.jfif)
Είμαι παντρεμένη εδώ και ένα χρόνο και μένω με τον άντρα μου στην Αθήνα.
Ο άντρας μου κατάγεται από...
ένα χωριό κοντά στην Ήπειρο. Η μητέρα του ζει μόνη της εκεί καθώς ο πατέρας του δε ζει.
Η πεθερά μου είναι μια γυναίκα του χωριού. Είναι ήσυχη γυναίκα και ασχολείται με τον κήπο και τα ζώα της.
Η αλήθεια είναι ότι από τότε που παντρευτήκαμε με τον γιο της δεν μπλέκεται στα πόδια μας. Μένει στο χωριό της και μιλάμε μόνο στο τηλέφωνο.
Όμως τώρα λόγω των ημερών τα πράγματα άλλαξαν. Μας κάλεσε να πάμε στο χωριό να περάσουμε μαζί τις ημέρες του Πάσχα! Φυσικά και είπα στον άντρα μου ότι δεν θα πάμε!
Έχω καλέσει όλους μας τους φίλους να περάσουμε τις γιορτές στο σπίτι. Τόσο καιρό κανονίζω αυτό το τραπέζι δε θα το ακυρώσω τώρα για να πάω να κάνω Πάσχα στο χωριό μαζί με την πεθερά μου.
Ο άντρας μου άρχισε να φωνάζει και να μου λέει ότι δε θέλει να αφήσει τη μάνα του μόνη της. Εντάξει έκανα μια υποχώρηση τα Χριστούγεννα και δέχτηκα να πάμε στο χωριό τώρα όμως θα μείνω εδώ.
Βέβαια ο άντρας μου είχε την κακή ιδέα να της προτείνει να έρθει εκείνη στην Αθήνα για να μην είναι μόνη της και να είναι και εκείνη στο τραπέζι που οργανώνω.
Αυτή η πρωτοβουλία του άντρα μου με έκανε έξαλλη! Πως της είπε να έρθει εδώ χωρίς να με ρωτήσει; Πως θα την παρουσιάσω στους φίλους μου; Τι θα λέει μαζί τους;
Θα αρχίσει να λέει για το χωριό τους κήπους και τα ζώα της και θα με κάνει ρεζίλι. Θα γελοιοποιηθώ εξαιτίας της και εξαιτίας του άντρα μου.
Δεν θέλω να έρθει! Οι δικοί μου οι γονείς γιατί δεν μας δημιουργούν πρόβλημα και κάθονται στη γωνιά τους; Ας κάνει και αυτή το ίδιο.
Δεν καταλαβαίνει ότι πλέον εγώ και ο γιος έχουμε τη δική μας ζωή;
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου