατί είμαστε μακριά. Θα βοηθήσουμε όμως χρηματικά προς τιμή των τέκνων της Ελλάδας, όσο δυνηθώμεν.» Και απευθυνόμενος προς την επιτροπή με επικεφαλής τον Κοραή τονίζει: «Πολίται να δώσετε στους συμπατριώτες σας τις θερμότερες ευχές του Αϊτινού λαού. Οι επόμενες Ελληνικές γενιές θα σας βλέπουν όπως εμείς τώρα βλέπουμε της ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΤΡΟΠΑΙΑ και να δημιουργήσουν νέους Μαραθώνες, υπό τη διεύθυνση νέων ηγετών όπως ο Μιλτιάδης.»

15 Γενάρη 1822

Ο Πρόεδρος Μπόγερ

Έτσι αυτός ο Αϊτινός πρόεδρος πέρασε στην ιστορία σαν ο πρώτος ηγέτης της πρώτης χώρας που αναγνώρισε τη χιλιοδοξασμένη Επανάσταση του 1821, που αναγνώρισε την Ελλάδα. Πώς, λοιπόν, να μην πονάς με τα βάσανα αυτού του λαού;