Η Δέσποινα Μοίρου σε πρόσφατη συνέντευξη της αποκάλυψε πως το πιο δύσκολο σημείο της καριέρας της, ήταν όταν έκανε τα γυρίσματα της σειράς «Αρχιπέλαγος»…
«Το πιο μαύρο κομμάτι στη ζωή μου είναι το ξύλο που είχα δεχτεί από τους μουσουλμάνοι, όταν κάναμε τη σειρά «Αρχιπέλαγος», στην Ξάνθη. Ήταν ό,τι χειρότερο έχω ζήσει», λέει στο περιοδικό Λοιπόν και εξηγεί:
«Μας έδερναν μαζί με τη γυναίκα του Βογιατζή από τις 7 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Ήμασταν μες στα αίματα, μας είχαν αφήσει γυμνές, μας έκλεψαν τις τσάντες. Ήμασταν στο δρόμο 5 άτομα με την κάμερα. Ήρθαν δύο τουρκάκια να μας πουν: «Τι κάνετε εσείς εδώ;». Ενώ το προηγούμενο βράδυ μας είχαν φιλοξενήσει στα σπίτια τους κι ένα παλτό μου το είχε δώσει μια μουσουλμάνα γιατί έκανε κρύο. Ήταν «στημένο» όλο αυτό.
Ήρθε ο στρατός και μας πήρε στο τέλος, γιατί οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να τους κοντρολάρουν. Μας είχαν σαπίσει στο ξύλο, μας πήγαν ματωμένες στο νοσοκομείο της Ξάνθης. Μας τραβούσαν τα μαλλιά, κλωτσιές, μπουνιές, ένας έσπασε μια ομπρέλα πάνω στην πλάτη μου, μας πετούσαν πέτρες… Η μάνα μου είναι από την Κομοτηνή, κι έλεγα; «Τώρα θα φοβάμαι να πάω και στη γιαγιά μου;». Ήμουν μέσα στις μελανιές κι έκαναν να φύγουν τα σημάδια ενάμιση μήνα», λέει.
Αν της πρότειναν να παίξει σε τούρκικο σίριαλ, θα το έκανε;
«Δεν το συζητώ, δεν ξαναπατάω πάνω από τούρκικο έδαφος, ούτε εναέρια. Δεν πάω στην Τουρκία, μακριά, ποτέ, αποκλείεται να ξαναπάω, φοβάμαι. Πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη για τη δίκη που κράτησε 10 χρόνια. Χρόνια μετά αναγνώρισα έναν Τούρκο που είχε ένα τικ με το σαγόνι, θυμόμουν αυτόν που μας έβγαλε τα ρούχα, μας άφησε γυμνές και μας έπιαναν το στήθος. Ο Τούρκος που θυμήθηκα όταν έβαλε το χέρι του στο κοράνι, τα «ξέρασε» όλα. Παραδέχτηκε τα πάντα, είπε: «Ναι, εγώ της έστριψα το στήθος…». Το έκανε αυτό, γιατί, αν πεθάνει, θα πάει στον παράδεισο και θα του χορεύουν 72 παρθένες, έτσι είπε!», καταλήγει.
«Το πιο μαύρο κομμάτι στη ζωή μου είναι το ξύλο που είχα δεχτεί από τους μουσουλμάνοι, όταν κάναμε τη σειρά «Αρχιπέλαγος», στην Ξάνθη. Ήταν ό,τι χειρότερο έχω ζήσει», λέει στο περιοδικό Λοιπόν και εξηγεί:
«Μας έδερναν μαζί με τη γυναίκα του Βογιατζή από τις 7 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Ήμασταν μες στα αίματα, μας είχαν αφήσει γυμνές, μας έκλεψαν τις τσάντες. Ήμασταν στο δρόμο 5 άτομα με την κάμερα. Ήρθαν δύο τουρκάκια να μας πουν: «Τι κάνετε εσείς εδώ;». Ενώ το προηγούμενο βράδυ μας είχαν φιλοξενήσει στα σπίτια τους κι ένα παλτό μου το είχε δώσει μια μουσουλμάνα γιατί έκανε κρύο. Ήταν «στημένο» όλο αυτό.
Ήρθε ο στρατός και μας πήρε στο τέλος, γιατί οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να τους κοντρολάρουν. Μας είχαν σαπίσει στο ξύλο, μας πήγαν ματωμένες στο νοσοκομείο της Ξάνθης. Μας τραβούσαν τα μαλλιά, κλωτσιές, μπουνιές, ένας έσπασε μια ομπρέλα πάνω στην πλάτη μου, μας πετούσαν πέτρες… Η μάνα μου είναι από την Κομοτηνή, κι έλεγα; «Τώρα θα φοβάμαι να πάω και στη γιαγιά μου;». Ήμουν μέσα στις μελανιές κι έκαναν να φύγουν τα σημάδια ενάμιση μήνα», λέει.
Αν της πρότειναν να παίξει σε τούρκικο σίριαλ, θα το έκανε;
«Δεν το συζητώ, δεν ξαναπατάω πάνω από τούρκικο έδαφος, ούτε εναέρια. Δεν πάω στην Τουρκία, μακριά, ποτέ, αποκλείεται να ξαναπάω, φοβάμαι. Πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη για τη δίκη που κράτησε 10 χρόνια. Χρόνια μετά αναγνώρισα έναν Τούρκο που είχε ένα τικ με το σαγόνι, θυμόμουν αυτόν που μας έβγαλε τα ρούχα, μας άφησε γυμνές και μας έπιαναν το στήθος. Ο Τούρκος που θυμήθηκα όταν έβαλε το χέρι του στο κοράνι, τα «ξέρασε» όλα. Παραδέχτηκε τα πάντα, είπε: «Ναι, εγώ της έστριψα το στήθος…». Το έκανε αυτό, γιατί, αν πεθάνει, θα πάει στον παράδεισο και θα του χορεύουν 72 παρθένες, έτσι είπε!», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου