Όλα αυτά που βλέπεις θέλουν να σου δείξουν ποιος πραγματικά είσαι, σαν ένας καθρέφτης.
Αυτή η θεωρία δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή. Παρότι δεν είναι περίπλοκη, δύσκολα εφαρμόζεται στη ζωή μας, γιατί η περηφάνια μας δέχεται σκληρό χτύπημα, κυρίως αν αυτό που βλέπουμε μας ενοχλεί.
Γιατί, ακόμα και όταν θαυμάζουμε κάποιον, δυσκολευόμαστε καμιά φορά να δούμε ότι και εμείς είμαστε το ίδιο ξεχωριστοί, ότι είμαστε μια άλλη εικόνα του ίδιου πλάσματος.
Τι βλέπεις γύρω σου; Πως βλέπεις τα άτομα με τα οποία ζεις; Πως βλέπεις τα άτομα με τα οποία εργάζεσαι; Πως βλέπεις τους ανθρώπους γενικά, στο δρόμο, στην αγορά; ΄Οπου πέφτει το βλέμμα σου, είναι η αντανάκλασή σου. Αν εφάρμοζες τη σπουδαία τούτη θεωρία του καθρέφτη για λίγες μόνο στιγμές κάθε μέρα, θα γινόταν μια πολύ σημαντική μεταβολή στη ζωή σου.
Ας υποθέσουμε ότι σε αυτήν εδώ τη ζωή, πάνω στη γη, για να σε βοηθήσουν να γνωρίσεις τον εαυτό σου, για να εξελιχθείς και να δεις πραγματικά τον εαυτό σου, σε περιβάλλουν καθρέφτες.
Όπου και αν πας, ό,τι και αν κάνεις, μπορείς να παρατηρείσαι συνεχώς μέσα σε έναν καθρέφτη. Αντί να βλέπεις άτομα επιθετικά, άτομα που σε ταράζουν ή άτομα ασυνήθιστα, βάλε στη θέση τους ένα καθρέφτη και η ζωή σου θα πάρει τελείως άλλη πορεία.
Όταν στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη σου, εύκολα καταλαβαίνεις ότι το πρόσωπο που αντανακλάται είσαι εσύ.
Όπως και αν είναι το πρόσωπό σου, σκυθρωπό ή ακτινοβόλο, χαρούμενο ή θλιμμένο, με λείο δέρμα ή με εξανθήματα, ξέρεις ότι πρόκειται για το δικό σου. Αν δεν σου αρέσει η εικόνα που σου στέλνει ο καθρέφτης, δεν κακίζεις τον καθρέφτη, έτσι δεν είναι ;
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει στη ζωή: Όλα τα πρόσωπα που ελκύεις, σου στέλνουν την εικόνα μιας όψης του εαυτού σου. Κάθε μέρα, ο υπερσυνειδητός νους σου δημιουργεί καταστάσεις για να βρεθούν γύρω σου οι άνθρωποι που χρειάζεσαι τη συγκεκριμένη στιγμή, για να μάθεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Όπως είπα και πιο πάνω, δύσκολα δέχεσαι αυτή τη θεωρία. Εννιά φορές στις δέκα, η πρώτη μας αντίδραση θα είναι να πούμε: “Δεν είναι δυνατόν! Δεν είμαι έτσι! Δεν είμαι τόσο εγωίστρια! Δεν είμαι τόσο ανυπόμονη!”
Μπορεί επίσης να πεις: “Δεν είμαι τόσο καλή σαν αυτή! Δεν είμαι ούτε τόσο υπέροχη ούτε τόσο πεισματάρα!” Συγκρίνουμε ασταμάτητα τον εαυτό μας με τους άλλους, είτε τους κρίνουμε καλύτερους είτε χειρότερους από τον εαυτό μας.
Όσο έχουμε αυτή τη φιλοσοφία, αυτή την αντίληψη για τη ζωή, το μη αποδεκτό πρότυπο αναπαράγεται συνεχώς.
Απεναντίας, τη στιγμή που θα το δεχτείς ότι όσα προκαλείς να συμβούν γύρω σου είναι απλώς μια αντανάκλαση του εαυτού σου, και τη στιγμή που θα σταθείς να το σκεφτείς “Μήπως είμαι έτσι; Ποιό κομμάτι του εαυτού μου μοιάζει με το άλλο άτομο;” ανοίγει στην καρδιά σου μια πόρτα.
Ο εσωτερικός σου ήλιος σου φέρνει αμέσως το φως που χρειάζεσαι, για να δεις καθαρά. Ξάφνου, θα ακούσεις τον εαυτό σου να λέει: “Μάλιστα! Τώρα κατάλαβα!” Και θα νοιώσεις ευτυχία με την καινούργια τούτη συνείδηση.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ο σύντροφός σου τεμπελιάζει, ότι περνά πολλή ώρα μπροστά στην τηλεόραση μετά τη δουλειά του. Αν σε ενοχλεί πολύ η συμπεριφορά του, αν τον επικρίνεις μονολογώντας “Θέλει διαρκώς σπρώξιμο! Βαρέθηκα να περνούν όλα από το χέρι μου και να τον παρακαλάω να κάνει κάτι και αυτός!”.
Αυτό σημαίνει πως έχεις κάτι να μάθεις για τον εαυτό σου μέσα από αυτήν την κατάσταση. Ας υποθέσουμε ακόμα πως αναστατώνεσαι βλέποντας τα παιδιά να μη μελετούν τα μαθήματά τους, να μη βοηθούν ποτέ στο σπίτι και τα μαλώνεις ότι τεμπελιάζουν.
Μέσα απ’ όλα αυτά, μαθαίνεις ότι ένα κομμάτι του εαυτού σου τεμπελιάζει. Εσύ βέβαια δεν θεωρείς ότι είσαι τεμπέλα, σε απορροφά πολύ το να βλέπεις στους άλλους την τεμπελιά!
Ή ένα κομμάτι του εαυτού σου θεωρεί απαράδεκτη την τεμπελιά και δεν την επέτρεψες ποτέ στον εαυτό σου. Ιδού μια απόφαση που πήρες σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής σου, μάλλον από αυτά που διδάχτηκες.
Μήπως σου έλειψε αγάπη, όταν πρόσφερες στον εαυτό σου μια στιγμή τεμπελιάς; Ότι και αν είναι, η γνώση του τι είναι η τεμπελιά δημιουργεί μέσα σου βαθιά ταραχή.
Σε ταράζει το ότι κάποιος άλλος επιτρέπει στον εαυτό του κάτι που, κατά βάθος, θα σου άρεσε και εσένα να κάνεις που και που. Όχι να το ρίξεις τελείως στην τεμπελιά, βέβαια. Απλώς να το παίξεις και εσύ λίγο κηφήνας. Καμιά φορά, μάλιστα, δεν θα σου έβγαινε σε καλό. Βλέπεις;
Το ίδιο ισχύει για όλο τον κόσμο. Αν το σκεφτούμε, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, και δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε κανέναν και τίποτα. Καθένας πράττει πάντα όπως θεωρεί καλύτερα.
Αν ενεργήσει λάθος, ποιος θα υποστεί τις συνέπειες,; Μην κρίνεις λοιπόν και μην επικρίνεις. Δεν έχεις παρά να χρησιμοποιήσεις ότι βλέπεις γύρω σου, για να μάθεις να γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου.
Αυτή η θεωρία δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή. Παρότι δεν είναι περίπλοκη, δύσκολα εφαρμόζεται στη ζωή μας, γιατί η περηφάνια μας δέχεται σκληρό χτύπημα, κυρίως αν αυτό που βλέπουμε μας ενοχλεί.
Γιατί, ακόμα και όταν θαυμάζουμε κάποιον, δυσκολευόμαστε καμιά φορά να δούμε ότι και εμείς είμαστε το ίδιο ξεχωριστοί, ότι είμαστε μια άλλη εικόνα του ίδιου πλάσματος.
Τι βλέπεις γύρω σου; Πως βλέπεις τα άτομα με τα οποία ζεις; Πως βλέπεις τα άτομα με τα οποία εργάζεσαι; Πως βλέπεις τους ανθρώπους γενικά, στο δρόμο, στην αγορά; ΄Οπου πέφτει το βλέμμα σου, είναι η αντανάκλασή σου. Αν εφάρμοζες τη σπουδαία τούτη θεωρία του καθρέφτη για λίγες μόνο στιγμές κάθε μέρα, θα γινόταν μια πολύ σημαντική μεταβολή στη ζωή σου.
Ας υποθέσουμε ότι σε αυτήν εδώ τη ζωή, πάνω στη γη, για να σε βοηθήσουν να γνωρίσεις τον εαυτό σου, για να εξελιχθείς και να δεις πραγματικά τον εαυτό σου, σε περιβάλλουν καθρέφτες.
Όπου και αν πας, ό,τι και αν κάνεις, μπορείς να παρατηρείσαι συνεχώς μέσα σε έναν καθρέφτη. Αντί να βλέπεις άτομα επιθετικά, άτομα που σε ταράζουν ή άτομα ασυνήθιστα, βάλε στη θέση τους ένα καθρέφτη και η ζωή σου θα πάρει τελείως άλλη πορεία.
Όταν στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη σου, εύκολα καταλαβαίνεις ότι το πρόσωπο που αντανακλάται είσαι εσύ.
Όπως και αν είναι το πρόσωπό σου, σκυθρωπό ή ακτινοβόλο, χαρούμενο ή θλιμμένο, με λείο δέρμα ή με εξανθήματα, ξέρεις ότι πρόκειται για το δικό σου. Αν δεν σου αρέσει η εικόνα που σου στέλνει ο καθρέφτης, δεν κακίζεις τον καθρέφτη, έτσι δεν είναι ;
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει στη ζωή: Όλα τα πρόσωπα που ελκύεις, σου στέλνουν την εικόνα μιας όψης του εαυτού σου. Κάθε μέρα, ο υπερσυνειδητός νους σου δημιουργεί καταστάσεις για να βρεθούν γύρω σου οι άνθρωποι που χρειάζεσαι τη συγκεκριμένη στιγμή, για να μάθεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Όπως είπα και πιο πάνω, δύσκολα δέχεσαι αυτή τη θεωρία. Εννιά φορές στις δέκα, η πρώτη μας αντίδραση θα είναι να πούμε: “Δεν είναι δυνατόν! Δεν είμαι έτσι! Δεν είμαι τόσο εγωίστρια! Δεν είμαι τόσο ανυπόμονη!”
Μπορεί επίσης να πεις: “Δεν είμαι τόσο καλή σαν αυτή! Δεν είμαι ούτε τόσο υπέροχη ούτε τόσο πεισματάρα!” Συγκρίνουμε ασταμάτητα τον εαυτό μας με τους άλλους, είτε τους κρίνουμε καλύτερους είτε χειρότερους από τον εαυτό μας.
Όσο έχουμε αυτή τη φιλοσοφία, αυτή την αντίληψη για τη ζωή, το μη αποδεκτό πρότυπο αναπαράγεται συνεχώς.
Απεναντίας, τη στιγμή που θα το δεχτείς ότι όσα προκαλείς να συμβούν γύρω σου είναι απλώς μια αντανάκλαση του εαυτού σου, και τη στιγμή που θα σταθείς να το σκεφτείς “Μήπως είμαι έτσι; Ποιό κομμάτι του εαυτού μου μοιάζει με το άλλο άτομο;” ανοίγει στην καρδιά σου μια πόρτα.
Ο εσωτερικός σου ήλιος σου φέρνει αμέσως το φως που χρειάζεσαι, για να δεις καθαρά. Ξάφνου, θα ακούσεις τον εαυτό σου να λέει: “Μάλιστα! Τώρα κατάλαβα!” Και θα νοιώσεις ευτυχία με την καινούργια τούτη συνείδηση.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ο σύντροφός σου τεμπελιάζει, ότι περνά πολλή ώρα μπροστά στην τηλεόραση μετά τη δουλειά του. Αν σε ενοχλεί πολύ η συμπεριφορά του, αν τον επικρίνεις μονολογώντας “Θέλει διαρκώς σπρώξιμο! Βαρέθηκα να περνούν όλα από το χέρι μου και να τον παρακαλάω να κάνει κάτι και αυτός!”.
Αυτό σημαίνει πως έχεις κάτι να μάθεις για τον εαυτό σου μέσα από αυτήν την κατάσταση. Ας υποθέσουμε ακόμα πως αναστατώνεσαι βλέποντας τα παιδιά να μη μελετούν τα μαθήματά τους, να μη βοηθούν ποτέ στο σπίτι και τα μαλώνεις ότι τεμπελιάζουν.
Μέσα απ’ όλα αυτά, μαθαίνεις ότι ένα κομμάτι του εαυτού σου τεμπελιάζει. Εσύ βέβαια δεν θεωρείς ότι είσαι τεμπέλα, σε απορροφά πολύ το να βλέπεις στους άλλους την τεμπελιά!
Ή ένα κομμάτι του εαυτού σου θεωρεί απαράδεκτη την τεμπελιά και δεν την επέτρεψες ποτέ στον εαυτό σου. Ιδού μια απόφαση που πήρες σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής σου, μάλλον από αυτά που διδάχτηκες.
Μήπως σου έλειψε αγάπη, όταν πρόσφερες στον εαυτό σου μια στιγμή τεμπελιάς; Ότι και αν είναι, η γνώση του τι είναι η τεμπελιά δημιουργεί μέσα σου βαθιά ταραχή.
Σε ταράζει το ότι κάποιος άλλος επιτρέπει στον εαυτό του κάτι που, κατά βάθος, θα σου άρεσε και εσένα να κάνεις που και που. Όχι να το ρίξεις τελείως στην τεμπελιά, βέβαια. Απλώς να το παίξεις και εσύ λίγο κηφήνας. Καμιά φορά, μάλιστα, δεν θα σου έβγαινε σε καλό. Βλέπεις;
Το ίδιο ισχύει για όλο τον κόσμο. Αν το σκεφτούμε, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, και δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε κανέναν και τίποτα. Καθένας πράττει πάντα όπως θεωρεί καλύτερα.
Αν ενεργήσει λάθος, ποιος θα υποστεί τις συνέπειες,; Μην κρίνεις λοιπόν και μην επικρίνεις. Δεν έχεις παρά να χρησιμοποιήσεις ότι βλέπεις γύρω σου, για να μάθεις να γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου