Θεωρητικά στο Μουντιάλ είσαι πιο χαλαρός. Μπορείς να απολαύσεις μπαλίτσα χωρίς φανατισμό. Χωρίς το άγχος του να νικήσει η ομάδα σου.
Παρόλα αυτά,...
όλοι έχουμε μια εθνική που συμπαθούμε.
Αφού και η δική μας είναι απούσα όλο και κάποια άλλη υποστηρίζουμε (ή την έχουμε ποντάρει στο στοίχημα).
Αντιστοίχως, πάλι, όλοι έχουμε και μια άλλη εθνική που μας εκνευρίζει. Που για υποκειμενικούς λόγους την αντιπαθούμε.
Και πολύ θα γουστάραμε να πιάσει πάτο…
Ε, για μένα η εθνική που προκαλεί τη μεγαλύτερη απέχθεια (παρόλο που είναι πολλοί οι υποστηρικτές της και εντός των συνόρων) είναι η Γερμανία!
Όχι με την κλισέ δικαιολογία ότι μας ψειρίζει οικονομικά ως χώρα και υστερίες του τύπου «έτσι γ…νε αυτοί που σας χρωστάνε».
Αλλά για μια σειρά ποδοσφαιρικών και μη λόγων…
Η συμπεριφορά τους στο παιχνίδι με την Εθνική μας στο Euro 2012
Έχοντας την ατυχία να βρίσκομαι στην Πολωνία για τον προημιτελικό (τότε) της διοργάνωσης, δεν ήπια απλώς το πικρό ποτήρι της τεσσάρας (4-2) και του αποκλεισμού. Ήπια και ένα εξοργιστικό… κοκτέιλ υποτίμησης και μείωσης από τους Γερμανούς οπαδούς.
Για κάθε κέρμα που μας πετούσατε, καλτσοπέδιλοι, από το πάνω διάζωμα (φωνάζοντας συνθήματα του τύπου «δεν έχετε λεφτά, πως ήρθατε εδώ»), τόσα τεμάχια να μαζέψετε φέτος στο Μουντιάλ. Και μόνο για τις υστερίες σου, Μάνουελ Νόιερ, σε χαμένες ευκαιρίες όπου απλά το 4-1 δεν γινόταν 5-1, πιο γεμάτα κι απ’ του… ψαρά να ‘ναι τα δίχτυα σου!
Για μια ακόμα μεγάλη διοργάνωση θα πρέπει να υποστούμε τον μυαλοφυγόδικο «επιθετικό» της Μπάγερν. Θα φάμε στη μάπα (ακούγοντας μάλιστα περισπούδαστες αναλύσεις για τις ικανότητές του) έναν από του μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς απατεώνες των τελευταίων ετών.
Θα συνεχίσουμε να απορούμε πώς ένας παίκτης χωρίς ταχύτητα, δύναμη, στιλ και σπουδαία τεχνική κατάρτιση καταφέρνει να επιβιώνει τόσες σεζόν στο υψηλότερο επίπεδο. Και φυσικά -όπως συμβαίνει πάντοτε με το εκνευριστικό του φάρδος- θα βάλει κάποιο κρισιμότατο γκολ και θα γίνει από το πουθενά ήρωας!
Αν κι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια, το σοκ δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα. Στη σκέψη και μόνο του συγκεκριμένου αγώνα ο μη Γερμανός ποδοσφαιρόφιλος νιώθει το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι με τις στιγμές που παρακολουθούσε αυτό το βασανιστήριο. Γιατί ok, να νικήσεις. Ok, να προσφέρεις θέαμα. Ok, να κάνεις και επίδειξη δύναμης, αν το θέλεις. Αυτό που έκαναν όμως το 2014 στους Βραζιλιάνους ήταν σχεδόν βάρβαρο.
Η μανία να ισοπεδώσουν έναν αντίπαλο που ήταν ήδη «πεθαμένος» τους έκανε (ακόμα πιο) αντιπαθείς. Σε σημείο που να λαχταράς τη δική τους εφιαλτική βραδιά, όπου αντίπαλος (αν είναι δυνατόν η Βραζιλία) θα τους φερθεί με τον ίδιο… άκαρδο και ανελέητο τρόπο!
Ο μόνος λόγος που ΔΕΝ πρέπει να παρακολουθήσεις παιχνίδι Μουντιάλ με πίτσες και μπύρες. Γιατί υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να τις… βγάλεις. Ακριβώς τη στιγμή εκείνη που η κάμερα θα ζουμάρει στον πάγκο της Γερμανίας! Ως σεσημασμένος βρωμύλος, ο Γιόακιμ Λεβ σε κάθε διοργάνωση λανσάρει κι ένα καινούργιο σιχαμένο τρικ:
Παίρνει μια τζούρα από τις ιδρωμένες μασχάλες του. Από τα καμπανέλια του. Από την κωλοχαράδρα του, αν χρειαστεί. Και βγάζει τόσο μεζέ απ’ τη μύτη, που θα του αρκούσε (μιας και τον δοκιμάζει στη συνέχεια) να πιει 12 καραφάκια ούζο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου