Η Βόνιτσα, κωμόπολη της Αιτωλοακαρνανίας, δεσπόζει στη νότια πλευρά του... Αμβρακικού, κατοικείται από περίπου 4.500 ανθρώπους και αποτελεί ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της Αιτωλοακαρνανίας.
Το επιβλητικό κάστρο, το γραφικό νησάκι της Κουκουμίτσας, οι φιλόξενοι άνθρωποι, καθώς και η νησιώτικη ατμόσφαιρα σαγηνεύουν κάθε περαστικό που στη συνέχεια ερωτεύεται αυτό το μέρος.
Η Βόνιτσα είναι χτισμένη πολυ κοντά στο αρχαίο Ανακτόριο, εμπορική αποικία των Κορινθίων, που ιδρύθηκε γύρω στο 630 π.Χ. σε χερσόνησο κοντά στο Άκτιο. Όπως και οι περισσότερες πόλεις της Ακαρνανίας παρήκμασε όταν οι Ρωμαίοι ίδρυσαν τη Νικόπολη στην απέναντι πλευρά του Αμβρακικού και ανάγκασαν τους κατοίκους της περιοχής να μεταφερθούν εκεί. Με τον καιρό, στα Βυζαντινά χρόνια η πόλη άκμασε ξανά, με το όνομα Βόνιτσα αυτή τη φορά και στο ακριβές σημείο όπου βρίσκεται σήμερα. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πόλη πέρασε για ένα μεγάλο διάστημα υπό τον έλεγχο των Βενετών, και συγκεκριμένα από το 1684 έως το 1797. Το 1832 αποτέλεσε τμήμα του νέου Ελληνικού κράτους.
Αξιοθέατα
Τα κορυφαία «must see» είναι αναμφίβολα το καλοδιατηρημένο ενετικό κάστρο στον πευκόφυτο λόφο, η πολυσύχναστη προκυμαία με τα εστιατόρια και τα καφέ, η σύχρονη μαρίνα για αλιευτικά και εκδρομικά σκάφη, οι ωραίες ακρογιαλιές της περιοχής, αλλά και το νησάκι της Κουκουμίτσας.
Πρόκειται για το όμορφο νησάκι που θα δείτε στον κόλπο μπροστά από την πόλη το οποίο αποτελεί το στολίδι της πόλης για τρεις λόγους. Διότι, από μακριά φαίνεται σαν μια ζωγραφιά μέσα στη θάλασσα, διότι με την γέφυρα αποτελέι πόλο έλξης για περίπατο στο νησί και για τον λόγο ότι εκεί βρίσκεται ο Άγιος Νεκτάριος.
Παλιά, οι κάτοικοι της Βόνιτσας για να επισκεφθούν το εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου, με το χτύπημα της καμπάνας περνούσαν την θάλασσα από την παραλία της Σάλτινης που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, τον καιρό που το νησάκι δεν το συνέδεε η γέφυρα.
Πλέον, η γέφυρα δίνει μια διαφορετική αξία στο νησάκι που είναι εύκολα προσβάσιμο και όσοι περνούν από την Βόνιτσα θα πάνε να ανάψουν ένα κεράκι στο ξωκλήσι.
Οι λίμνες
Νότια και δυτικά της πόλης Βόνιτσας, υπάρχουν τρεις μικρές λίμνες με κοινό χαρακτηριστικό τα αρκετά ψηλά τοιχώματα, που είναι πάνω από την στάθμη του νερού…
Η πρώτη λίμνη είναι στα αριστερά του εθνικού δρόμου Βόνιτσας-Λευκάδας, λίγο έξω από την Βόνιτσα και ονομάζεται «λιμνοβρόχι» παραφθορά της λέξης «λινοβρόχι». H ονομασία προέρχεται από την χρήση των νερών της λίμνης για την επεξεργασία λιναριού.
Η δεύτερη λίμνη είναι σχεδόν στο ίδιο χιλιόμετρο του ιδίου δρόμου αλλά στα δεξιά της κατεύθυνσης προς την Λευκάδα και τη τρίτη λίμνη θα την συναντήσουμε στα αριστερά μας, καθώς πηγαίνουμε στον δρόμο Βόνιτσα-Άκτιο, στην θέση Λειβαδάκια.
Η μορφή των λιμνών, το σχήμα τους, τα «φρύδια» γύρω από αυτές, το βάθος τους, η ποιότητα των νερών, αλλά και οι άλλες παρόμοιες υπόγειες λίμνες που υπάρχουν στην περιοχή, οδηγούν άμεσα στο συμπέρασμα ότι η προέλευσή τους δεν δύναται να ανήκει σε γεγονός πτώσης μετεωρίτη, αλλά πτώση των πέτρινων θόλων που υπήρχαν πάνω από αυτές.
Μια ιστορική αναδρομή
Αρχαία χρόνια
Όπως προείπαμε, η Βόνιτσα είναι κτισμένη κοντά στο αρχαίο Ανακτόριο, αποικία που ίδρυσαν οι Κορίνθιοι το 630 π.Χ. Ο Στράβων λέι ότι ήταν πόλη καραταιά και πολυάνθρωπος. Τα νομίσματα που διασώθηκαν είναι μάρτυρες της οικονομικής άνθησης της πόλης αυτής.
Σώζονται τα ερείπια της ακρόπολης, ο ναύσταθμος και το νεκροταφείο. Στη περιοχή έχουν εντοπισθεί βυθισμένα τμήματα του αρχαίου Ανακτορίου. Τα κτίσματα που βρίσκονται στα παράλια ή στο βυθό φαίνεται να σώζονται σε καλή κατάσταση καθώς διακρίνονται μέσα στα γαλάζια νερά. Ξεχωρίζουν οχυρωματικά τείχη και πύργοι, ένας λιμενοβραχίονας, αποβάθρες και άλλα βυθισμένα κτίρια που χρονολογούνται απ’ την Ελληνιστική έως τη πρώιμη Βυζαντινή περίοδο.
Στη ρωμαική περίοδο η Βόνιτσα, όπως και η υπόλοιπη Ακαρνανία, προσαρτήθηκε στη Ηπειρο με πρωτεύουσα τη Νικόπολη. Τη περίοδο αυτή πέφτει σε μαρασμό διότι την ίδρυση της Νικόπολης ακολουθεί η υποχρεωτική συγκέντρωση του πληθυσμού σ’ αυτή. Λίγο αργότερα διαδόθηκε στη περιοχή η Χριστιανική θρησκεία, κατά παράδοση από μαθητές του Παύλου που ήρθαν απ’ τη Κόρινθο ή τη Νικόπολη στα Ακαρνανικά παράλια.
Βυζαντινά χρόνια
Με το όνομα Βόνιτσα, κάνει την εμφανισή της στην ιστορία στα τέλη του 4oυ μ.Χ. αιώνα, όταν οι Βησιγότθοι του Αλάριχου κατέστρεψαν το αρχαίο Ανακτόριο κι όσοι απ’ τους κατοίκους του γλίτωσαν, έκτισαν τη Βόνιτσα στη θέση που βρίσκεται σήμερα.
Η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή τον 11ο και τον 12ο αιώνα, όταν ήταν έδρα επισκοπής και υπάγοταν στη δικαιοδοσία του μητροπολίτη Ναυπάκτου. Αναφέρεται στις πηγές σαν επισκοπή Βονίτζης, Βοδίντζης, Βοντίτζης και Βουνδίτζης και κατέχει τη πρώτη θέση ανάμεσα στις επισκοπές που υπάγοταν στη Μητρόπολη Ναυπάκτου. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ ο Κομνηνός την προίκησε με ιδιαίτερα προνόμια.
Μετά τη 4η σταυροφορία (1204) εντάχτηκε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, γνωρίζοντας τη μεγαλύτερη ανάπτυξη και ευημερία κατά την πολυτάραχη πορεία της. Το 1280 καταλήφθηκε από μισθοφόρους του Βασιλείου της Νεάπολης. Ο Δεσπότης Νικηφόρος Α’ την έδωσε προίκα στον Φίλιππο του Τάραντα, γιο του Βασιλιά της Νεάπολης, επισημοποιώντας έτσι τη κατοχή της.
Το 1314 βρέθηκε σε ελληνικά χέρια. Από το 1362, περιήλθε στην κυριαρχία των Αλβανών ηγεμόμων Τόκκων, οπότε και αρχίζουν πάλι οι περιπέτειές της ταυτόχρονα με τις περιπέτειες των άλλων δυτικών επαρχιών του Βυζαντινού κράτους.
Τουρκοκρατία-Βενετοκρατία-Ελληνική επανάσταση
Το (1472 κατ’ άλλους ιστορικούς το 1479) πέφτει στα χέρια των Τούρκων μέχρι το 1684 οπότε αρχίζει η Βενετική κυριαρχία. Αυτή τερματίζεται το 1797, οπότε η Βενετική Δημοκρατία καταλύεται απ’ το Μ. Ναπολέοντα, που την κατέλαβε και την κράτησε για ένα χρόνο σύμφωνα με τη συνθήκη του Campoformio (1797). Το 1798 την καταλαμβάνει ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων με αιφνιδιασμό. Απελευθερώνεται προσωρινά απ’ τους Ελληνες το 1821 και ξανά 1828. Επίσημα αποδόθηκε στο Ελληνικό κράτος, όπως και η υπόλοιπη Ακαρνανία, στις 27 Απριλίου 1832.
Οδηγίες πρόσβασης
Από Ιωάννινα
Από τη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης», Ρίο-Αντίρριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου