Ο βιασμός και η εκδίκηση

Καλοκαίρι του 1967 μαθητής τότε 14 ετών της δευτέρας Γυμνασίου μαζί με άλλους 29 μαθητές του Γυμνασίου Γρεβενών, 6 από κάθε τάξη από την 1^η έως την 5^η τάξη, προσκληθήκαμε ως οι καλύτεροι μαθητές στην κατασκήνωση του Αγίου Ανδρέα στην Αττική.

Για 15 ημέρες χαρήκαμε τη θάλασσα αλλά και το πανέμορφο κατάφυτο από θαλάσσια πεύκα βουνό της περιοχής. Αρκετές εκδρομές στο πυκνό και ανέγγιχτο τότε δάσος, αποτυπώθηκαν στην παιδική μου μνήμη, διερωτώμενος σε συνδυασμό με την πεντακάθαρη και καταγάλανη θάλασσα που μας έλειπε στα Γρεβενά, πως διαφορετικά μπορεί να είναι ο παράδεισος;

Ζώντας αυτές τις οδυνηρές στιγμές με την καταστροφή που έχει κτυπήσει αλύπητα την ίδια περιοχή, προβάλλονται εικόνες από το τοπίο που εγώ είχα καταγράψει στην παιδική μου μνήμη εκείνη την εποχή. Μια συγκλονιστική σύγκριση του τότε με το τώρα προκαλεί ταυτόχρονα με την αναπόφευκτη ανθρώπινη λύπη και τον αυτόματο θυμό.

Χιλιάδες κατοικίες,  πολυώροφες οικοδομές και ολόκληροι οικισμοί έχουν «φυτρώσει» μέσα στο πανέμορφο και παρθένο εκείνο δάσος που εγώ γνώρισα στα παιδικά μου χρόνια.

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ.

Στο σύγχρονο ελληνικό κράτος τίποτε δεν είναι απόλυτα οργανωμένο σύμφωνα με τους κανόνες της τεχνικής και της επιστήμης. Ένα απέραντο πελατειακό «μαγαζί» με ανεύθυνους πολιτικούς και κόμματα που ικανοποιούν την εκλογική τους πελατεία προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά. Ο «πελάτης» δύστροπος και απαιτητικός που διαρκώς πιέζει να γίνει το δικό του και ένα κράτος «όμηρος» στις βλέψεις άπληστων και αδηφάγων που διαρκώς θέλουν να περνούν το δικό τους συμφέρον. Κανένα σχέδιο με προοπτική, καμιά πολιτική με αντοχή και αναφορά στο μέλλον, όλα στο πόδι να τη βγάλουμε και φέτος.

Όμως η πολιτική του χαβαλέ και της αφασίας έχει και το αντίστοιχο κόστος όταν οι φυσικές συνθήκες δημιούργησαν θανατηφόρες προϋποθέσεις. Πέρυσι στην Μάνδρα, φέτος στο Μάτι και τη Ραφήνα και του χρόνου δεν ξέρω και εγώ που αλλού.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Αγαπητοί μου φίλοι είμαι συγκινημένος όπως όλοι εσείς από τον αυθόρμητο ξεσηκωμό της ελληνικής κοινωνίας που τρέχει να συνδράμει τις χιλιάδες οικογένειες στην πληγείσα περιοχή. Λυπάμαι κατάβαθα όπως και όλοι σας για το τραγικό για την χώρα μας αυτό συμβάν. Στηρίζουμε με κάθε τρόπο την περιοχή και αγκαλιάζουμε με αγάπη όλους αυτούς που σήμερα θρηνούν τον χαμό των δικών τους ανθρώπων.

Όμως πάντα υπάρχει μια αρχή και πάντα υπάρχει ένα ξεκίνημα  όταν δεν πάει πλέον άλλο, για να ξεριζώσουμε από την λειτουργία του δικού μας κράτους τις πολιτικές αυτοκαταστροφής και την έλλειψη ενός σοβαρού σχεδιασμού για την άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση παρόμοιων γεγονότων.

Εύχομαι η περίπτωση της Ανατολικής Αττικής να μας δείξει το δρόμο για να μην θρηνήσουμε και πάλι σε τέτοια φαινόμενα που δεν επιτρέπεται να ξαναεμφανιστούν στο μέλλον.

 Μετά τιμής

ΚυριάκοςΤαταρίδης

 Αρχιτέκτων Μηχανικός

 Πρώην Βουλευτής Ν. Γρεβενών