τρία βαφτιστήρια σου.
Καλωσήρθες σε έναν παραλογισμό...
Σε αυτό το άρθρο δεν θα μιλήσουμε για τα ηθικά και πνευματικά καθήκοντα των νονών, τα οποία θα πρέπει να είναι δια βίου, αλλά για τα υπόλοιπα, τα υλικά καθήκοντα και πώς αυτά έχουν εξελιχθεί μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Ας μην γελιόμαστε, όσοι και όσες από εμάς είμαστε νονοί, μάλλον δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον χρόνο που διαθέτουμε στα βαφτιστήρια μας. Τόσο η δουλειά, όσο και ρυθμοί της καθημερινότητας δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε όσο θέλουμε τους αγαπημένους μας μπόμπιρες (κάποιοι ζούμε και σε άλλες πόλεις, κάτι που κάνει την επαφή ακόμη δυσκολότερη). Αλλά αυτό το ζήτημα χρήζει ανάλυσης σε νέο άρθρο.
Η βασική ερώτηση που πρόκειται να απαντήσουμε σήμερα είναι η εξής: Μέχρι πότε έχω υποχρέωση να αγοράζω δώρα στο βαφτιστήρι μου;
Η ερώτηση αυτή που έχει απασχολήσει γενιές και γενιές νονών, ενώ έχουν γραφτεί ακραίες γνώμες κατά καιρούς σε forum και διαδικτυακές σελίδες.
Κάποιοι αναφέρουν ότι τα δώρα των νονών πρέπει να είναι εφ' όρου ζωής (hardcore άποψη που εκφράζει μόνο όσους δεν έχουν βαφτιστήρια, αλλά έχουν νονό). Εντάξει, αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο είναι παράλογο και με τη διαφορά ηλικίας, θα βλέπαμε πιθανότατα μια 80χρονη νονά να τρέχει να αγοράσει λαμπάδα στην 50χρονη βαφτιστήρα της.
Από την άλλη, υπάρχει μια παλιά λαϊκή παράδοση, που υποστηρίζει ότι η ηλικία στην οποία πρέπει να σταματήσει η λαμπάδα και κατ' επέκταση τα δώρα, είναι αυτή των 12 ετών. Όπου 12, είναι η συμβολική ηλικία στην οποία ο Χριστός πήγε μόνος του στο Ναό (Eπίσης λίγο σκληρό για ένα 12χρονο παιδί να μην ξαναπάρει λαμπάδα).
Η επικρατέστερη ωστόσο άποψη είναι ότι λαμπάδα και δώρα (παιχνίδια κλπ) αρχίζουν να αραιώνουν μόλις ενηλικιωθεί το παιδί. Τα 18 είναι μια καλή ηλικία στην οποία ένας νονός (που ενδεχομένως δεν έχει και την οικονομική άνεση) θα μπορούσε να σταματήσει τα καθιερωμένα δώρα στο βαφτιστήρι του. Μπορεί ωστόσο να δίνει κάποια χρήματα όταν και αν νιώθει ότι μπορεί να το κάνει.
Όπως και να έχει, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και τα δώρα πάντα καλοδεχούμενα.
bovary.gr
Σε αυτό το άρθρο δεν θα μιλήσουμε για τα ηθικά και πνευματικά καθήκοντα των νονών, τα οποία θα πρέπει να είναι δια βίου, αλλά για τα υπόλοιπα, τα υλικά καθήκοντα και πώς αυτά έχουν εξελιχθεί μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Ας μην γελιόμαστε, όσοι και όσες από εμάς είμαστε νονοί, μάλλον δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον χρόνο που διαθέτουμε στα βαφτιστήρια μας. Τόσο η δουλειά, όσο και ρυθμοί της καθημερινότητας δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε όσο θέλουμε τους αγαπημένους μας μπόμπιρες (κάποιοι ζούμε και σε άλλες πόλεις, κάτι που κάνει την επαφή ακόμη δυσκολότερη). Αλλά αυτό το ζήτημα χρήζει ανάλυσης σε νέο άρθρο.
Η βασική ερώτηση που πρόκειται να απαντήσουμε σήμερα είναι η εξής: Μέχρι πότε έχω υποχρέωση να αγοράζω δώρα στο βαφτιστήρι μου;
Η ερώτηση αυτή που έχει απασχολήσει γενιές και γενιές νονών, ενώ έχουν γραφτεί ακραίες γνώμες κατά καιρούς σε forum και διαδικτυακές σελίδες.
Κάποιοι αναφέρουν ότι τα δώρα των νονών πρέπει να είναι εφ' όρου ζωής (hardcore άποψη που εκφράζει μόνο όσους δεν έχουν βαφτιστήρια, αλλά έχουν νονό). Εντάξει, αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο είναι παράλογο και με τη διαφορά ηλικίας, θα βλέπαμε πιθανότατα μια 80χρονη νονά να τρέχει να αγοράσει λαμπάδα στην 50χρονη βαφτιστήρα της.
Από την άλλη, υπάρχει μια παλιά λαϊκή παράδοση, που υποστηρίζει ότι η ηλικία στην οποία πρέπει να σταματήσει η λαμπάδα και κατ' επέκταση τα δώρα, είναι αυτή των 12 ετών. Όπου 12, είναι η συμβολική ηλικία στην οποία ο Χριστός πήγε μόνος του στο Ναό (Eπίσης λίγο σκληρό για ένα 12χρονο παιδί να μην ξαναπάρει λαμπάδα).
Η επικρατέστερη ωστόσο άποψη είναι ότι λαμπάδα και δώρα (παιχνίδια κλπ) αρχίζουν να αραιώνουν μόλις ενηλικιωθεί το παιδί. Τα 18 είναι μια καλή ηλικία στην οποία ένας νονός (που ενδεχομένως δεν έχει και την οικονομική άνεση) θα μπορούσε να σταματήσει τα καθιερωμένα δώρα στο βαφτιστήρι του. Μπορεί ωστόσο να δίνει κάποια χρήματα όταν και αν νιώθει ότι μπορεί να το κάνει.
Όπως και να έχει, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και τα δώρα πάντα καλοδεχούμενα.
bovary.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου